TotalFishing

Megasnoek 92

Door Co Sielhorst

22 januari 2005.
Woensdag zit ik weer op het lastige plasje. Pittig westenwindje. Ik gooi verder dan ooit. Schieten met stukken vis is ook nog nooit zo goed gegaan. Spiering kennen ze hier nog niet. Is dat een voordeel? Enerzijds wel.

Weigeren door negatieve dressuur zit er niet zo in. Aan de andere kant is voor een vis onbekendheid met een aas reden om het niet als voedsel te zien. Een plas met een klein bestand met verwende snoeken is niet bepaald een plaats voor experimenten. Hier past alleen noeste arbeid.

Ik zet de plu op. De zon schijnt wel maar de wind maakt het koud. Hebben vogels daar ook last van? Een bijna witte buizerd zit met hoog opgetrokken schouders op een paaltje. Ik zoek de kijker even op. Lijkt wel of de vogel het ziet. Kan best want ze hebben heel scherpe ogen. Hij gaat zijn verenpak zitten verzorgen. Ik zie de rover ook regelmatig de omgeving afspeuren. Plotseling gaat hij met een sprongetje op de wieken en stort zich tien meter verderop in het hoge gras. Het is deze keer raak. Met zijn vleugels schermt de vogel iedere vluchtroute af. Zal wel een muisje zijn, of een mol. Hij verdwijnt met zijn prooi in de bosrand.

Even later scheert dezelfde vogel weer over het gras aan de overkant. Snel volgen een tweede en een derde vogel. Uitdagend gaan ze stunten in prachtige schijngevechten. Uit de wijde omtrek komen zich steeds meer vogels aansluiten. Het lijkt wel een soort toernooi voor buizerds. Acht stuntvliegers in de lucht nu. Prachtig zoals de anders wat traag lijkende rovers vol vuur loopings maken. In vrije val storten ze zich klauwen vooruit op hun uitdagers. Tot een echte confrontatie komt het niet. Na een kwartiertje is het over. Is rangorde vastgesteld of kan het de vogels gewoon niet meer boeien? De rest van de dag zie ik in los vast verband alleen nog paartjes langs de plas cirkelen.

Mijn blik is vandaag wat meer dan anders omhoog gericht. Ik zie meer roofvogels. Torenvalkjes zijn er eigenlijk altijd. Ze kunnen volkomen stil staan in de lucht. Alsof ze aan het plafond geprikt zitten. Sperwer komt ook voorbij. Hoekt over de bomenrij. Volgt bijna naadloos het bodemprofiel op de oever. Spreeuwen zoeken in dichte formatie grote hoogte. Ik zoek met de kijker mijn hele blikveld af. Daar gaat de boosdoener. Supersnel. Vleugels als boemerangs. Strak in het pak met een soort zwarte zorro kap. Een slechtvalk. Voor een vogelaar is het geen slechte dag vandaag. Voor een snoeker eigenlijk ook niet. Geen pieken zonder dalen. Het hoort er gewoon bij.

Zaterdag. Wat wordt het? Grote nog erg vreemde plas of weer het kleine lastige plasje? Moeilijke vraag. Voor het grote water is het misschien een beetje te woest. De kleine leent zich voor bijna ieder weertype. Het wordt ruig. De wind zit ook niet echt in de goede hoek voor de grote plas. Ik wil graag een soort plan hebben om zinvol bezig te zijn. Ik rij eerst naar de kleine plas. Hier zie ik al dat de wind misschien toch niet zo slecht is voor het grote water.

Toch een verkeerde keus gemaakt misschien? Hier wil ik toch vanaf. Die knagende twijfel bevalt me niet. Waarom zou ik eigenlijk niet twee wateren tegelijk aanhouden? Voeren op beide wateren en op de visdag afwegen waar ik terecht kan. Het kost wat meer moeite maar het seizoen duurt niet zo lang meer. Even nog een eindsprintje voor een megavis. Ik heb mezelf al genoeg gemotiveerd om het plan meteen in werking te zetten.

Van en naar het water rij ik het liefst over kleine weggetjes. Zoveel mogelijk langs leuke wateren. Nu wil ik geen seconde verspelen. Op naar de snelweg. Onderweg valt het me op dat de hemel helemaal schoon geveegd is. Geen wolkje meer te bekennen. Bij de grote plas stap ik uit en voel dat een jas absoluut niet nodig is. De zon heeft al duidelijk aan kracht gewonnen.Ik stap over het hek met emmer en katapult. Schiet er snel een kilo in en kijk nog even rond. Ik fantaseer ter plekke een grote snoek, even die grote kop door de oppervlakte. Het is me in het verleden wel eens overkomen. Ja hoor. Fantaseer nog even verder.

Beide wateren hebben nu een portie vis gehad. Ik merk nu al dat de keus makkelijker wordt. De weersomstandigheden gaan bepalen waar ik de komende weken vis. De windrichting is vandaag niet erg stabiel.Vis schieten gaat prima. Met de hengel kom ik hier niet ver vandaag. Jammer. Iets meer noord en het is perfect.

Terug naar de kleine plas. Het kost een uur vistijd. Geeft niet. Ik kan nu precies doen wat ik wil. Tot mijn opluchting zie ik de wind steeds verder naar west draaien. De juiste keuze gemaakt dus. Ik ga een nieuwe grap uitproberen. Een vis in een sinaasappelnetje. Ik stop er ook een stuk foam bij. Ik rol het netje strak om de vis heen. Prik dan de mazen van het netje over de dregpunten. Even wat schudden en rommelen op de kant. Blijft goed hangen. Wat doet dit in het water? Drijft als een kurk. Tien gram lood neemt de hap traag mee naar beneden. Ik zet het lood vast tussen twee stuitjes op een meter van de vis. Die blijft dus een meter boven de bodem zweven. Met de andere hengel ga ik heel actief vissen. Veel gooien en regelmatig een stuk indraaien. Alles uit de kast halen. Met één enkele aanbeet op een dag ben ik meer dan tevreden. De kans op een megavis is hier vrij groot.

De zon staat al hoog aan de hemel als ik helemaal geïnstalleerd ben. De hazelaars staan in bloei. Ook om me heen zie ik dikke knoppen van andere struiken opzwellen. Ik ga dicht bij het water zitten. Probeer zolang mogelijk de reflectie van de zon in het water mee te pakken. Dat scheelt een hele laag kleding. Ik geniet een paar uur van een goddelijk zonnetje. Piepers aan. Ik geef er even aan toe. Zit af en toe heerlijk weg te dommelen. Best lekker.

Droom ik nou over kippen? Tok, tok. Nee. Ze zijn echt! Twee haantjes scharrelen achter me langs door de dorre bladeren. Die redden zich hier wel zo te zien. Ik heb alle tijd van de wereld. Het kan hier best een paar dagen duren voor er iets gebeurt. Ik vergeet zelfs mijn voornemen om heel actief te gaan vissen. In de loop van de middag kan dat altijd nog.

Een uur eerder dan normaal wordt het dreigend donker. Ik heb nog een uur tegoed. Ik ga in ieder geval nog niet weg. Ondanks de diepzwarte dreiging vallen er maar een paar spatjes. Het wordt wel wat lichter maar de zon krijgt geen gelegenheid meer voor een mooie ondergang. Voor mij is het nu ook al de tweede ondergang waar maar weinig glans aan zit. Ik ga hier thuis eens goed over nadenken.