TotalFishing

Karperpassie 96

Door Co Sielhorst

10 april 2004.
De koorts loopt op. Ik had nog dit… moest nog dat… die hengel is deze week ook nog niet klaar. Het is de hoogste tijd om de handrem er even op te zetten. Vrijdag neem ik een voorschot. Ik spijbel een dag. Lekker op het plasje waar ik vorige week bijna weggeblazen ben.

Ik heb de hele week iedere dag een paar handjes jumbomaïs gebracht. Vandaag kan ik zien of het iets op gaat leveren. Heel voorzichtig bijna korrel voor korrel leg ik een pondje maïs op een brede stek. Het water is nu bladstil. Een reusachtige oude boom spiegelt zich rimpelloos in het water. Binnen een kwartier spatten er heel brutaal grote bellen kapot rond mijn pennetje. Beweging? Ja, iets omhoog. Nu kan ik de aanbeet perfect volgen. Midden in de kleine bewegingen tik ik vast. Vreemde reactie, slingerend gestuiter. Wrikkend probeert een vis onder de hengel weg te komen. Dat lukt aardig. Fout gehaakt denk ik. Iets meer druk. Perfect gehaakt. Een prachtige zeelt. Het beest zwemt statig weer weg over de frisgroene slabladeren die de bodem nu helemaal bedekken.

“Een mooie bronzen zeelt”

Dan beukt er een grote spiegel door de oppervlakte. De vis valt heel lomp weer terug en lijkt dan weer de lucht in te stuiteren. Nog geen minuut later doet hij het nog eens. Weer een dubbelsprong. Het is allemaal ver buiten mijn bereik. Grote ringen rollen vanuit het centrum van deze fraaie buitelingen de plas over. Verderop staan ook vissen de bodem om te spitten.

Dubbelsprong..tweesprong? Dit is een boodschap. De vissen geven aan dat het anders moet. Ik zit de dag gewoon uit. Vang nog een schitterende bronzen zeelt. Maar ik zie geen karper op mijn stek. Tijdens de volmaakte stiltes geeft de waterspiegel een mooi beeld van de activiteiten. Daar is vandaag geen visvinder voor nodig. Morgen probeer ik beter in te spelen op de signalen. Die avond knutsel ik nog wat met een lichte afstandhengel. Zou het gaan zonder lood? Misschien is een PVA string wel de oplossing.

De zaterdag is heel wat grimmiger dan de rustige ook wat warmere vrijdag. Ik zie vandaag zelfs geen zeelt. Pas twaalf uur later zie ik een lome karper even de golven doorbreken. Sombere kille dag maar wel één lichtpuntje. Met die afstandhengel heb ik eerst wat zitten knoeien. Ik wil geen lood gebruiken. Het werpgewicht moet bestaan uit tien maïskorrels op een string PVA.

Met de miezerregen kleffe korrels op een stuk PVA koord rijgen is niet eenvoudig. Voor er tien korrels op zitten wordt het spul week. Ik moet de korrels afdrogen en sneller werken. Ik kom al een stuk verder. Voorzichtig zet ik aan voor een worp. De helft van de korrels vliegt me om de oren. Ik haal met vier korrels die wel blijven hangen toch nog twintig meter.

Ik laat het even zo en leg de hengel op de pieper. Er is ruimte genoeg om ook de penhengel neer te zetten. Nu staat alles. Ik probeer nog te bedenken hoe ik tien korrels op de string moet krijgen voor het PVA week wordt. Een langere naald zou al een stuk sneller werken. Ineens heb ik het. Een stuk koord! Gewoon die kleffe korrels op een stuk gevlochten lijn rijgen. Ik draai de afstandhengel in. Even afdrogen die haak en de korrel onder de haak uit de buurt van het PVA houden. Ik knoop een nieuw stuk van het oplosbare PVA aan de haak. Dan knoop ik het koord aan het stuk PVA onder de haak. Met één zwiep schuif ik de korrels van de gevlochten lijn op het PVA koord. PVA afknippen onder de korrels, nog even een stopknoopje erin en snel gooien. Moeiteloos veertig meter weg. Nu vergt de hele operatie op het kwetsbare PVA maar een paar seconden. Al zie ik de hele dag niets meer, dit is winst.
Had ik dat nou maar niet gezegd. Ik zie de hele dag niets meer. Tot die lome karper zich even door de golven drukte.

Tweede paasdag is een prachtige zonnige dag. Ik kan het niet laten. Vroeg in de middag schuifel ik van de dijk af naar mijn stek. Ik voer meteen een handje. Aan de overkant zie ik een vreemde bolling op het water. Het is een karper! Komt recht op me af. Ik duik in elkaar. In één rechte streep op mijn stek af. Gespannen wacht ik af wat de vis doet. Hij moet nu boven de maïs zijn. Verdwijnt nu. Lost op in de groenige waas. Dan ineens weer die bult op het water. Nu veel heftiger. In blinde paniek vlucht de vis op hoge snelheid naar de verste uithoek van het water. Er knapt iets. Deze vis geeft ook een signaal. Absoluut geen positief signaal.

Eerst denk ik dat ik verder van de kant moet vissen met die grove maïs. Nu krijg ik duidelijk te zien dat ik helemáál niet meer met maïs moet vissen op dit water. Veel geleerd in de laatste paar dagen. Eigenlijk is de gretigheid van zeelt ook een signaal waarbij twijfel op zijn plaats is. De zeelt heeft het leren kennen omdat de karper het links laat liggen. Het plaatje is rond. Ik zal naar ander water uit moeten gaan zien als ik met die maïs door wil. Ik kan ook naar ander aas gaan zoeken om hier toch karper te kunnen vangen.