**KLAAR**              Megasnoek               62

Megasnoek 62

door Co Sielhorst

29 november 2003.
Voor de vakantie kan ik nog een doordeweekse dag vissen en na de zaterdag is het even een ander verhaal. Het doordeweekse avontuur lijkt een natte boel te worden. Met woeste kleuren breekt de zon door maar het wordt al snel grijs. Het begint te spetteren. Voorgaande keren wilde het op grotere diepte aardig vlotten. Nu gaan dus beide hengels dieper dan tien meter. Na een paar uur pak ik de dobberhengel op om nog wat dieper te gaan. Ik schuif het stuitje naar zestien meter. Een pittig eind gooien. De wind helpt lekker mee. De dobber verdwijnt onder water. Het is daar nog net iets te diep. Na een paar slagen moet het aardig kloppen, maar de lijn blijft weglopen. Even de rem erop. Ik hou mijn vinger tegen de spoelrand. Een versnelling! Het is er een! Op de gevlochten lijn. Beng! Wat een beuk. De dril verloopt me veel te efficiënt. Binnen een tiental seconden zie ik een metersnoek aan de oppervlakte. Ze weet hier geen raad mee. Ik ook niet. Gewoon doorgaan maar dan. Vlak voor de kant zet ze zich nog een keer schrap. Kom op nou, gewoon het net in en niet zeuren. Vlak voor het net gaat de brasem linksaf en de snoek rechtdoor. Ze lijkt stuurloos. Ze is los! De forse brasem heeft de dreg uit de rand van haar bek geplukt toen ze een keer schudde met haar kop. De rekloze lijn is onverbiddelijk. De snoek is nog wat duizelig van de snelle dril. Ze zwemt naar de eerste de beste schuilplaats die ze ziet. Dat is mijn net. Ik herken haar meteen als de metervis die ik nu al twee keer eerder op de kant gehad heb. Ze gaat weer lekker zwemmen.

Een uurtje later een piep. De andere hengel. Dit wordt een heel andere dril. Zachte hengel. Nylon lijn. Tien pond trekkracht op een twee pond hengeltje geeft een behoorlijke veiligheidsmarge als het redelijk schoon water is. Dit drilt heel wat prettiger. Dan zie ik dat wéér diezelfde metersnoek is. Vier keer gevangen in drie keer vissen. Die moet echt een keer ophouden. De sardien is nog puntgaaf, die kan meteen weer terug. Binnen een paar minuten hangt de volgende snoek eraan. Even denk ik nog dat het weer de zelfde vis is. Nee, dat kan niet. Dit beest gaat weer tekeer als een dolle. Deze is net geen meter. Heerlijk beest.

Halverwege de middag glijdt er een snoek langs de oppervlakte. Op één meter water. Even die kop eruit en weer snel naar de diepte. Ik draai de wakerhengel in en laat de vis onder de top naar beneden dwarrelen. Dat bewegen bevalt die snoeken hier wel. Vrijwel meteen staat de pieper weer te bassen. Ik begrijp niet wat er aan de hand is. Ik zit meteen zo vast als een huis. Zo dicht onder de kant? Ik weiger natuurlijk om de lijn kapot te trekken. Uit alle mogelijke hoeken ga ik tot net aan de grens. Dan leg ik de hengel terug op de steunen. Ik kijk het een poosje aan. Na verloop van tijd probeer ik om de paar minuten wat op gang te krijgen. Dan begin ik te twijfelen. Zit die vis er nog wel aan. Het begint al te schemeren. Nee, ik trek het niet kapot. Hengel op de steunen, slip los. Een tiental minuten later een piep. Ik zie de hengel even doorveren. Nu de beugel open. Na een paar minuten vliegen er ineens meters lijn van de molen. Dan begin ik even straf te drillen. De lijn springt keer op keer los van de bodem. Even later komt er een verbaasde tachtiger het strand op schuiven. Bij het onthaken let ik even niet op. De snoek mankeert uiteraard niets maar mijn hand ziet er niet uit, wat een bloedbad. Ik ga knippen en plakken. Leuke dag geweest, boordevol actie, mooi over de dag verdeeld ook.

Zaterdag loop ik bijna over van vertrouwen. Ik verander eerst nog wel een paar dingen. De combinatie nylonlijn en loodmontage geeft teveel problemen. De lijn zinkt te diep weg en loopt snel vast. De combinatie dyneema en dobbermontage doet het bij harde zijwind ook niet echt goed. Omgekeerd, dobber met nylon, doet het veel beter. De dobber houdt de lijn ver van de bodem. Ik wil vandaag ook weer wat spreiding. Met twee dobbers is het moeilijk om er overzicht op te houden. Eens kijken hoe een dyneemalijn het met een loodsysteem doet. Op het eerste gezicht gaat het prima. De lijn blijft hoog in het water hangen. Laat zich ook goed strekken. Na verloop van tijd zinkt de lijn ook niet zo diep weg als bij nylon het geval is. Al heel vroeg zwiept er een vis langs de oppervlakte. Weet niet zeker of het een snoek was. Een uur later verrijst er een lange bruinige vlek achter mijn dobber. Met een lome zwaai roeit de vis weer de diepte in. Het is een hele beste vis. Twaalf, dertien meter diep daar. Ik gooi er een gehalveerde baars heen. De dobber kruipt naar zijn plaats. Zakt even weg. Ik geef wat lijn. Dobber komt weer boven en blijft keurig staan. Even later weer die snoek aan de oppervlakte. Het is echt een bak. Dit kan toch niet fout gaan?

Uren later is er van mijn vertrouwen niet veel meer over. De kou bekruipt me. Een harde wind maakt het voor het gevoel ijzig koud. Er is weinig te zien. Een reiger geeft een chagrijnige schreeuw als hij schrikt. Hij ziet me te laat. Ja, rustig maar. Ik zit ook op een vis te wachten. Ik hou vol tot het helemaal donker is. Misschien is mijn portie geluk gewoon op voor deze week. Maandag vlieg ik naar Tenerife. Kijken of daar iets te beleven is. Ik zit vast boordevol nieuwe ideeën als ik twee weken geen snoek gezien heb.