**KLAAR**  Megasnoek 18

Op zoek naar Mega-snoek! - (deel 18)

door Co Sielhorst

3 november.

Ik zit te denken. Waarom kwam er vorige week niets uit. Een dag buiten zonder gezeik aan mijn hoofd is natuurlijk al heel prettig, maar ik zie toch ook graag resultaat.

                       

Ik leer de bodem kennen. Het is net een hele grote badkuip op de stek waar ik vis. Als de wind van me af staat komt de onderstroming naar me toe. Het is een prachtige plas maar hij is onhandig diep. Ik vraag me af of de spronglaag al verdwenen is. Denk even aan de bizarre temperaturen dit najaar. Diepere wateren hebben zuurstofloze lagen die in de zomer opgebouwd worden. Waar het zonlicht niet doordringt groeit ook niets. Vooral als algen het water ook nog minder doorzichtig maken ontstaan waterlagen waar alleen maar zuurstof opgemaakt wordt terwijl er geen nieuwe zuurstof aangemaakt wordt. Het is moeilijk in te schatten wanneer hier verandering in komt. Het is dus best denkbaar dat ik op plaatsen vis waar geen leven mogelijk is

Als de temperaturen dalen en najaarsstormen de waterlagen mengen is het probleem voorlopig weer opgelost tot de volgende zomer. De grote dieptes worden ook leefbaar.
De grote vraag is alleen, wanneer is het zover? Ik vis nu voor mijn gevoel in een grijs gebied. Ik weet het gewoon niet.

Als ik ga voeren is het windstil. Profiteren van de wind zal dus ook niet lukken. Op de windkant zal de spronglaag dieper weg gedrukt worden. In de luwte ligt de spronglaag nooit zo diep. Ik stuif door de spinnenwebben heen. Voer toch weer op de bekende stek. Het is goed koud geweest afgelopen week. Het heeft ook een paar dagen pittig gewaaid. Ik hoop dat het water hierdoor goed gemengd is.

Harry, een Schreiner-fan, is zijn swingtiphengel op aan het tuigen als ik aankom. Als er brasem te vangen is vangt hij ze. Ik tuig snel twee hengels op en ga gewoon voor het diepe water. Als ik een uurtje zit ontstaat er grote onrust in het slootje waar ik dichtbij zit. Alle voorns gaan er vandoor. Een snoek kiest positie op één meter glashelder water. Prachtig gezicht. Ik zit met mijn aasvissen op zes en negen meter water. Hier gebeurt van alles op één meter water. Wat moet ik hiermee?

Ik kan het niet laten. Pak de spinhengel. Geen interesse. Als ik even later een baars haak is de snoek ineens zeer geïnteresseerd. Het is geen grote baars dus die snel uit beeld. De snoek gaat echt zoeken waar hij gebleven is. Even later gebaart Harry dat er een snoek onder zijn hengel staat. Binnen een paar minuten zie ik het beest weer het slootje inschuiven.

Ik heb nu de spinhengel omgebouwd. Met een paar geleende maden tik ik met enige regelmaat voorns uit het slootje. De snoek komt geregeld kijken en jaagt steeds weer de voorns weg. Over een stuk van dertig meter blijft hij de oever afzoeken. Hij is niet groot maar wel leuk om naar te kijken.

Harry begint na een uur de eerste aanbeten te krijgen. Vangt een grote brasem. Zit dus goed met die spronglaag. Hij vist ook diep, op negen meter schat ik. Als er op die diepte aanbeten komen is het daar dus leefbaar. Vol vertrouwen laat ik de brasem op negen meter liggen, een vis van ruim dertig centimeter. De andere vis, een baars van twintig centimeter ligt iets ondieper.
In de loop van de middag komt Harry gedag zeggen. Hij heeft nog wat anders te doen. De snoek komt Harry ook even uitzwaaien. Heel demonstratief komt hij weer achter de kleirichel vandaan het slootje inzwemmen.

Wat een rust hier, ik zit nu helemaal alleen. Er mag voor mij best een keer iets gebeuren. Ik draai één hengel in en vervang de baars voor een voorntje. Ik laat het visje voor het slootje zakken. Daar is hij al. Hij staat schuin onder het visje. Komt verder omhoog en stoot met gesloten bek tegen het visje aan. Wat is dat nou weer. Hij pakt het visje niet. Als ik het visje naar de bodem laat zakken volgt hij direct. Ik realiseer me dat ik nog nooit een snoek een visje van de bodem heb zien pakken. Ik let goed op.

Hij gaat nu heel kalm, kop naar beneden tegen de vis aan staan. Trekt zijn kieuwen open. Zijn bek gaat daarbij niet ver open. Hij zuigt het visje heel subtiel van de bodem en maakt daarbij vrijwel geen beweging. Interessant, ik had veel meer commotie verwacht, niet zo handig en subtiel. Sorry jongen, ik moet nu echt de haak zetten. Ook dat is een verrassing. Hij gaat geweldig tekeer. Springt als een dolle. Het is een dikke tachtiger. Leuke vis. Prachtig dat ik dit een keer van zo dichtbij heb kunnen zien. Dit beeld klopt eigenlijk ook wel met het zichtbare deel van een aanbeet op diep water. De bewegingen op een dobber zijn vaak ook heel subtiel.

Tegen het eind van de middag zoek ik naar een diepte van vier meter. Voor het slootje ligt een smalle richel. Ik laat hier weer een voorntje zakken. Binnen een paar minuten schokt de dobber. Hij loopt traag weg nu. Ik mis hem. Ik zit voor de kraamkamer van het water te vissen. Ook de baarzen weten dat, snoekbaars zit hier ook. Een misser op een klein visje is dus niet zo vreemd. Door de gemiste aanslag is de dreg in de struiken achter me terecht gekomen. Ik sta wat te morrelen om de haak uit de takken te halen. Uit een ooghoek zie ik de lijn van de andere hengel strak lopen. Laat alles vallen en stap met de andere hengel naar voor en klap de beugel open. Gespannen wacht ik. Er gebeurt niets meer. Ik probeer met een haal aan de brasem een reactie uit te lokken. Vergeet het maar.

De hele dag de beugel open gehad. Stom, stom, stom. Door de weerstand heeft de snoek de brasem losgelaten. Vaak gaat een snoek gewoon door ondanks de weerstand maar een enkeling houdt het direct voor gezien. Ik geloof niet dat het de kleine visjes zijn die een aasvis onder druk laten vallen. Jammer.

Twee dingen geleerd vandaag. De grote dieptes zijn vanaf vandaag weer met vertrouwen te bevissen. De laatste aanbeet heft het grote grijze gebied op. Iets anders, maar dat wist ik al heel lang. De twee hengels moeten goed afgesteund zijn. Beugels horen open te staan en een tweede pieper is ook nooit weg als een aanbeet de aandacht voor de andere hengel afleidt. Ik kan me de luxe niet veroorloven om een aanbeet te missen. Zoveel komen er hier niet.