**KLAAR**            Kleine Belt-grootse visserij                         door Wilfr

Kleine Belt-grootse visserij

door Wilfred van Nunen

Het is niet de eerste keer dat we in Zeehengelsport de hengelsportmogelijkheden rond het Deense eiland Funen in de schijnwerpers zetten. Begrijpelijk, want het gaat hier om een fantastisch zeevisgebied dat ook nog eens betrekkelijk dicht bij huis ligt. Na een kleine dag (of nacht) autorijden ben je al op je visbestemming en mag je je omringd weten door kraakhelder visrijk water in een mooie omgeving. Voor steeds meer Nederlandse en Belgische sportvissers reden genoeg om voor een paar dagen of een weekje af te reizen naar Denemarken.

                       

Na Funen al drie jaar achtereen te hebben bezocht voor een weekje kantvissen, waren we nog altijd onder de indruk van de Kleine Belt, de zee-engte tussen Jutland en het eiland Funen. Dus zou ook onze vierde trip, in november 2001, dezelfde bestemming hebben: het stadje Middelfart. Met dit verschil dat deze keer het bootje waarvan ik sinds een jaar de trotse bezitter ben, meeging. De wereld die dankzij dit bootje voor ons openging, beleefden wij als paradijselijk. Een mooie natuur, rust, en een spannende gevarieerde visserij zijn de ingrediënten die we er in overvloed mochten aantreffen.

Omdat een gul van 60 cm op de Kleine Belt al een hele beste is, kozen wij voor een andere aanpak. Fanatiek snoek- en snoekbaarsvisser als ik ben, had ik naast een lichte jerkbaithengel met een reeltje en een paar verticaalstokjes met molentjes, volgespoeld met 10/00 Fireline, ook een bonte collectie shadjes meegenomen en wat loodkopjes van 25 – 70 gram. Aan het eind van de Fireline monteerden we een metertje 35/00 gewoon nylon. Aan het uiteinde daarvan kwam een speldwartel te hangen, waardoor je snel van loodkop kunt veranderen als dat nodig blijkt. Zo’n 50 cm boven de shad monteerden we tenslotte een zelfgebonden zagerimitatie aan een kort zijlijntje. Deze aanpak bleek al gauw werkelijk een schot in de roos.

Verticalen
Aan de trailerhelling onder de nieuwe brug die Jutland met Funen verbindt, lieten we ons vier meter lange aluminiumbootje te water en aangedreven door een 9,9 pK viertaktmotor moesten we een 25 minuten knorren om aan de zuidkant van de monding van de Kolding-fjord de oever van Jutland te bereiken. De diepte loopt daar vanaf de kant snel af tot zo’n 25 meter en naar het zuiden toe wordt het steeds dieper. De stroming is er vaak zo sterk, dat dieper vissen dan 20 meter met een 50 grams-loodje niet meer gaat. Geen nood, want de gul bevindt zich vaak veel ondieper… Niet voor niets begonnen we onze driftjes steeds dicht onder de kant, op zo’n zeven meter water.

Met behulp van de elektromotor trokken we de boot naar een diepte van twintig meter toe, om vervolgens om te keren en weer richting oever te ‘kruipen’ . Door zo zigzaggend te driften, lagen we vér voor op de medevissers die het zonder zo’n handige elektromotor moesten stellen en daardoor zeer snel in (te) diep water terecht kwamen. Langzaam het taludje op- en taludje afvaren en ondertussen het shadje tegen de bodem laten dansen, bracht ons in november 2001 een paar fantastische dagen en dikke pret. De ultralichte aanpak bleek niet alleen veel effectiever dan het vermoeiende zware pilkerwerk, maar was vooral ook gewoon tien keer zo leuk! Vooral de Action Shad van Mann’s in de kleuren groen/chartreuse scoorde hoog. Na een aantal driften over een bepaald traject gemaakt te hebben, wisten we precies op welke momenten we een aanbeet kondenverwachten. Aanbeten die ons telkens het gevoel gaven, dat het hengeltje uit onze handen werd gerukt, zo hartstochtelijk knalden de gullen op de shads en even zo vaak op de zelfgebonden zagerimitatie. Regelmatig stonden we op hetzelfde moment met een hoepelronde hengel in onze handen; Jeroen met zijn favoriete parabolische Ugly Stik Tiger en ik met mijn, voor zeevis-begrippen, flinterdunne Multi Tech verticaalhengel van SPRO/Henk Simonsz.

                       

Er ging een wereld voor ons open…

Septemberschollen
Van die leuke lichte visserij op gul raak je niet gauw verzadigd. Toch besluiten
we, vooral na aandringen van vismaat Jeroen, om tijdens onze volgende sessie
op de ‘Lillebaelt’ eens wat andere zaken uit te proberen. Zeeforel, misschien? Daar waren we vorige keren door de overvloed aan andere vissoorten gewoon niet aan toe gekomen. Eigenlijk jammer, want de kans om zo’n zilveren schoonheid te vangen is rond Funen, afhankelijk van de omstandigheden, gewoon goed. Nu waren die omstandigheden begin september 2002, na enkele zeer warme weken, verre van optimaal. In de oppervlakte van de gehele Kleine Belt bleek werkelijk een gigantische hoeveelheid kwallen te zweven. Om de paar meter slepen of binnenvissen kregen we een dreun op de hengel kreeg vanwege zo’n zwabberende slijmprop op de lijn…Ook het inzetten van de downrigger betekende nu om de haverklap loos (kwallen-)alarm. Al gauw besloten we dan ook om tot een ander soort visserij over te gaan…

Een zeer uitgebreide versie van bovenstaande artikel en nog véél meer kunt u lezen in het septembernummer van Zeehengelsport dat vanaf 5 september voor € 3,30 te koop is in de hengelsportspeciaalzaak of de boekwinkel/kiosk.