**KLAAR**  Megasnoek 29

Op zoek naar Megasnoek - (deel 29)

door Co Sielhorst

19 januari 2002.

Ik krijg een belletje van Steppie. Hij komt er weer een dag bij zitten. Wat gaan we doen?
De rivierplas is eigenlijk zonder boot niet te doen. Vanaf de kant ben ik toch te beperkt.

                       

Ik krijg een inval. Februari, alweer een paar jaar geleden. Prachtige resultaten. Een kleine rivier. Vlak bij een grote brug. Alles klopte. Ieder weekend een dikke metervis. Daar gaan we heen. Even een uitstapje. Hij is mijn gast. Ik wil zo graag dat hij nu een vis vangt.
We zitten er al vroeg. Als we op de stek aankomen is de mist opgetrokken. Het lijkt zelfs prachtig zonnig weer te worden. We gaan aan de donkere kant van de brug zitten. Mikken op het rovershol. Steppie gooit de eerste hengel precies tegen de middenpeiler. Binnen een paar minuten loopt de lijn strak. Helaas geen contact. Kleintje? Snoekbaars? We hebben de hele dag nog.

Regelmatig komt er een zandschuit langs. Geeft erg veel verstoring. Soms kan dat ook heel goed uitpakken. We laten ons er niet door ontmoedigen. Wel moeten we regelmatig opdraaien en opnieuw ingooien. Je weet nooit waar de aasvis in vastloopt.

Bij de peiler waar de eerste aanbeet kwam zit de boel regelmatig vast. Het kost uiteindelijk een keer een onderlijn als er weer een grote zandbak langskomt. De waterverplaatsing trekt hard aan de lijn er blijft niets liggen. De dobbers raken ook regelmatig op drift. Steeds weer controleren we het aas. Er blijven vaak plantenresten rond de aasvis hangen. We gaan steeds dichterbij vissen. De druk op de lijn is dan stukken minder. Zo blijven we tot het eind van de dag lekker bezig. Afgezien van een meeuw in de lijn gebeurt er weinig schokkends.

Zaterdag
Ik word een beetje gek van al mijn plannen. Aan alle kanten kom ik problemen tegen. De tijd ontbreekt om ze op te lossen. Er moet snel orde in deze chaos komen. Er ligt al een prachtige kano klaar. Daar kan ik een hele hoop narigheid mee omzeilen. Ik moet nu eerst een voorziening op het dak van de auto zien te krijgen. Er komt schot in. Dat wordt een geweldige stap voorwaarts. Ook voor mijn kunstaasplannen is dit een gouden greep. Dit weekend is het nog niet zover.

Ik wil nu gewoon een snoek vangen. Sta al veel te lang droog. De keus valt op een bekend water. Mooie grote plas. Er zwemmen ook een paar mooie vissen rond. Minimaal een paar kanjers van boven de eenvijftien. Ik heb ze al eens gevangen. Het is geen arm water waar maar een paar topvissen op zitten. Alle maten zijn vertegenwoordigd. De kans op wat meer aanbeten is er dan ook groot.

De royaal aangelegde parkeerplaatsen zijn helemaal leeg als ik aankom. Ik heb dus het hele water voor mezelf. Een koppel ganzen heeft hier de nacht doorgebracht. Ze gaan er haastig vandoor als ik in de schemer naar het water loop. Het foedraal is niet te tillen. Voor alle mogelijke technieken heb ik hengels bij me. Mijn eerste keus is toch twee hengels met een dobber. Allebei met een haring. De baarzen zijn nog knalhard bevroren. Ik leg er een naast de koelbox.

Ik ken deze stek tot op de vierkante centimeter. Op twintig meter uit de kant ligt een interessant bultje. Daar gaat de eerste halve haring naartoe. De andere helft voer ik in stukken rond de dobber. Op de andere hengel wil ik hele haring proberen. Veertig centimeter zijn ze. Ik ga iets met twee onderlijnen in elkaar knutselen. Een kortere voor het staartelastiekje. Een wat langere voor een gefleurd elastiekje door de rug. Met één enkele dreg is zelfs een betere snoek nog moeilijk te haken. Dat heb ik op die dag met Martin wel gezien. Het ziet er goed uit als het onder de dobber hangt. Ik parkeer de grote vis vlak bij de kant langs de steile oever. Een zes meter hoge muur van klei.

Als ik een dampende bak koffie voor me heb schokt de dobber op het bultje. Snel nog een slok. Hij zakt weg. Ik draai strak. Zet de haak en hou contact. Hij hangt. Komt niet onder de druk uit. Die is niet groot. Een tachtiger maakt wat buitelingen en komt kopschuddend nar de kant. Hij springt nog een keer dapper en laat zich dan pakken. Maar net gehaakt. Ik zet het beest een flink eind naar links terug. Hij schudt nog steeds met zijn kop. Merkt dat er niets hinderlijks meer aan zijn bek hangt en gaat er als een speer vandoor. Ik wil voorkomen dat ik vandaag de hele dag met hetzelfde snoekje bezig ben.

De koffie is nog niet koud. Lekker. De eerste honger naar snoek is ook gestild. Een nieuw stuk haring gaat naar dezelfde plek. Ik speur met de kijker de plas af. Mijn enige gezelschap bestaat uit duizend eenden en een dertig zwanen. Niet te lang door de kijker gaan zitten turen. Ik hou mijn aandacht liever bij de dobbers.

Als snel valt het me op dat het op het bultje weer raak is. De dobber klimt steeds hoger uit het water. Staat nu helemaal scheef. Kruipt traag tegen de wind in. Ik draai snel de bocht uit de lijn. De snoek lijkt dat te voelen. Strekt zelf heel snel de lijn.. Beukt op de top nu. Aanslaan hoeft niet meer. Ik voer alleen de druk op. Heerlijke knokker. Niet groot wel dapper. Ik heb het helemaal naar mijn zin. Twee snoeken binnen een uur. Allebei tachtigers.

De zon schijnt nu lekker. Het waait pittig. Zeilen gaat niet lukken. De wind is naar west gedraaid. De baars is nu redelijk zacht. Ik prop hem vol met foam tot hij het staaldraad keurig omhoog trekt. Het loodje zorgt dat hij een meter boven de bodem blijft zweven. De baars gaat nu in de richting van het bultje. Iets meer naar diep water.

Het wordt een leuke actieve knutseldag. Ik verplaats regelmatig de vissen. Het levert alleen niet veel meer op. Als de zon zakt betrekt de lucht. Het wordt donkerder. Stukje voor stukje begin ik wat op te ruimen. Alleen de dobber met de grote haring laat ik staan tot het laatst. Zelfs de hengelsteunen zijn er al onderuit. Alleen mijn stoeltje staat er nog. Zit nog steeds waardeloos. Door de strakke banden onder het zitje voelt het nu aan alsof ik de hele dag op een stoeprand heb gezeten. Model dwarsleasie denk ik. Ik sta op en probeer mijn stramme lijf weer enigszins in beweging te krijgen. Er komt een enorme troep ganzen over. Melancholiek geluid. Vliegen nu voor de maan langs. Prachtig gezicht.

De dobber! Waar is de dobber? Ik kan hem niet meer vinden. Hij is weg. Ik voel nu ook de lijn strekken. Ik maak verbinding. Krijg signalen van een mooie vis. Kan de lijn niet meer volgen. Voorzichtig nu. Gelukkig. Ze wil ver weg. Laat maar gaan. Ik dril liever niet zo kort op de kant langs de muren vol met stugge algen. Ik heb redelijk licht van de overkant. Tuinders belichten de horizon met een roze gloed van hun kassen. Van kilometers afstand kleuren ze de hemel. Ik zie de vis nu hoog in het water. Ze laat zich gewillig op de grindbank dirigeren. Hier komt mijn eerste meter van dit jaar. Een paar centimeter over het magische streepje. Ze mag weer snel zwemmen. Het is nu helemaal donker. De dagen worden al langer. Er zijn nog steeds heel veel ganzen in de lucht. Ik hoor ze als ik zwaar bepakt door het gras loop te soppen.