**KLAAR**  Megasnoek 24

Op zoek naar Mega-snoek! - (deel 24)

door Co Sielhorst

15 december.

Wat er boven dit verhaal staat klopt niet helemaal. Ik heb de vijftiende iets toegezegd waar ik niet omheen kan. Niet echt een probleem. Ik schuif wel wat met mijn visdagen. De laatste tijd stuur ik naar een heel los werkschema toe. Ik maak mijn uurtjes wel maar dan precies zoals het mij uitkomt. Daar pluk ik nu de vruchten van.

                       

Woensdag ben ik weer aan het water. Eerder deze week, in Scheveningen, wat vishandels afgelopen. Hele grote haringen op de kop getikt, spotgoedkoop. Heb nu al spijt dat ik niet veel meer gekocht heb.

Er staan dus twee hengels, onder iedere dobber een haring van bijna veertig centimeter. Nog steeds aan een elastiekje met één dreg achter de staart. Een flinke opvallende hap dus. Een van de dobbers staat eigenlijk iets te diep. Er is maar een heel klein puntje van de antenne te zien. Ziet er best spannend uit. Binnen een paar minuten is het puntje even weg. Dan komt de dobber statig omhoog. Lijkt wel een ouderwetse opsteker van een brasem. Dan begint de dobber hevig te schokken. Wordt niks. Zie ik nu al. Helemaal zeker weet ik het nooit dus ik ram gewoon op tijd. Het pruttelt even in de diepte. Dan voel ik alleen nog het lome gewicht van de grote haring die omhoog komt. Er staan wel een paar tandjes in de vis. Zie je wel, een kleintje.

De vis smakt weer op dezelfde plek in het water. Een kwartier later is de dobber weer weg. Nu snel en nerveus. Ik haak hem weer niet. Dit spelletje gaan we toch niet de hele dag spelen, nee toch? Ik ga wel door met die grote haringen. Tot ver in de middag blijft het rustig. Het licht geeft aan dat het eind van de middag dichterbij kruipt. Dezelfde dobber huppelt weer weg. Weer mis. Hij is er weer.

Goed, ik halveer de haring. Gewoon weer naar dezelfde plek. Binnen een paar tellen suist de lijn weer van de molen. Ik weet niet of ik hier hard tegenin durf te rammen. Tempo loopt iets terug. Nu dan maar.
Hij hangt. Hij blijft hangen. De hap is altijd nog twintig centimeter lang. Heel klein kan de snoek dus niet zijn. Op flinke afstand komt ze aan de oppervlakte. Lijkt nog heel wat. Ze komt dichterbij. Geen zin om veel kabaal te maken. Ze is niet eens in de bek gehaakt. Randje buitenkant links. Leuk om een scherper inzicht te krijgen in aasformaat. Ik blijf geloven in maxi-haring onder één dreg.

Zaterdag is een nare kille, sombere dag met natte sneeuw en regen.

Zondag is precies zoals hij heet. Alle narigheid is weggeveegd. Strak blauw. Zacht windje. Ik ga naar een andere stek. Hier kan ik de wind buiten houden en de zon de hele dag binnen laten schijnen. Het is maar een paar graden boven nul. Door de dubbele werking van de zon over het water wordt het in de beschutting wel heel aangenaam. Jas kan wel uit. Ik ben een beetje laat vandaag. De zon is al op. Moet ook nog even uitzoeken hoe het hier zit met de diepte. Voor een meter of zeven moet ik vrij ver gooien. Met een hele haring gaat dat niet lukken. Flink stuk eraf dan maar. Prima om mee te voeren die afvalbrokken.

Al rap gaat de verste dobber aan de haal. Ik mis hem? Een kwartier later is het weer raak. Leuke tachtiger. Even wat plaatjes in het water. De aasvis hangt zo mooi naast die bek. Onder de fotosessie rolt hij eraf. Staat er leuk op denk ik. De andere hengel heb ik met een grote gamba op vier meter diep liggen. Ze zijn vrij licht. Gooit niet echt lekker. Laat toch maar even liggen. Gewoon proberen. Wel duur aas overigens. Meer dan dertig gulden per kilo. Als het vangt maakt dat me niet zoveel uit. Ik krijg weer wat aanbeten op de haring. Vreemde bewegingen maar geen doorlopende aanbeet. Zullen wel snoekbaarzen zijn. Die zijn nogal gevoelig voor grote haken en stugge lijnen en laten het aas meestal liggen als ze het niet vertrouwen. Alle actie komt op grotere diepte. De gamba gaat eraf. Kan ik voortaan beter zelf oppeuzelen.

De horsmakreeltjes hebben ook nog niet veel opgeleverd dit seizoen. Kijken of het vandaag lukt.
Dit visje gooit veel verder dan die rare roze garnaal. Ik lig nu op gelijke hoogte met de haring.
Binnen een uur is het raak. Lijkt een leuke vis. Hij zwemt alleen voor geen meter. Komt het hele stuk kopschuddend naar me toe. Ruim negentig. Zo te zien heeft hij de hele stek leeg gevreten. Zwaarlijvig met grote bonken in zijn buik. Kan haast niet meer zwemmen. Veel teveel gevreten. Toe maar, hij moet er nog van groeien.

Ik voer nog wat bij. De zon begint al weer te zakken. Jas kan wel weer aan. Handschoenen ook trouwens. Ik krijg flink koude handen. Zet toch de camera nog even op. Ik zie die mooie wintersfeer aankomen. De zon zakt achter de kale bomen, wordt een felrode bal. Zakt nog verder, achter de struiken nu. De strakke ronde vorm wordt gebroken door de takken. Lijkt wel een felle brand nu. Als de licht show voorbij is berg ik de camera op. De horizon kleurt nu pastelroze waar de rode bal verdwenen is. Achter me is het koelblauw. Op mijn hengels begint condens aan te vriezen. Mijn paraplu kraakt als in hem opvouw. Mijn net is een vogelkooi geworden. Als alles ingepakt is kijk ik nog even rond.

Een late buizerd zoekt een slaapboom. Over het pad tussen de grienden komt een bosuil aanzwalken. De wisseling van de wacht. Het is hier niet pluis voor een muis.