TotalFishing

Karperpassie 60

door Co Sielhorst

1 maart 2003.
Het ijs ligt nog op de meeste kleine wateren. Ik mag eerst wel even goed rondkijken voor ik tegen teleurstellingen aanloop. Waar ik vorig jaar een paar leuke poldervissen ving is nu heel grof geschut langs geweest. Met een grijper is het water weer wat op diepte gebracht. Aan de oever te zien is dat nog geen weken geleden. Ik ga er niet van uit dat er hier iets gaat lukken. Ander polderwater staat zwaar onderbemalen. Ziet er helemaal niet uit. Zo passeren een paar wateren de revue.
Er schiet me ineens iets te binnen. Ook polderwater maar toch iets ruimer van opzet. Aardige bijkomstigheid is dat er gevist kan worden vanuit een regelrechte rimboe. Het is ook geen idiote sjouwpartij om er te komen. Bovendien zwemmen er een paar grote schubkarpers rond waar ik al heel lang niets meer over gehoord heb. Vrijdag even kijken. Die avond ga ik in het donker nog wat voeren. Pellets die langzaam oplossen. Nee, niks moeilijks, gewoon hondenvoer. In de loop van de nacht zullen ze helemaal oplossen. Hopelijk gaat er in de vroege ochtend een enkele vis op pad. Twee stekken moet genoeg zijn. Ik kan in het donker het uitgesleten pad naar het water redelijk zien. Niet te snel anders loop ik steeds met mijn gezicht door de takken. Het duurt een paar minuten voor ik gewend ben aan het duister. Het paadje loopt door een verwaarloosde boomgaard. Knoestige silhouetten van perenbomen. Ouderwetse hoogstammen. Stoofperen, zo steenhard dat er nog steeds een paar bezig zijn om weg te rotten. De ijsrand is al heel ver opgeschoven. Morgen is dat allemaal weg.

Zaterdagmorgen.
Het ijs is inderdaad weg. Het water is nog iets verder gezakt. Strak in de kant valt er dus niet te vissen. Gelukkig heb ik hier bij het voeren rekening mee gehouden. Ik moet de hengel nog optuigen. Nieuwe stok. Zachte veertienvoeter die heel diep

kan buigen. De ogen verdeling heb ik hier op aangepast. Niet het gebruikelijke, grote aantal kleine oogjes op de top maar juist heel weinig ogen op het deel van de hengel dat bij zware belasting met de vis mee wijst. Zo licht en zo lang kan hier wel. Er zijn nauwelijks obstakels. Een kleinere vis komt nu veel beter tot zijn recht. Ik moet alleen oppassen dat de dril van een leuke karper niet te lang gaat duren. Het pennetje en de snippers lood zitten op hun plaats. Haakje tien eronder. Balletje deeg op de haak. Dan zie ik dat ik de diepte aardig ingeschat heb. Het water is spiegelglad. Ik voer nog wat gekookte tarwe bij, heel voorzichtig. Na twee uur heb ik nog steeds niets gezien. Een voerstek moet iets opleveren. Dit moet niet te lang duren. Ik hak de knoop snel door. Op naar stek twee. Een paar honderd meter verderop. Hier kijk ik nog even goed om me heen en leg nog twee stekjes aan.

Met enige regelmaat ga ik de drie stekken af. Ik heb de ronde een paar keer gemaakt. Op de laatste en tevens diepste stek krijg ik de eerste aanbeet. Te snel. Hier kan ik niet op reageren. Vrij snel zakt het pennetje weer weg. Ik tik snel vast. Een prachtige bronzen ruisvoorn. Ik voer in het gespetter weer een handje bij. Een kwartier later begint het licht te bruisen op mijn stek. Die is zo weer weg. Heel traag zakt het puntje iets en glijdt traag weg van de stek. Weer raak. Een grote donkerbruine brasem. Twee kilo en een beetje denk ik. Er komen er meer. Mooie vertrouwde aanbeten. Na een vrij lange pauze rommelt er weer iets. Ik heb mijn aas gekookt in water met een flinke scheut sesamolie. Het water is hier bladstil aan de oppervlakte. Iedere keer dat er een korrel van de bodem gepakt wordt zie ik het. Minuscule vetvlekjes stijgen naar de oppervlakte. Lossen heel snel weer op. Het is net genoeg. Ik ben er alert op en zie het direct als er een vis actief is. Er komt er een aan. Weer blauwe vlekjes, af en toe een paar belletjes.

Karpers zoeken gaat nog niet. Veel te koud. Ze laten zich niet zien. Zelf zoeken ze wel. Nog niet erg wild. Nu lijkt het wel of er een mijn stek gevonden heeft. Pen flitst weg. Valt niet op te reageren. Dit is niet het oppakken van mijn aas. Kan alleen maar het wegblazen zijn. Er wordt weer wat gerommeld. Midden in de beweging waag ik het erop. Komt goed aan. Blijft twee tellen hangen. Schiet dan los. Karper??? Ik weet het niet. De brasems nemen het weer over. Mooie doortastende aanbeten. De laatste is gitzwart. Die gaat op de plaat. Net voor ik hem kan pakken schiet de haak uit zijn lip.

Leuke dag gehad. Volgende week iets regelen zodat ik een uurtje of wat door kan gaan in het donker want ik ben nog steeds vol goede moed. In het donker doorvissen is prachtig. Er zijn alleen wat aanpassingen voor nodig. Ik ben er nu in ieder geval nog niet klaar voor maar dat gaat zeker gebeuren.