**KLAAR**  Megasnoek 30

Op zoek naar Megasnoek - (deel 30)

door Co Sielhorst

26 januari 2002.

Helaas. Woensdag niet vissen. Het is de enige manier om wat obstakels op te ruimen. Die ellendige stoel moet weg. Ruilen dat ding. Ik heb nu een vorstelijke zetel.

                       

Alle minpunten die ik aan die rugbreker heb ontdekt vind ik hier niet. Stand van de poten. Strakke banden onder het zitje. Te lage rugleuning. Veel te gladde stof, ook iets te dun. Allemaal nadelen die ik aan deze zetel niet kan ontdekken.

Dan is het volgende punt aan de beurt. Een kano, Canadees model, op een kleine auto. Het werkt even op de lachspieren van mijn dealer. Hij heeft wel een passend stel dakdragers voor mijn model auto liggen. Ik heb graag even zijn advies voor dit klusje. Al weer een probleem opgelost. Nu nog even een paar spanbanden en de kano kan op het dak.

Nu ben ik bijna klaar om een heel aantal wateren in de buurt heel anders te kunnen benaderen. Er zitten nog wel een aantal veiligheidsaspecten aan. Kwetsbare spullen, camera, reservekleding enzovoort moet ik allemaal op kunnen bergen in afsluitbare tonnetjes. Die kunnen dan tevens als drijvers fungeren als er iets geks gebeurt. Ook hier vind ik vandaag nog een oplossing voor. Dit weekeinde zal er nog niet veel van terecht komen. Het wordt onstuimig weer. Veel wind en regen. Niet bepaald ideaal om met een kano te gaan spelen. Toch is het een lekker gevoel. Alle voorbereidingen zijn getroffen om in de buurt te blijven van mijn plannen. Zonder plannen en een doel voor ogen is het gewoon vissen. Ik wil meer. Een vis vangen kan overal, ik wil avonturen.

Zaterdag
Als het weekend nadert worden de voorspellingen steeds beroerder. De regenmeter staat dicht bij de honderd. Het wordt onstuimig. Ik ga het simpel houden. Een kleine plas. Niet te ver klunen door de bagger. Genoeg beschutting bij zuidwesterstorm. Een waas van grote snoek. Niet overbekend en zeker niet druk. Staat niet op het plan maar ik heb inmiddels zo hard aan het plan gewerkt, ik wil gewoon even wat anders doen.

De voorspellingen kloppen. Het waait pittig. Langs de beschutte oever van de plas is het tamelijk rustig. Alle watervogels hebben zich hier verzameld. Ik ga weer voor hele haringen. Beide hengels met een grote opvallende haring van veertig centimeter. Ik kerf de haringen nog even in met een mes om optimaal geureffect te krijgen.
De wind trekt nog wat aan. Grauwe lucht jaagt laag over het land. Om me heen vallen takken uit de bomen. Het raast en het loeit. Lijkt soms wel of ik onder een spoorbrug zit.

De royaal aangelegde parkeerplaatsen zijn helemaal leeg als ik aankom. Ik heb dus het hele water voor mezelf. Een koppel ganzen heeft hier de nacht doorgebracht. Ze gaan er haastig vandoor als ik in de schemer naar het water loop. Het foedraal is niet te tillen. Voor alle mogelijke technieken heb ik hengels bij me. Mijn eerste keus is toch twee hengels met een dobber. Allebei met een haring. De baarzen zijn nog knalhard bevroren. Ik leg er een naast de koelbox.

Halverwege de dag komt er op mijn stek een snoek door de oppervlakte. Ja hoor, dat ken ik.
Dreigende wolkenluchten komen dichterbij. Aan de overkant van de plas trekt een troep spreeuwen over. Plotseling vormen ze één massieve formatie. Ze stuiven als een bal door de lucht. Wonderlijk gezicht. Ik pak de kijker. Eens zien of de oorzaak van deze paniek te vinden is. Inderdaad, een sperwer. Eerst nog onder de spreeuwenbal. Ze zwenken en stijgen. Ver boven de roofvogel. Op de harde wind zwiept de sperwer met een paar vleugelslagen omhoog. Als een zwaard van angst slaat de sperwer de massieve bal vogels doormidden. Er raken er een paar in de war. Los uit de massa. De sperwer concentreert zich op deze drie. Een ervan gokt voor de struiken daar beneden. Dat is veel te ver. Zijn lot is bezegeld. De sperwer plukt de spreeuw uit de lucht.

Het begint te regenen. Ik organiseer alle spullen om ze zo droog mogelijk te houden. Controleer de scheerlijn die aan een boompje geknoopt zit. Kijk ook even of het boompje wel stevig genoeg is. De wind geselt het water. Striemende strepen stuiven over de plas. Aan de overkant beuken golven tegen de afgebrokkelde oever.
Na een paar ruige uren ineens beweging! De rechterdobber schuift weg. De lijn schiet meteen uit de clip. Met grote snelheid vliegt de lijn van de molen. Ik grijp de hengel. Sluit de beugel en draai strak.
Even weerstand en ram. Ik mis hem. Twee dreggen en dan nog missen? Snoekbaars denk ik. De haring is onbeschadigd. Voor de dobber weer staat ben ik behoorlijk nat. Het is niet koud. Ik heb al een laagje minder aangetrokken.

Ik hou het redelijk uit tot de schemer. Dan ga ik inpakken. Aan de andere kant van de beschutting ligt vijf kilometer vlakke polder. Daar voel ik pas hoe hard het waait. Regen in mijn gezicht voelt aan als speldenprikken. Ik kan niet in een rechte lijn naar de auto lopen. Ik word gewoon weggeveegd ondanks mijn veertig kilo bepakking. Toch heb ik een tevreden gevoel over vandaag. Ik heb ervoor gevochten. Om mij thuis te houden moet er trouwens heel wat gebeuren.