TotalFishing

Megasnoek 113

Door Co Sielhorst

14 januari 2006.
Eindelijk weer een midweek. Even een paar avondjes doorgewerkt en ziedaar, een nieuw avontuur aan het water. Ik reken niet op geschikte zeilwind. Aan het water zie ik dat de wind inderdaad verkeerd staat. Dobber dus en afstandhengel. Een snoekbaars is vandaag ook meer dan welkom.

De wind is harder dan verwacht. Ik ben blij dat ik de plu bij me heb. Grauw, grijs en kil. Dimensies veranderen vanuit een andere hoek. De linkeroever ziet er heel anders uit vanaf deze stek. Het lijken wel duinen. Rivierduinen. De steil aflopende zandbulten zijn wel vier meter hoog.

Als ik mijn hengels te water heb zoek ik de kijker op. Die hou ik hier altijd binnen handbereik. Als op afroep komt er een snelle roofvogel langs flitsen. Meteen in beeld. De snelle jager hoekt om de wilgenstruiken heen. Lijkt op een sperwer maar heeft spitsere vleugels. Een smelleken misschien. Zoek ik thuis wel op. Ik heb hier zo ongeveer de hele vaderlandse roofvogelfamilie al langs zien flitsen.

“Een struik vol zwevende stenen…”

Een koppel kraaien heeft het niet op rovers. Ze houden het beest in de gaten en volgen een klein stukje. Ze kunnen het tempo niet bij houden en haken af. Ik kan de vogel ook niet verder volgen. Kijk eens wat er verder langs de plas gebeurt. Rechts van me flappen een paar vleugels ongemakkelijk. Een gans doet een poging om te lopen maar is te verzwakt. De kraaien merken het ook. Ze komen van dichtbij kijken wat er mis is. Doodgravers, ze doen aan stervensbegeleiding. Houden de wacht tot de gans haar laatste adem uitblaast. Dat is ook natuur. Dood doet leven. Eksters, kraaien, een buizerd en misschien ook wel een vos zullen morgen een feestmaal hebben.

Het grauwe weer en de harde wind maken het gemeen koud. Het blijft ook nevelig. Ik speur de oever nog eens af met de kijker. Hé wat hobbelt daar over de duinen? Een heel rijtje hazen. De voorste holt met hoekige bewegingen naar het populierenbosje aan de overkant. De vier anderen volgen het grillige patroon naadloos op een onderlinge afstand van een paar centimeter. Als een treintje slingert de sliert hazen door de wazige verte het bosje in. Ondanks de kou hebben ze de voorjaarskolder al in hun kop. Ze zullen er in ieder geval wel lekker warm bij blijven.

Ik heb al een poosje de tuinbroek van mijn warmtepak over mijn benen liggen. Toch voel ik een paar steenkoude benen onder mijn geïmproviseerde dekentje. Jas uit, laarzen ook uit, anders kan ik de warmtebroek niet aankrijgen. Ik moet me die wind van het lijf houden anders hou ik het niet lang vol. In de loop van de middag gaat het nog wat harder waaien. Het duurt vrij lang voor ik weer wat op temperatuur ben.

Er landen al een heel poosje groepen ganzen rechts achter het dijkje. Het moeten er nu wel duizenden zijn. Ik loop door de hoek heen. Leuk om te proberen. Kijken of er een plaatje in zit. Langs het water kan ik een heel stuk onder het maaiveld blijven. Ik kom redelijk dichtbij. Eerst een dia, dan vóór ze me zien een digitaal plaatje. Op het moment dat ik mijn kop laat zien staan de enorme horde ganzen vredig te grazen. Ik kijk door de lens. Shit! Dop zit er nog op. Dat geeft nét iets te veel gedoe. Alle nekken gaan gestrekt. Kijken allemaal mijn kant op. Kan nog net één plaatje maken voor alle vogels vrijwel tegelijkertijd de lucht in gaan. Indrukwekkend.

Ik loop terug naar de hengels. Best lekker, even bewegen. Door de ongelofelijk taaie visserij ben ik steeds op zoek naar afleiding. Ik ga anders tegen dingen aan kijken. Zo valt me ineens op dat de struikachtige wilgen iets heel vreemds hebben gedaan. In hun groeiproces hebben ze enorme stenen van de grond getild. Een struik vol zwevende stenen. Het is best een inspirerende omgeving. Uitdagende weersomstandigheden. Een water vol raadselen. Het is er allemaal. Toch gebeurt er niets.

Tegen de schemer moet ik de knoop doorhakken. Toegeven dat ik iets niet goed doe valt niet mee. Waarom heb ik aan de andere kant van de plas wél vis gevangen. Ik heb geen flauw idee. Kan ik iets met het resultaat van vandaag? Doorzeulen op een plek die lange tijd niets opleverde heeft me in het verleden wel eens de hoofdprijs gebracht. Misschien is dat het beste.

Het weekeinde komt er weer aan. Ik moet in verband met familieomstandigheden mijn visdag naar zondag doorschuiven. Maakt me niet zoveel uit. Ook zondag staat er schitterend weer in het vooruitzicht. Zaterdag voel ik echter iets aankomen. Pijnlijk schrapende hoest, koude rillingen en koortsvlagen. Ik heb er niet vaak last van maar nu lijkt het mis te gaan. Geen plannen maken voor morgen. Vandaag gewoon uitzitten. Thermostaat een tandje hoger, dan is het morgen gewoon weer over.

Ik ben zondag bijtijds wakker. Probeer voor mezelf te bepalen hoe de zaken ervoor staan. Nog steeds die rauwe hoest. Ik kijk naar buiten. Alle daken zijn wit door de aangevroren mist. Ik geloof niet dat het verstandig is. Er ligt nog een leuke klus om af te maken. Daar troost ik me dan maar mee.

Ik ben bezig met een serie zeildobbers. Wat meer drijfvermogen zodat het zeil ook op grote afstand fier overeind blijft. Ik voel me verder niet beroerd of zo. Maak ook aardig vorderingen met de dobberklus. Doorgaans baal ik vreselijk van een gemiste visdag. Nu valt het reuze mee. Mede door nieuwe ideetjes rond het zeilgebeuren. Er zijn nogal wat wateren waar ik nooit tot enorme afstanden gegaan ben. De lijncapaciteit heeft me altijd beperkt tot ongeveer honderd vijftig meter. Er zijn wateren waar ik best op de dubbele afstand zou willen komen.

Bij wat woeliger water is een zeil met mijn huidige dobbers moeilijk te zien. Alles is forser geworden. Drijflichaam zit nu vast gemonteerd. Er kan wat meer lood mee. Lood werkt niet alleen als een hulpmiddel om de aasvis beneden te brengen. Het werkt ook als een kiel. Net als bij een zeilboot help het lood om het zeil overeind te houden. Over de ophanging ben ik wel tevreden. Een wartel in een stevig oog dat op de antenne gewikkeld zit. Met een stevige laag epoxy kan dat nooit meer kapot. De zeiltjes maakt Alex voor me. Ik maak alleen even een metalen pijpje vlijmscherp zodat hij perfect ronde gaatjes in het zeil kan meppen. Er kan niets fout gaan maar toch ben ik benieuwd hoe dat zeilen gaat op de volgende trip.