**KLAAR** Megasnoek 9

Op zoek naar Mega-snoek! - (deel 9)

door Co Sielhorst

Megasnoek 14 februari.

Het heeft weer gevroren vannacht. Als ik aankom is het mistig, gelukkig geen ijs. Volgens de berichten wordt het een graad of acht, de zon komt er later ook nog bij. Ik ga op de windkant zitten, het water zal hier zeker wat opwarmen. Door de wind is het nog bijterig koud aan mijn handen, het gedoe met de halfbevroren vissen doet er geen goed aan. Ik vis op beide hengels met grote voorns, rond de dertig centimeter. De stokken kreunen als de grote vissen op dertig meter te water dreunen. In een wolk van schubben zakken ze naar beneden.

Ik zit een uurtje, al een paar weken niets bijzonders gevangen. De inspanningen zijn opgevoerd naar twee dagen per week, ook het aantal uren per dag loopt nu gestaag op, dan moet er toch gewoon nog een grote vis komen. Vijftig meter naar rechts springt een grote vis, lijkt een snoek. Gretig ga ik op de uitnodiging in, draai een hengel in en loopt een stuk naar rechts. De grote voorn slaat een krater, precies waar de vis sprong. Ik loop met open beugel terug naar mijn stek en zet de hengel op de optonic. Als twee dobbers zo ver uit elkaar staan gebruik ik graag een pieper als extra zekerheid. Ik voel een prettig soort spanning opkomen. Vroeger had ik dat soms ook. Ik kan me herinneren dat ik op een fort snoekte. Bijna alle vissen voelde ik toen aankomen, een soort zesde zintuig of zoiets. De laatste jaren komt het nog maar zelden voor, maar nu is het heel sterk. Er gaat iets gebeuren, ik weet het zeker, het is tastbaar. Misschien heeft het met waterkennis te maken, als er zolang intensief gevist wordt en zoveel stekken uitgekamd worden ontstaat wellicht dat aparte gevoel voor een water. Ik let scherp op. Verwacht eigenlijk actie op de rechterhengel. Schuift ineens heel traag de linker dobber weg. Schitterende rustige aanbeet. Ondanks de grote aasvis, met alleen een dreg achter de staart, wacht ik niet langer dan normaal. De lijn staat al nagenoeg strak, ik geef een slinger tot ik de vis voel en zet kort en droog de haak. Dat gaat prachtig met deze hengel. Vier en halve meter en toch snel, subtiel met een enorme reserve. De bocht in de hengel blijft geruime tijd staan, er komen wat sjorren uit de diepte maar zwemmen is er even niet bij. Daar zit gewicht achter. Dan valt er een zandzak op de hengel. Ze gaat ervandoor, heel rustig, tientallen meters tikken weg. Steeds blijf ik alert op de versnelling die altijd een keer komt. Ik hou de zenuwen onder controle en probeer te genieten van de dril. Het duurt vrij lang voor de vis wat toegeeft. Langs de kant schuilt het gevaar. Door de lange hengel kan ik voorkomen dat de lijn in de klei snijdt. Steeds als het stuitje te zien is dendert ze langs de afgrond weer de diepte in. Dan is het over, een dikke rug doorbreekt de oppervlakte, komt me bekend voor…. Negenentwintig pond, het lijkt de vis van oudejaarsdag. Dit soort vissen een keer terugvangen vind ik niet erg. Ze gaat er snel weer vandoor na een paar plaatjes. De rest van de dag schijnt de zon. Eind van de middag is mijn net droog, er rest nog de zoete geur van grote snoek.


Megasnoek 17 februari.

Zeven uur, nog donker. De dag begint kil en grijs. Ik ga verder waar ik vorige keer gebleven ben. Grote voorn waar ik de laatste vis ving. Op de andere hengel een nieuwe hap, brasem van veertig centimeter. Ik zoek maar één vis en die kan best een flink brok hebben. Urenlang gebeurt er helemaal niets. Ik krijg wat concentratieproblemen, moet mijn uiterste best doen om niet weg te dommelen. Er gaat één hengel op de pieper. Door de harde wind wordt er af en toe wat lijn van de molen geblazen. Dat werkt, ik blijf wakker. Steeds als ik hier zit voel ik me zo bloot, midden op een grasstrook, ontzettend zichtbaar. Daar ga ik wat aan doen. Ik ga verderop een wilg snoeien, zonder de boel te verminken. Met de takken ga ik een haag zetten. Wilgentakken gaan gewoon groeien als ze in de grond gestoken worden. Volgend jaar heb ik hier zeker meer beschutting. Na al die creativiteit ga ik wat spelen met één hengel, wat actiever vissen kan hier soms wat opleveren, al is het die gekke tachtiger maar. Dat beest laat ik nog door een hoepel springen voor een visje voordat ik hier helemaal klaar ben. Ook het actief vissen levert niets op. Ik ga nog even een stek bekijken waar ik nog niet gevist heb. Een grote ondiepe plaat loopt best wel mooi weg naar het midden, daar ga ik volgende keer zitten.