**KLAAR**              Noorse snoek, echte   vechtersbazen (2)

Noorse vechtersbazen (2)

door Aad Kouwenberg en Luc Coppens

Dag 2.
Na een kort ontbijt gingen we onderweg naar onze volgende bestemming in de buurt van Drevsjø. Na een schitterende rit van 80 kilometer arriveerden we op de camping Femundstunet, aan het 60 kilometer lange meer Femund. Hier werd ons door een vriendelijke dame de sleutel van ons nieuwe onderkomen overhandigd. Het huisje voor de komende drie dagen bleek wederom super, twee slaapkamers een grote living en een keuken met alles erop en eraan. We kregen te horen dat Bjarne Granli onze gids voor drie dagen om ca. 11.00 uur zou arriveren.

                       

”Wij stonden al vroeg aan het schitterende water”

Het uitzicht vanuit ons huisje dat het reusachtige meer ons bood was schitterend en hoewel we niet op het meer zelf hebben gevist hadden wij het gevoel dat met een goede boot hier grote snoeken gevangen moeten kunnen worden. Dat dit wel klopte bleek uit latere gesprekken met Bjarne, die verhalen vertelde over bijvangsten van grote snoek tijdens het trollen op forel.

Toen Bjarne arriveerde werd ons direct koffie aangeboden en kregen we de mogelijkheden van het gebied voorgeschoteld. We mochten aan de hand hiervan zelf bepalen welk water ons het beste leek. Gezien de niet al te lange tijd die we hadden kozen we voor een meer op ongeveer 5 kilometer van de camping. Het meer is 7 kilometer lang en op het breedste punt ca. 400 meter breed. De andere reden waarom door ons voor dit meer gekozen werd was een zeer overtuigende foto van een vis van 136 cm en ruim 30 pond. Wat ons tijdens dit gesprek en de gesprekken van de dag ervoor opviel, was het feit dat iedereen het jammer vond dat we niet in juni gekomen waren. Dit was, ook volgens Bjarne, een toptijd voor de snoek.

Na een korte rit en een kleine wandeling stonden we aan de rand van een mooi meer. De boot was van een veilig soort en aangedreven door een 10 pk buitenboordmotor. Dicht bij de plaats waar de boot gemeerd lag was een hotspot volgens Bjarne, dit was de plaats waar een aantal jaren geleden de vis van 136cm was gevangen. We begonnen de stek, diepte ca. 2 meter, uit te werpen maar na een uur waren we nog zonder succes. De stek was schitterend met veel waterplanten zoals fonteinkruid etc. maar wat ons opviel was de watertemperatuur, deze schatte wij niet hoger dan ca. 7 graden. Het werpen leverde niets op dus werd er besloten om het trollend te proberen.

Luc en ik hadden direct een naakt gevoel tijdens het trollen omdat een fishfinder ontbrak. Volgens Bjarne, was dit niet nodig omdat hij de diepte op het meer goed kende. Zeker toen ook trollend de vissen uitbleven kregen Luc en ik spijt dat we de “Lowrance X15” welke we thuis hebben liggen niet mee hadden genomen. Aangekomen in een werkelijk prachtige baai, door Bjarne en zijn vrienden omgedoopt tot ´Pikebay´ besloten we om deze uit te werpen. Hier diende zich uiteindelijk de eerste snoeken aan, de snoeken waren niet groot maar de aanbeten snoeihard. Daarna zijn we richting auto getrold om hier nog een goede stek uit te vissen.

Deze stek was aan het einde van het meer welke overgaat in een traag stromende rivier. Op deze stek aangekomen bleek hoe onvoorspelbaar het vissen kan zijn. Binnen een halfuur hadden we een paar vissen gevangen en een aantal gemist. Ik miste op een gegeven moment een vis die waarschijnlijk de eerste meter van de vakantie had kunnen worden. Door deze actie aan het einde van de dag hadden we ook in dit water redelijk vertrouwen gekregen, de volgende dag zouden we terug komen en we zouden ze wel vinden. ’s Avonds goed gegeten en een biertje gedronken. Om een uur of negen kwam Bjarne nog wat benzine brengen voor de volgende dag (wat een service) en met een tevreden gevoel gingen we slapen.

Dag 3.
Het mysterie van het koude water werd ’s ochtends direct ontrafeld. Toen ik om 7.00uur naar de auto liep en zag dat deze dik bevroren was werd het me duidelijk, ondanks de temperaturen die overdag opliepen tot bijna 20 raden vroor het ’s nachts al flink. Navraag bij Bjarne leerde ons dat we op 700 meter boven zeeniveau zaten en dat dat de reden van de koude nachten was. Dit was de tweede maal dat we ons afvroegen of we misschien toch iets te laat in het seizoen waren. Als de watertemperatuur in Nederland daalt tot ca. 7 graden en het vriest ’s nachts dan is het half tot eind november. Iedere grootwater-visser weet hoe moeilijk het dan kan worden om met kunstaas aan de slag te gaan.

Bjarne had voor ons nog een roeiboot geregeld op een ander kleiner meer we zouden hier roeiend de kanten uitwerpen. Indien een water in Noorwegen onder een bepaald oppervlakte komt dan mag er niet meer met een motor gevaren worden en is roeien verplicht. Op een waterkaart hadden we aan de andere kant van het meer een mooie uitloper gezien en dit werd dan ook ons doel. Al vissend zouden wij ons hier naar toe begeven. Naast de jerkbaithengels hadden we ook weer de hengel met de shad bij ons en we konden dus de diepte blijven meten. Aangekomen bij de baai begon onverwacht de bodem af te lopen naar een diepte van 3 a 4 meter en op dat moment kreeg ik een keiharde dreun op mijn hengel twee harde slagen en los. sh#@%$£t de eerste grote vis en los! Ik stond nog steeds te balen toen Luc een schreeuw gaf, een knallende aanbeet een fantastische dril waarbij de vis een aantal malen uit het water kwam. Binnen enkele minuten lag er een schitterende vis van 102cm naast de boot, ze zaten er dus echt. Na een verdiende bak koffie en wat snoepen, werd er verder gevist. We vingen nog een aantal vissen geen grote maar wel erg sterke snoeken. Ik miste achter in de baai op nog geen meter water een mooie vis en het was 19.00uur voordat we er erg in hadden. Om 20.00uur werd het eten geserveerd en we moesten nog terug roeien dus de visdag zat er weer op.

’s Avonds goed gegeten en om een uur of negen kwam Bjarne langs om te vragen hoe het was gegaan. Nadat hij ons verhaal had aangehoord vertelde hij nogmaals hoe jammer hij het vond dat we niet in juni waren gekomen. De plannen voor de volgende dag werden weer gemaakt we zouden naar een nieuw water gaan waar Bjarne ons de halve dag zou gidsen. Het water was niet al te groot en hij zou ons roeien en met een beetje geluk konden we daar een aantal leuke snoeken verwachten.

Dag 4.
Ontbijten en wegwezen. Na een rit van 10 minuten dwars door de bossen kwamen we aan bij een water wat net weer even mooier was dan alle andere meren die we hadden gezien. Voor het eerst kwam het woord maagdelijk water in ons op.

De boot te water en vissen. We hebben van 9.00uur tot 13.00uur gevist en slechts 1 vis gevangen, toch vloog de tijd. De natuur en rust op deze meren is overweldigend en zorgt ervoor dat de rest niet meer zo heel belangrijk is. Gooi je in het gehaaste Nederland zelfs tijdens het vissen een kop koffie snel achterover. Vis je door tijdens het eten, of eet je door tijdens het vissen?. Ik weet het soms echt niet meer. Op dit soort wateren staat de tijd even stil. Je gunt jezelf even helemaal de tijd om te ontspannen. Natuurlijk niet te lang want we zijn gekomen om vis te vangen. We besloten naar het water van de dag ervoor te gaan. Bjarne kon ’s middags niet mee dus we moesten zelf roeien.

Op het meer aangekomen begon het weer een beetje te veranderen. Voor het eerst in dagen werd het donker en begon er wat regen te vallen. Luc wilde wat diepere plekken opzoeken om hier wat te verticalen. Na een paar honderd meter te hebben geroeid vonden we een diepte van ongeveer 6 meter, het bleek dat we de dag ervoor precies over een ondiepe plaat waren gedrift. Luc begon te verticalen vanuit de langzaam driftende boot. Om niet beide hetzelfde te doen begon ik om de boot te werpen met een ratelplug, deze viste ik net boven de bodem binnen. Na bijna twee uur vissen en één snoekje voor Luc van een formaat aasvis en niet eens een grote waren we na één van de driften tot enkele meters van het riet gedrift. Nog steeds 4 meter water hoorde ik Luc zeggen en dat enkele meters voor het riet.

Snel de jerkbaithengels gepakt en werpen. We durfden het beiden niet te zeggen maar als we hier niet een paar snoekjes konden vangen moesten we maar eens ergens een cursus snoekvissen gaan volgen en gelijk even Henk bellen dat hij de verkeerde vissers had gestuurd. Dat we toch niet helemaal gek waren bleek uit het feit dat we de twee volgende uren 15 leuke snoeken vingen. Ook nu weer waren de aanbeten niet te missen, ze knalden werkelijk op het kunstaas. Luc haakte een vis van ongeveer 80cm die zo veel haast had om terug naar het riet te gaan dat hij meters lijn van een zwaar afgestelde, bijna dichtgedraaide, slip trok. Ongelofelijk wat een kracht zat in deze vissen. Het gezicht van Luc sprak boekdelen, dit had hij nog niet veel meegemaakt. Ik sloeg op een gegeven moment een snoek van ongeveer dezelfde afmeting aan welke binnen enkele seconden diverse salto’s maakte, niet normaal! Dat de snoek echt los was bleek uit het feit dat Luc ze ving aan een kleine Salmo Baars en ik aan een, bijna alleen met een zonnebril te vissen, signaalgele robbait. Opvallend was dat we diverse snoeken in de buurt van de boot zagen jagen. Als er naar deze snoeken werd geworpen volgde vaak direct een aanbeet. We vroegen ons af of dit opnieuw een voorbeeld was van hetgeen je hier in juni kunt beleven. Met een tevreden gevoel reden we terug naar ons huisje voor een welverdiende maaltijd en een groot glas bier.

Deze laatste avond in Vasbjø was Brarne natuurlijk weer present om de vangsten van de middag aan te horen. Toen hij hoorde dat we in korte tijd 15 snoeken hadden gevangen sloeg zijn humeur direct om, hij had zich die dag zorgen gemaakt om de indruk welke wij hadden van de slechte ochtend en was opgelucht dat het dan toch nog gelukt was om het e.e.a. te vangen. We hebben deze avond afscheid genomen van een ontzettend aardige Noor die zijn sportvishart, ook voor de snoeken, op de juiste plaats heeft. Als het aan Bjarne ligt dan wordt er in Noorwegen een beleid ingevoerd waarbij er voor snoek een beperking komt op de toegestane hoeveelheid meegenomen vis. We moesten Bjarne beloven om in juni terug te komen, de vangsten zo beloofde hij zullen vele malen beter zijn. We kregen hier dan ook steeds meer zin in.