**KLAAR**  Megasnoek 13

Op zoek naar Mega-snoek! - (deel 13)

door Co Sielhorst

29 september.

Leerzame dag gehad afgelopen week. Ik was uitgenodigd om een dag op de Maas te komen vissen. Michel Huygevoort, Adrie van Heumen en Dave een Engelse vismaat. Drie kunstaasspecialisten. Twee schitterende boten en een indrukwekkende collectie kunstaas.

                       

Ik had een paar baarsplugjes, wat omgebouwde shads en een aantal diepvriesbaarzen bij me.
Adrie deed zijn uiterste best. Hij had ook een hengel voor dood aas klaarstaan. Was even zoeken naar de balans tussen wind en stroom. Zoals hij de boot af en toe wat bijstuurde met de electromotor, gewoon perfect. Een vastlopertje af en toe gaf aan dat we precies op het juiste spoor zaten.

Michel en Dave werkten keihard. Trollen, werpen, klein aas, plastic, pluggen, jerkbaits, het werd allemaal uit de kast gehaald. Ik verknalde op een heel lullige manier een aanbeet, snoekje op de shad. Michel drilde aan de overkant een mooie snoek zo te zien. Precies een meter kwam hij later melden. Iedereen ving mooie baarzen. Dood aas leverde niets op die dag. Ondanks het schandalige weer viel me de enorme werklust van die gasten op. Alle aanbeten werden afgedwongen door keihard werken met allerlei soorten kunstaas.

Ik neem de les van afgelopen week ook mee dit weekeind. Uiteraard een hengeltje voor klein spul om op baars te vissen. Een pittige stok om shads en pluggen te gooien. Twee lange hengels om met baarzen te slepen. Ik heb ook een betonankertje gegoten. Een caravanbandje beschermt de boot voor al te veel schade bij het inhalen van het zware brok. Ik geloof in langere tijd op dezelfde stek vissen. Een stek goed bestoken. De aasvissen wat langer in beeld houden. Kunstaas meerdere keren over dezelfde stek draaien. Bovenaan de wind beginnen. Stek een kwartiertje bestoken. Anker lichten. Twintig meter driften en opnieuw beginnen.
Ik heb er zoveel vertrouwen in dat ik zonder aas op pad ga. Ik vang ze ter plekke wel.

Het is mijn eerste volledige snoekdag sinds het voorjaar. Ik weet inmiddels uit ervaring dat ik beter één ding goed kan doen. Ondanks de karperkansen die zich misschien voordoen. Vandaag niet. Ik roei de kant uit. Niet te ver. Het is nog windstil. Eerste worp. Nijdig gebonk. Eerste baars is binnen. Ik ga hier niet te veel tijd aan besteden. Vijf minuten later zijn er vijf baarzen binnen.

Ik maak de lange hengel in orde en roei de hoek in. Drie meter water. Ik parkeer de baars vlak boven de bodem. Anker gaat naar beneden. Het gaat harder waaien. Ik vier wat lijn. Dat geeft de boot wat extra beweging. Dan ga ik verder met de spinhengel. De baarzen laten zich niet meer zien. Plugje is al tien keer langs hetzelfde plantenveldje geweest. Plotseling komt daar toch een harde dreun. Korte sprint. Hevig gebonk. Los….. Lijkt me snoekbaars. Ik probeer met de shad nog een aanval uit te lokken. Geen reactie. Het begin is perfect. Op dezelfde manier werk ik de hele noordkant af. Gaat uitstekend met dat anker. Er komt alleen geen vis meer uit.

Ik trek het anker op en roei naar het midden. Daar zet ik het anker vast op vijf meter en roei naar de zuidkant tot het anker tegen de grond loopt. Van daar uit bestook ik de omgeving waar ik vorige week de grote snoek zag. Nu met twee dode baarzen. Een op vier meter vlak bij de boot. De andere wat ondieper langs de oever. Na een paar uur geloof ik hier niet meer in. Anker gaat eruit. Ik ga de bomenkant bestoken met de shad. Na een tiental worpen plotseling een keiharde dreun. Een dikke tachtiger geeft lekker partij. Kan hem in het water onthaken. Keurig. De baarzen zijn nog onaangeroerd. Zes nul voor kunstaas.

Het is ongeveer drie uur, de beste tijd moet nog komen. De aanpak, het actieve, het zoeken bevalt me wel. Toch ben ik benieuwd of de andere strategie het ook doet. Heel statisch op de bodem vissen dus. De hemel wordt erg grijs. Gaat regenen. Kan niet uitblijven. Mijn gedachten dwalen af naar een ander water. Een paar kilometer verderop. Even later zit ik in de auto.

Na een snelle rit zit ik voor vieren aan een diep zandgat. Ik heb het hele water voor mezelf. Al snel begint het te regenen. Ik voel dat ik de juiste beslissing genomen heb. In ieder geval erg comfortabel in de luie stoel achter de plu. Rond zes uur is er nog steeds niets gebeurd. Er zweeft een baars op vier meter langs het talud waar tussen zes en tien meter water staat. De andere baars ligt op de bodem, dichtbij de kant. Ik ben blij dat ik deze vreemde stap gedaan heb. Er zit nog een sneetje brood in mijn tas. Geen tijd voor gehad met al dat drukke gedoe.

Als de laatste hap weg is tikt de dobber een keer. Heel minimaal. Lijkt wel of hier ook al krabben zitten. Nog een tikje. Wat een gewauwel. Kan niet veel bijzonders zijn. De dobber komt niet van zijn plaats. Nu zakt de zwarte knop tot net in de oppervlakte. Moet toch een aanbeet zijn. Ik draai strak. Voel weerstand en haal uit. De vis suist direct de ondiepe plaat op. Meestal scheuren ze hier direct het diepe ravijn in en geven dan de nodige problemen achter de steile wand. Deze geeft een spectaculaire show op het ondiepe. Ik kan haar goed volgen. Het is gewoon een vlotte metersnoek.

Als ze voor het net komt zie ik het staaldraad heel diep naar binnen lopen. Zit me niet lekker. Laat maar even in het net liggen. Hier is gereedschap bij nodig. Neopreem handschoen ook maar aan doen. Als ik haar uit het net til en handelbaar neerleg blijkt de dreg net voor de slokdarm te zitten. Bijna de fout in. Met een zucht van opluchting zet ik haar terug. Ruim twintig centimeter baars en stuk elastiek erachteraan en toch die dreg zo diep, binnen een paar seconden. Misschien bij hogere temperaturen wat sneller reageren.

Ik hang weer een baars onder de haak. Loop nog even de laatste meter lijn na. Er is een stuk geschaafd. Even stevig ergens langs geweest zo te zien. Ik gooi er een paar meter af en zet de onderlijn opnieuw vast. De baars gaat weer naar dezelfde plek. De dobber gaat staan. Ik ga zitten. Heel tevreden met één meter vier. De dobber tikt een keer en zakt weg. Binnen tien seconden aanbeet nummer twee. Of zou die eerste door de lijn zwemmen?

De knokpartij, nog heftiger dan de eerste, neemt alle twijfel weg. Nummer twee komt binnen. Perfect gehaakt nu. Het is weer een meter. Nog geen centimeter kleiner dan de eerste.
Het moet even inwerken, twee meters binnen een paar minuten. De schemering valt langzaam in, het regent zachtjes, honderden meeuwen die hier komen overnachten liggen als een witte deken over de plas. Het is donker als ik het pad afloop.
Mijn eerste snoekdag is wel eens slechter geweest.