TotalFishing

Musky Mania (3)

door Luc Coppens

Omdat ik na de vijfde volger na enkele dagen redelijk gefrustreerd begin te worden van dit fenomeen, verwijder ik mijn splitring van de verzwaarde Super Shad Rap en hang er een staaldraadje aan van 2 cm, met een dregje nr 4. Laat ze nu nog maar eens nippen …!

Land van de onbegrensde mogelijkheden.

Steevast vis ik door met deze combinatie met de wetenschap dat ik ze anders toch niet kan haken. Niet alleen ik raak gefrustreerd van het gebeuren maar ook mijn vismaten. Het is weeral eens bijna het einde van een visdag en ik zit er compleet door, mede door het feit dat we ons afpeigeren met urenlange driften zonder enige actie.

Net op een moment waarvan opgeven niet lang meer uit te sluiten was verschijnt er een musky achter mijn kunstaas die niet twijfelt en mijn plug aanvalt. Het water explodeert en de hel begint, de vis blijft kopschuddend in het water liggen, ikzelf ben al lang vergeten hoe ik moet aanslaan en de vis die zich toch niet van de haken weet te ontdoen begint een schot naar dieper water.Voorzichtig dril ik de musky en zelfs een sprong in de lucht kan hem niet redden, ik schep hem en slik een paar keer van voldoening.

Een vis van precies een meter gaat op de gevoelige plaat, deze ben ik te slim afgeweest denk ik en dank het feit aan mijn kleine dregje met het staaldraadje, de meningen daarover met mijn vrienden zijn verschillend maar who cares !

Ondanks het succesje gaan mijn gedachten uit naar de verschillende giganten die we op Lake of the Woods achter ons kunstaas aangekregen hebben en Remko en ik besluiten de voorlaatste dag het er nog eens op te wagen .

Rob en Koen gaan het een dagje op meerforel proberen, gemotiveerd door de enthousiaste verhalen van enkele Amerikaanse gasten. Uren van werpend vissen gaan weer voorbij en op een onverwacht moment krijg ik er weer een enorme vis achter die zelfs mijn perfect uitgevoerde figure eight afwijst. Deze vissen zijn niet makkelijk te vangen en de uitermate kalme manier die ze ontwikkeld hebben om bijna bewegingsloos achter het kunstaas aan te schuiven maken zelfs de kalmste visser zeer nerveus.

Deze dag moeten we het hiermee doen qua actie en als we tegen donker in het kamp terugkomen zijn Rob en Koen nog niet terug. Net voor volledige duisternis komen ze aan gevaren en zijn reuze enthousiast, ze hebben zich klem gevangen aan meerforel en nog geen kleintjes ook ! Ik ben toch wat benieuwd geworden naar deze prachtige vissen en wil onze laatste dag ook wel besteden met de kans op zo’n vis.

Koen met een prachtige meerforel.

Uitgerust met een buzzer bom’s van 30 gram die de eigenaar van de lodge verkoopt gaan we de volgende en laatste dag met twee boten naar de plaats van de meerforellen. De pilkertjes laten we zakken tot op zo’n 30 meter en eenmaal gearriveerd pompen we het kunstaasje op met sprongen tussen de twee en tot soms wel 8 meter van de bodem.Soms liggen de vissen in de buurt van de bodem maar soms liggen ze ook op half water afhankelijk waar de scholen kleine vis zich bevinden waar ze op jagen.

Een uurtje gaat voorbij en we vangen verschillende houtingen, vissen van een centimeter of 50.
De meerforel is veel minder actief dan de vorige dagen en Remko vangt de eerste vis, een mooie meerforel. Koen en Rob volgen zijn voorbeeld de komende uren en vangen ook enkele vissen,doch het is beduidend minder dan de vorige dag. Uren gaan voorbij en ikzelf mag proberen wat ik wil maar krijg het uiteindelijk niet voor elkaar een van deze prachtvissen te vangen, en moet tevreden zijn met een acht tal houtingen die echter ook voor het nodige plezier zorgen.

Geen Musky maar wel prachtige sport.

Ook aan deze vistrip komt weer een eind, we hebben uiteindelijk allemaal Musky gevangen en keren tevreden naar huis terug, waarschijnlijk zitten we onderweg naar huis weer plannen te maken voor een volgende vistrip, wie weet ? Een rendez-vous met een grotere Musky voor een volgende keer zit er wel in, de basis is gelegd. (slot)