**KLAAR**  Megasnoek 7

Op zoek naar Mega-snoek! - (deel 7)

door Co Sielhorst

Megasnoek 2 februari

Ik bekijk de dia’s van de afgelopen weken. De eenzestien staat er lekker op, ja de andere sessie heeft ook wat leuke platen opgeleverd. Dat is lang niet altijd zo. Ik maak blunders met fotograferen, soms onvoorstelbaar. Vorig jaar bijvoorbeeld, nog nooit zo’n juweel van een karper gevangen, staat er niet één keer in zijn geheel op, om te janken.

Jan van den Hoeven belt, hoeveel dikke voorns wil je hebben. Hij zit in zijn boot, het water kabbelt door zijn mobieltje bij mij de kamer in. Een paar kilo is prachtig Jan, daar kom ik een heel eind mee, goed ik zie je morgen. Dat is natuurlijk goud. Voorn doet het net zo goed als zeevis. Een sardien ruikt natuurlijk pittig maar in een natuurlijke omgeving zal een snoek niet zo snel een zeevis tegen komen. Voorn zien ze iedere dag, hoe ze smaken weten ze ook dus die geur wordt net zo makkelijk herkend. Zo ervaar ik het ook in de praktijk. Ik vis vaak twee aassoorten naast elkaar als ik het water niet ken. Ook als er dressuur ontstaat experimenteer ik wel eens wat. Als ik een water ken en ik weet dat voorn vlot gepakt wordt dan ga ik helemaal voor voorn als aas. Morgen mag ik weer, er gaan alleen voorns mee.


Megasnoek 3 februari

Het heeft zwaar gesneeuwd vannacht. Het sneeuwt nog steeds. Dat wordt oppassen. Er zijn zelfs sneeuwschuivers in de weer op de snelweg. Als ik afsla bij het verkeersplein kom ik een hele witte wereld binnen. Een vrachtwagenchauffeur is er door verrast. Zijn wagen ligt gekanteld in de berm. Er is hulp onderweg en geen persoonlijk leed dus ik ga verder. De laatste kilometers is het uitkijken. Ik ga op een andere stek zitten, aan de overkant, met de wind in de rug. Even de bodemstructuur uitzoeken. Rechts mooi talud, snel oplopend, van tien naar vier meter. Perfect, daar gaat een voorn naartoe. Verder uit de kant loopt het langzaam af naar twaalf meter, daar gaat de andere voorn heen. Ik voer wat stukken vis rond en tussen de beide dobbers. De speld in de hooiberg wordt er een stuk groter door. Ik zit langs dicht struikgewas. Het is knap versierd allemaal. Op ieder takje ligt een laagje wit. Rode besjes met een laagje sneeuw zien eruit als een exclusief toetje. Een troep koperwieken, een soort lijster, rommelt op nog geen meter van me af onder de struiken. Als ze een begin hebben gemaakt met sneeuwvrij maken van een plekje vliegen er dorre bladeren in de rondte. Er is kennelijk genoeg lekkers te vinden, ze zijn er heel druk mee. Achter me gebeurt van alles. Voor me helemaal niets. Ik controleer ieder uur of mijn aas goed ligt. Ik ken de stek nog niet dus ik wil zeker weten dat de boel er niet de hele dag kansloos bij ligt. De bodem is schoon. Tegen het einde van de dag niet één keer vast gezeten, ook geen troep op de haak. Er schuift een vis traag langs de oppervlakte, kan niet zien wat het is. Geeft altijd wat hoop, er komen relatief vaak aanbeten in het laatste uurtje. De sneeuw is overgegaan in regen. Het laatste ijs raakt los van de kant en drijft weg. Het wordt al weer donker. Op deze stek kan ik niet zo dicht bij de kant vissen dus valt een lichtpen hier moeilijk te zien. Volgende week zal ik hier rekening mee houden, dan wil ik een paar uurtjes in het donker doorgaan. Het wordt kouder, het sneeuwt weer.