Op zoek naar Megasnoek - (deel 32)
door Co Sielhorst
9 februari 2002.
Ik kies voor een bekend water. Meestal is er wel een vis te vangen. Met mijn plannen kan ik voorlopig geen kant op. De natuur stuurt alles in de war. De rivieren staan hoog. Stekken zijn onbereikbaar. Het water ziet er ook niet uit. Zinloos dus om daar nu tijd en energie in te steken.
Ik ga rechts van de brug zitten. Door de hoge temperaturen gok ik voor ondiep. Een haring en een voorntje. Dichtbij de kant. Er gaan een paar uurtjes voorbij. Af en toe pak ik de kijker. Zaagbekken zijn nogal opvallend van een afstand. Het zijn net langgerekte eenden. Ze eten kleine visjes dus ze duiken ook regelmatig. Ik kan er niets uit afleiden. Ze zijn veel te ver weg. Ineens zie ik een groene paraplu aan de overkant, die was er daarnet nog niet. Wie zou dat zijn? Forse gestalte. Groen warmtepak. Gekke pet. Dat moet Dick zijn. Er scharrelt ook een klein jochie rond. Dat is zijn zoontje. Prachtig. Die heeft zijn vader natuurlijk helemaal gek lopen zeuren om mee te mogen vissen. Dat is bij Dick niet zo moeilijk, die wil altijd wel.
De hengels staan net een kwartier. Zelfs zonder kijker zie ik dat er iets aan de hand is. Dick staat licht achterover geleund met de hengel hoog. Spannend, hij wacht op die sjor waarmee een grote snoek je altijd kan verrassen. Ik pak de kijker weer. Vergeet bijna mijn eigen dobbers. Hij heeft er een op die lange zachte stok. Wat staat die mooi rond. Hij flikt het dus wel, op een meter of tien vermoed ik. Even kijken hoe dat afloopt. Sven staat al klaar met het net. Een mooie vis ploegt nog een keer voor de kant langs. Ja, die is binnen. De rest van de procedure ken ik wel. Wegen, meten, plaatje maken. Ik kijk nog even, lijkt me een metertje. Vader en zoon vieren een feestje.
Ik rommel wat rond met mijn aasvissen. Gooi er ook een naar dieper water. Plotseling gaat de dobber onder de kant er vandoor. Voorntje is gepakt. Ik haal meteen uit en mis hem. Visje is nog puntgaaf. Baars misschien?
Aan de overkant is het alweer raak. Duurt wat langer nu. Ook deze vis komt binnen. Ik volg nog even de dans rond de tweede prijs. Ineens wordt het erg onrustig in het kamp aan de overkant. Dick parkeert het net met de snoek even voor de kant. Zoon beukt zo hard als hij kan door de vrijloop. Even later, kennelijk na wat aanwijzingen van zijn vader gaat de hengel weer hard achterover. Nu is het wel raak. Die kleine wordt bijna het water in getrokken. Hij zet dapper zijn hakken in het zand en hangt met zijn volle gewicht in de hengel. Prachtig voor dat jong. Wat zal die glimmen.
Zo moet de jeugd met snoeken in aanraking komen. Er mee leren omgaan. Respect voor de natuur komt dan vanzelf. We mogen toch nooit toestaan dat onze sport nog verder aangetast wordt. Foute regels die ons opgelegd worden door een valse beschaving. Steeds meer beperkingen. Laten we bij de les blijven. Vader en zoon gaan ieder met een mooie vis op de plaat. Die vissen zwemmen twee minuten later weer puntgaaf rond. Proficiat mannen. Dick heeft duidelijk gevoel voor dit water. Hij vist hier regelmatig en weet ze te vinden. Ik ben er te lang tussenuit geweest hier en zit gewoon niet op de juiste golflengte.
Zaterdag
Gewoon weer naar de zandput. Het stormt weer eens. Achter de dikke bosrand zal ik er niet veel last van hebben. Het loeit door de takken als ik de plu opzet. Moet eerst wat beschutting hebben om wat te kunnen knutselen. Er gaat een hengel met een haring naar zeven meter.
Voor de andere hengel heb ik iets nieuws bedacht. Beetje kinky. Ik heb een paar panty’s meegenomen. Ik knip een stuk van de voet af. Eerst stop ik daar een stuk foam in. Dan prop ik het stuk panty vol met snippers sardien en voorn. Even oppassen dat het niet teveel wordt. Staat zo raar als het op een compleet been gaat lijken. Het ziet er nu toch uit als een smakelijke hap. Ik knoop het stuk panty zo strak mogelijk dicht. De dreg prik ik gewoon in de panty. Dat hangt er keurig bij. Als een snoek op geur aast dan moet dit toch optimaal zijn. Door het drijfvermogen in de panty staat de hele hap keurig omhoog vanaf het loodje. Het spul kan te water.
Is de nylon verpakking dan geen bezwaar? Ik denk het niet. Hoe vaak heb ik niet een snoek van een leefnet af moeten schudden. De visjes werden met net en al gepakt. Ik zie er wel wat in op deze manier. Het enige probleem is natuurlijk dat ik op de zandput zit. Niet bepaald een water voor experimenten. Daarom zal ik er vandaag zeker geen oordeel over geven als er niets gebeurt.