**KLAAR**                Karperpassie                   59

Karperpassie 59

door Co Sielhorst

                       

12 oktober 2002.
De kou van de afgelopen week kan mijn passie niet doven. Alleen de mogelijkheden om ze aan de schubben te komen veranderen wel. De meeste planten zijn inmiddels verdwenen. Natuurlijk kan er nog met een pennetje gevist worden. Waar de vissen te bereiken zijn met de penhengel zijn ze ook te vangen. Ik heb alleen geen zin om op heel andere wateren te beginnen.



Ik probeer ze te volgen naar dieper water. Ga deze week een paar keer voeren met mini boilies. Steeds vroeg in de ochtend. Daarnaast ga ik ook iets anders voorbakken. Het zoeken naar grote snoek gaat ook weer beginnen. Daarom voer in ook iedere keer wat kleine makreeltjes. Dat biedt zaterdag twee mogelijkheden. Na een hele week binnen zitten moet ik oppassen. Goed inpakken en niet te gek doen. Ik ben nog niet helemaal uitgeziekt. Toch voel ik

                       

me buiten beter dan binnen. Heerlijk die frisse wind om mijn hoofd. De plu geeft wat beschutting. Op de boiliestek leg ik een twaalfvoeter neer. Een heel licht loodje, vijf gram, is meer dan genoeg om één miniknikkertje naar twintig meter te brengen. Daar staat al minstens vijf meter water. Met het werppijpje leg ik er een hand knikkertjes omheen. Er staat een stevige kabbel. Aan de oppervlakte is vandaag vast niets van activiteit te zien. Dat wordt in de loop van de dag niet beter. Zeker, er is best karper te vangen op deze manier. Toch mis ik iets. Dat hengeltje op een pieper, wakertje tussen de ogen. Af en toe zorgt de wind voor nerveuze geluidjes. Als de koeten in de hoek tekeer gaan schrik ik ook steeds op. Het is de tweede keer dit jaar dat ik aan het electrovissen ben. Ik moet er even aan wennen. Het plan was eigenlijk om deze winter wat vaker te proberen om een karper mee te pakken. Ondanks het pak kleding heb ik het niet warm. Na een paar uur lopen er griezelige koude rillingen langs mijn rug. Tegelijkertijd voel ik mijn oren gloeien.

Aan de andere hengel hangt een makreeltje. Dit gaat prima met een dobber. Niet dat subtiele natuurlijk, deze boei draagt tien tot vijftien gram. Zelfs op dertig meter uit de kant blijft de zwarte knop op de antenne hoog boven water. Dat penvissen waar ik zo gek van ben gaat dus de hele winter door. De aasaanbieding voor snoek hoeft lang niet zo subtiel te zijn als voor karper.

Ik voel dat het moment er aan komt. Ik kan altijd moeilijk beslissen wanneer ik om moet schakelen. Het is een goed seizoen geweest. Mooie vissen gevangen. Vooral de manier waarop is me heel goed bevallen. Een persoonlijk record is ook altijd lekker. Bovendien zwemmen er nog een aantal vissen in mijn omgeving waar ik nog best een hele zomer voor wil werken.

Ik wordt uit mijn overpeinzingen gerukt. Tussen mijn snoekdobber en de boiliestek wordt de kabbel gladgestreken. Het is een grote vis. Wat het is kan ik niet zien. Zit ik te karperen, dan denk ik dat het een karper is. Nu is het anders. Ik weet het gewoon niet. Het is wel een lekker gevoel. Ondanks de kabbel komen er toch levenstekenen uit de kille grijze plas.
Een groot deel van de dag zit er op. Ik draai me even om voor een kleine boodschap. Natuurlijk met de beugels open. Voorzichtig schuifel ik weer terug naar mijn stoel. De dobber staat raar. Dieper. Er zit beweging in. Ik ontdek de oorzaak. Dat valt zwaar tegen. Even verderop heeft een pluk vermicelliachtige planten de lijn te pakken. Na een kortstondig jubelgevoel moet ik helemaal indraaien. Het lastige goedje laat zich niet zomaar afschudden. Ik hang er meteen een vers visje aan en gooi weer terug naar dezelfde plek.
Het dubbele gevoel begint langzaam maar zeker te slijten. Ik doe het niet. Ga niet door met karperen. Het maalt nu al de hele dag door mijn hoofd. Dit is natuurlijk ook geen dag om karpergevoelens te koesteren. Daarbij realiseer ik me dat ik me beter op één vis kan concentreren.

De wakerhengel gaat er uit. Een tweede penhengel met een makreeltje gaat erin. Het laatste uur nog even een tweede hengel vlak bij de kant. Ik ben weer op zoek naar Megasnoek.

Geachte sportvrienden
Vanaf volgende week wordt het karperen (tijdelijk) op een laag pitje gezet en kunt u de belevenissen van Co wekelijks verder lezen in de rubriek Megasnoek. I.v.m . zijn a.s. 100e bijdrage wordt er een speciale lezersactie opgestart. Lees onder deze tekst de mogelijkheden.

Vr. Gr.
Redactie T.F.

Bijzondere lezers-actie!!!!

Co Sielhorst is een zeer gerespecteerde medewerker van Total Fishing. Vanaf de eerste minuut dat we in de lucht zijn, maar ook al veel langer daarvoor, is hij bij de ontwikkeling van Total Fishing betrokken. In zijn wekelijkse rubrieken Karperpassie en Megasnoek heeft hij er inmiddels bijna 100 (!) afleveringen opzitten. Co heeft daarmee een grote schare trouwe lezers voor zich gewonnen, die wekelijks genieten van zijn originele pennenvruchten. 100 afleveringen geschreven en nog steeds boeiend, wie doet hem dat na…..

Total Fishing wil deze mijlpaal niet zomaar ongemerkt voorbij laten gaan vandaar de oproep tot de navolgende actie. Stuur naar aanleiding van zijn 100ste verhaal op Total Fishing een persoonlijke, aan Co gerichte e-mail naar info@totalfishing.nl

Wij printen ze uit, zorgen dat ze gebundeld worden en overhandigen die lezersbrieven aan Co bij het verschijnen van de 100e aflevering. Na de overdracht aan Co worden alle ingezonden e-mails en adressen gedeleted. Dit zal over een week of zes plaatsvinden. Uit de inzenders wordt er door Co Sielhorst één lezer getrokken die gratis bij hem, op kosten van Total Fishing, een echte Sielhorsthengel naar keuze mag laten bouwen. Roofvis- of luxe karperpenhengel? Geen probleem… Samen met Co komt u daar wel uit….en wie weet zit er nog een gezamenlijk visavontuur in…...Veel succes en let op! de actie sluit 31 oktober a.s.