**KLAAR**  Megasnoek 33

Op zoek naar Megasnoek - (deel 33)

door Co Sielhorst

16 februari 2002

Arie heeft gebeld. Iets over meervallen en snoeken. Welk mysterie zal hier achter zitten. Ik ken Arie al heel lang. als hij iets heeft is het altijd de moeite waard. Direct bellen dus.

                       

Hij blijkt een partijtje Afrikaanse meervallen te hebben. Ongelukje bij een kweker. Hoeveel wil je er hebben? Twintig kilo lijkt me ruim voldoende. Ik ben het ritme van voeren en vasthouden even kwijt. Dit is een mooie aanleiding om nog eens iets op te starten. De partij vis komt in één groot diepvriesblok. Pas de volgende dag kan ik beginnen om er hanteerbare kilo porties van te maken. Ongeduldig probeer ik ieder uur een paar kilo van het grote blok af te plukken. Ik ontdek dat de visjes kleine scherpe stekeltjes hebben. Na een dag aan de ijskoude klomp vis plukken zijn mijn vingers tientallen keren geperforeerd.

De volgende dag zijn alle vingers van mijn rechterhand pijnlijk ontstoken. Iets te enthousiast geweest. Het is altijd oppassen met stekelige vissen. Zelfs een baars kan aardig wat schade aanrichten. Een ouderwets paardenmiddel doet wonderen. Een paar keer met mijn hand in een bak heet water met soda werkt goed. De volgende dag zijn de ontstekingen bijna verdwenen. Dinsdag gaat de eerste portie erin. Toch weer naar de zandput. Misschien kan ik donderdag nog een poosje weg.

Het lukt me om nog een paar uurtjes te vissen. Ik kom bij de oprit. Er staat een bekende auto voor het hek. Een collega dood aas visser. Een paar jaar geleden zat hij er bijna dagelijks. De laatste twee jaar heb ik hem niet meer gezien. Ik denk ook dat ik wel weet waar hij zit. Niet ver van zijn stek heb ik gevoerd. Ik ga niet verder. Laat hem maar lekker zitten. Het wordt me veel te druk.

                       

Vorige week zag Co een andere visser met zoontje, die een paar leuke vissen vingen. De man was “Dick metersnoeken.nl” samen met zoon Sven die zelf ook een mooie vis ving.

Dit is natuurlijk ook één van de redenen waarom het zo moeilijk gaat op deze plas. Met twee man oogsten van één stek kan op deze plas nooit veel opleveren. Op een water met een lekkere bezetting is het helemaal geen probleem. Op sommige wateren komen de snoeken pas een beetje op gang als er stevig gevoerd en gevist wordt. Dan ga ik nu maar naar een water toe uit deze categorie. Jammer dat ik al zo laat ben.

Ik heb het hele water voor mezelf. Snel een kilo meervalletjes erin en afwachten maar. Later in de middag zet ik de zeildobber in. Er staat een prachtig windje. Binnen de kortste keren zit ik op tachtig meter uit de kant. De andere hengel staat al een poosje op twintig meter. Precies op de rand tussen zes en acht meter. Halverwege de middag zie ik een opvallende tik op de dobber. Daarna lijkt de dobber met alle winden mee te waaien. Eens kijken hoe dat kan. De vis blijkt van de haak te zijn. Zelfs het elastiek is weg. Het kan. Een snoek die met zijn scherpe tanden de vis oppakt en daarbij het elastiekje doorbijt. Ik heb het gelukkig op tijd door en zet er een nieuwe vis aan.

Er zit een vreemde geur aan die meervalletjes. Mijn eetlust gaat er zelfs van over. Vrijdag voel ik het aankomen. Rillerig, koppijn, spierpijn, geen goed vooruitzicht. Kan niet goed gaan. Eind van de middag probeer ik Martin te bereiken. Gelukkig lukt dat in de loop van de avond. Ik durf het niet aan om onze afspraak van zaterdag door te laten gaan.

Zaterdag
Na een onrustige nacht word ik wakker met een koortsgevoel. Het is al elf uur als ik opsta. Ik trek iets warms aan. Ik rommel wat rond. Spoel even een molentje vol met zes honderdste dyneema. Het gaat wel niet helemaal lekker met me maar ik zit toch te denken of ik nog iets kan doen vandaag. Even na de middag hak ik de knoop door. Ik zoek wat grote harige monsters op. Streamers kan dit eigenlijk niet noemen. Ik heb er een hengeltje voor gebouwd op basis van een pittige vliegenblank. Dit geweld is natuurlijk niet met een vliegenlijn te werpen. Het hengeltje is gewoon afgebouwd als spinhengel. Ik ben al een heel tijdje benieuwd of dit werkt.

De zon staat te stralen. Het is windstil. Ziek zijn kan buiten ook toch? Ga naar een beschut plasje. Binnen een uur kan ik hier de beste stekken wel afvissen. Daarna zie ik weer verder. Ik probeer snel een paar creaties uit. De bonte ratten zijn gebonden op buisjes. Tien tot twaalf centimeter lang. Van staaldraad heb ik allerlei stangetjes gemaakt. De korte stangetjes zijn aan elkaar te koppelen als er een ratje opgeschoven zit. Ik kan op de koppelpunten ook dreggen monteren. Ter plekke kan ik mijn kunstaas dus net zo groot maken als ik wil. Na wat worpjes blijkt een lange stang met één rat en een loodje heel fijn te werpen. Dit lijkt me ook het mooiste formaat voor dit water

Ik zit lekker te knutselen onderaan de dijk. Zon op mijn kop, bijna geen wind. Ik ga mijn eerste rondje maken.
Gaande weg ga ik steeds beter gooien. Ik ben nu een half uurtje bezig. Onder een wilg golft een vis langs de oppervlakte. Paaien? Het is hier maar een meter diep. Zou best kunnen. Goed opletten of er iets van te zien is. Verderop is het gras ondergelopen.

Wat werpt dit prettig. Windje schuin achter. Dertig meter is helemaal geen probleem. Veel verder hoeft voor mij ook niet. Ik ga me steeds lekkerder voelen. Worp voor worp kam ik een veelbelovende hoek uit. Rakelings langs de takken. De grote harige hap laat zich heel secuur plaatsen. Regelmatig trek ik een ontluikend plompenblad van de bodem. Steeds weer die schok. Iedere keer ook een reflex. Dan is het ineens echt raak. Heel ander gevoel. Twee vingers in het stopcontact of zoiets. Hij heeft er zin in. Hengeltje kan al dat geweld prima aan. Heerlijke spetterende sprintjes. Goed lopend slipje zorgt voor een nette afwerking. Die muppet hoeft helemaal niet aan een zware hengel gevist te worden. Komt de dril zeer ten goede. Een snoekje van zestig centimeter geeft topsport.
Langs de overkant is het oppassen. Het water staat hoog. Kan er net doorheen waden. Onder de begroeide kant pak ik even later nummer twee. Kleine rakker, halve meter. Prachtig getekend visje. Goed dat er maar één dreg in mijn rat zit. Maakt het onthaken prettig eenvoudig.

Ik kom in een hoek terecht waar het windje op staat. Er komt ook geen zon hier. Het is vinnig koud in de schaduw. Even een worpje op de ijsrand. De rat glijdt geruisloos het water in. Hij wordt gezien. Een enorme wolk klein grut spat uit elkaar langs de oppervlakte. Ik voel niets!! Nog eens. Weer een uitval en grote paniek onder water. Hij trapt er niet in. Ik blijf een poosje gooien. Een diepe kolk draait traag tegen de kabbel in. Daar is hij weer. De wind jaagt koude rillingen over mijn rug. Niet overdrijven nu.

Ik ga weer de zon in. Vanaf mijn zonnige plek werp ik nog eens gevaarlijk dicht langs de takken. Weer op het ijs. Vanuit een heel andere hoek vis ik nu de rat met snelle halen binnen. Een geweldige dreun op het rekloze lijntje. De snoek staat even stil. Het lichte hengeltje geeft niet zoveel druk. Dan komt ze op gang. Eerst traag naar het midden. Daar wordt ze nerveus. Slipje zingt, hengeltje danst. Ik geniet. De driltijd blijft heel acceptabel. Ze geeft het op. Laat zich traag naar het ondergelopen gras dirigeren. Mooie vis. Behoorlijk zwanger. Zesennegentig.Ik hoef vast niet te vertellen hoe ik me nu voel. Paaiende vissen heb ik overigens niet gezien vandaag.