**KLAAR**                Megasnoek 8

Op zoek naar Mega-snoek! - (deel 8)

door Co Sielhorst

Megasnoek 7 februari

Het kan wel veertien graden zijn hier in de luwte en in de zon. Het water moet nog erg koud zijn dus ik vis eerst een paar uur diep.De lucht is de hele dag vol vogels. Ganzen, kieviten, duizenden kramsvogels, enorme zwermen spreeuwen, ze zoeken allemaal hun zomerverblijf weer op.

Tot de middag geen teken van leven gehad. Ik ga een stuk ondieper. Zes meter met één hengel. Ik sleutel ook wat aan het aas op deze hengel. Een grote voorn gaat overlangs doormidden. Nog net niet ontdooid, het lijkt wel een schoolplaat van biologieles. Alle onderdelen blijven keurig op hun plaats. Het blijft een grote hap maar het gewicht is toch gehalveerd, gooit wat beter.
Aan de andere hengel gaat een klein voorntje, zwemblaas blijft intact, zweeft dus boven het loodje. De dobber gaat eraf. Ik gooi in en wacht geduldig tot de bodem bereikt is, dan draai ik een paar meter in en wacht. Als ik dat voor de derde keer gedaan heb voel ik een tik, ik geef meteen de lijn vrij maar er gebeurt niets. Ik sluit de beugel en voel, lijkt wel of het visje vastgehouden wordt. Ik gok het en geef een ram. Vis eraf, snel een nieuwe eraan. Ik vis het hele traject nog eens af, niets. De vis is nu onder de hengeltop, ik draai hem heel langzaam omhoog. Een groene schim komt tot vlak bij de oppervlakte mee, ik laat de vis zakken en zet de beugel open. Binnen twee seconden kringelt de lijn van de molen. Een dappere tachtiger doet lekker zijn best. Actiever vissen dus. Later op de dag komt dezelfde vis nog een keer langs. Zo blijf ik toch leuk bezig.Misschien de volgende keer een kunstaashengel mee.


Megasnoek 10 februari

Ik ben erg laat vandaag. Lag pas om half vier in mijn mandje. Gezelligheid kent geen tijd, blijf ik toch wat langer vandaag. Als ik aankom valt mijn mond open van verbazing. Het is koud geweest vannacht, maar onderweg was daar niets van te zien. Hier ligt ijs, driekwart van de plas zit dicht. Ik ga op een plek zitten waar vier meter water staat voor de kant. Ik zeul de spullen door het bos. Het plan was toch al om wat ondieper te vissen vandaag. Vijftien voet hengels in een bosrand valt niet mee. Linkerhengel voor de wilgenstruik die ver het water ingegroeid is. Rechterhengel zo ver mogelijk uit de kant. Voor alles op zijn plaats ligt schokt de linkerdobber. Ik heb het landingsnet nog niet eens uitgepakt, zit binnen vijf seconden in elkaar, lijn kringelt al van de molen, beng, hangt. Voelt best aardig aan, geeft het dan toch snel op. Een robuuste tachtiger rolt het net in. Ik herken het beest. Vorige keer, twee weken geleden, de week ervoor ook al, soms twee keer op een dag. Hij komt nooit op de kant, ik onthaak hem altijd in het water. Andere vissen heb ik op de kant gehad om een plaatje te maken, die zie ik niet terug. Uit het water halen is kennelijk een negatieve ervaring die ze een poosje onthouden.Na een paar uur is een groot deel van het ijs verdwenen. Ik hoop aan het eind van de middag naar mijn oude stek te kunnen. Dat lukt, om vier uur is er geen ijs meer te bekennen. Hier kan ik een paar uurtjes doorvissen in het donker. Ik prik een paar bêtalights op de dobbers en blijf dicht onder de kant vissen. Er gebeurt niets meer, rond een uur of acht pak ik in.

                       

Een dappere tachtiger komt telkens buurten…