**KLAAR**  Megasnoek 26

Op zoek naar Mega-snoek! - (deel 26)

door Co Sielhorst

29 december.

Tweede kerstdag. Misschien de laatste dag op deze plas. Ga weer op de bekende stek zitten. Voor ik zit begint het alweer te sneeuwen.

                       

Een hengel met een haring. Rond negen meter. Ik voer er wat stukken omheen. Voor de tweede hengel heb ik een ander idee. De hele penmontage blijft intact. Ik zet alleen de dobber er niet op. Kijken of het vijfgram loodje een zwevende baars op zijn plaats kan houden. Ik stop een stuk foam in de baars. Vrij secuur klusje. Voor de kant kijk ik of het werkt. Het loodje zakt, de baars volgt en blijft keurig zweven. Het stuitje zorgt ervoor dat de baars twee meter van de bodem af komt. Er is alleen geen dobber voor de beetregistratie. Er moet dus een waker in de lijn.

Ik gooi zo ver mogelijk. Eigenlijk met de springende vis van vorige keer in gedachten. Gaat verrassend ver. Bevalt me wel. Ik wacht lang tot de subtiele aasaanbieding bij de bodem is. Ik hang een waker in de lijn. Die is zwaar genoeg om de lijn redelijk te strekken. Ik heb er een goed gevoel over. Laat zo maar eens een paar uur staan. Een zware sneeuwbui dringt me verder terug in mijn iglo. Het wordt pittig koud.

Pimpelmezen. Geel met blauwe pluizenbolletjes. Ze dartelen overal om me heen. De hengels krijgen een grondige inspectie. Ze hangen in het startoog. Onder de molens. Zoeken overal naar voedsel. Zal niet lukken. Zien ze zelf ook wel. Ze gaan weer verder.

De haring mag de hele dag blijven liggen. Met de baars ga ik straks wat spelen. Ieder kwartier een paar meter opdraaien. Moet een interessant gezicht zijn voor een snoek.
Bij de eerste haal voel ik hoe goed het contact is met de aasvis. De hengel gaat weer op de steunen. Waker weer in positie. Beugel open en de lijn losjes in een lijnclip.

Ik loop een paar stappen achteruit. Even de benen strekken. IJzige wind jaagt me weer snel in de beschutting. Heb mijn ogen nog niet van de hengel afgehad vandaag. Geen seconde.
Ik schrik er niet eens van. De waker kruipt omhoog. Heel langzaam. Net voor de lijn zich strekt springt het lusje uit de clip. Er kringelt nog een meter lijn van de molen.
Ik pak de hengel op. Haal de waker van de lijn. Sluit de beugel. Merk dat de lijn mooi gestrekt staat. Geef een droge ram met de zachte veertienvoeter. De bocht blijft gewoon staan in de lange kromme hengel. Ik voel even paniek. Dit is de vis waar ik op wacht. Van mijn haarwortels tot aan mijn tenen voel ik het. Ze reageert voor het eerst op de druk. Ze schudt haar kop. Probeert de irritatie uit haar bek te werken. Een paar zware beuken op de hengel. Ze geeft een paar meter toe aan de druk. Heel langzaam komt ze iets dichterbij. Dan wil ze weg. De lange zachte hengel buigt diep voor haar kracht. De lijn tikt langzaam van de molen. Onhoudbaar gaat ze op weg, richting breekpunt van de lijn. Slip iets losser. Ze koerst de ondiepe hoek in. Bevalt me niets. De afstand wordt groter. Ik voer de druk weer iets op. Ze valt langzaam stil. Ik hoop dat ze omhoog komt. Ze gaat naar beneden. Haperend schuift ze langs de bodem. Dat zijn de planten. Ik krijg er de zenuwen van. Ze komt weer omhoog en koerst terug naar dieper water. Ik leg haar even niets in de weg. Als ze recht voor me is voer ik de druk weer op. Ze komt omhoog. Keert om en zwemt langzaam naar me toe. Het net ligt al in het water. Ze duikt zomaar het wachtende net in. Staart over het touwtje. Ze ontploft. Dit is kennelijk niet de bedoeling. Ik moet de steel goed vast houden. Ze beukt tegen de mazen. Geweldig lijf. Langer dan de armen van mijn net. Ik wist het. Ik til haar uit het water. Mijn arm trilt. Zeker dertig plus. De unster zakt even door de zevenendertig. Ongeduldig sloop ik de rolmaat. Ik lees éénvierentwintig af. Nog eens kijken. Ja hoor, helemaal.

Wat ben ik nu ontzettend alleen. Alle geïnvesteerde energie, denken over stek, systemen, aas en de vele ijzige stille uren. Geen ontkomen aan voor deze vis. Mijn prijs. Even helemaal alleen voor mij. Ze poseert heel gewillig. Ze mag niet te lang op de kant blijven.
Een minuut later staat ze op dertig centimeter glashelder water. Ik mag haar nog even bewonderen. Haar grote kille ogen nemen de omgeving op. Ze weet waar ze heen wil. Statig lost de droomvis op in haar eigen wereld. Een diep dankbaar gevoel doorgloeit me helemaal. Het hele gebeuren moet even bezinken. Ik gooi niet opnieuw in. Draai de andere hengel ook in. Ik heb geen wensen meer vandaag. Die bewaar in voor volgend jaar.

Zaterdag.
Jaar geleden al een afspraak gemaakt met Martin. Nu is de ideale gelegenheid. Keus valt op een bekend water met groot potentieel. Bizar weer voorspeld, mogelijk zelfs onweer. Ziet er comfortabel uit hier. Plu erachter en vissen te water. Martin is zijn sigaretten kwijt. Even een pakje halen. Twee minuten werk.

Hij is net op weg en zijn pieper hikt. De backbiter valt terug. Jammer, kan dat niet even wachten? Raar hoor. Het is mijn hengel niet. Kan de vis ook niet door laten gaan. Onwennig zet ik de haak. Voor de zekerheid zet ik de slip wat losser. Voelt lekker aan. Even later rolt er een vis het net in. Zal net geen meter zijn. Koplampen in de verte. Dat zal Martin zijn. Hij ziet direct dat er een hengel van de steunen ligt. Begrijpt dan wat er aan de hand is. Mooi getekende vis. Goed gebouwd. Snel een plaatje. Wie heeft deze vis nou gevangen? Ik heb alleen ingegrepen om diep slikken te voorkomen. Martin had deze vis zeker gevangen als ik niets had gedaan. Ik heb hem wel het genoegen van een dril ontnomen. Het gaat echter om de veiligheid van de snoek. Dat staat voorop. Daar zijn we het helemaal over eens.

Nog geen uur later schokt mijn dobber en zakt traag weg. Ik maak snel contact. Deze vis is even groot. Martin hanteert geroutineerd het net. Het is dezelfde denk ik hardop. Inderdaad, Martin had de vis in de andere hoek gehaakt. Levendige dag zover. Ik durf nu wel iets geks aan. Een hele grote haring onder de dreg. De hengel kreunt als ik de haring te water laat. We zitten uren te filosoferen. Ik kan ook goed luisteren. We leren allebei van elkaars ervaringen.

Mijn vismaat vist nooit met dobbers. Hij merkt wel als eerste dat de grote haring gepakt wordt. Nu is het zijn beurt. Net zo onwennig als ik met zijn hengel drilde is het voor hem natuurlijk ook vreemd. Hij haalt dapper uit. Ziet er goed uit. Vis blijft mooi diep. Komt na een paar uithalen omhoog. Het is een meter. Ze komt dichterbij en rolt plotseling van de haak. De grote haring is natuurlijk een hele hap. Alleen een grote snoek wordt goed gehaakt. Jammer voor Martin natuurlijk maar wel heel leerzaam. Een leuke dag komt veel te snel tot een einde. De stek is veranderd in één grote blubberbende. Bij iedere stap perst de prut soppend om onze voeten uit het gras. Als we inpakken is het donker. Het slechte weer is laat. Het sneeuwt nu uitbundig.