**KLAAR**                Karperpassie                   57

Karperpassie 57

door Co Sielhorst

                       

28 september 2002.
Ik wil graag verder op de plas. Lekker in de boot zitten. Vorige week waren de omstandigheden niet bepaald prettig. Deze week ziet het er veel beter uit. Ik heb maar één probleem. Ik ben tegen een enorme verkoudheid aangelopen. Ik ben er zelfs voor naar mijn huisarts geweest. Met de vorige heb ik nooit kennis gemaakt in de zeven jaar dat hij zijn praktijk heeft gehad. Zo snel loop ik er dus niet naartoe. De afgelopen week is heel zwaar geweest. Roken lukt me niet meer. Een lekker sigaartje, vergeet het maar. Ik stuiter hyperventilerend door de tent heen als ik een klein trekje te ver door laat dringen. Ik heb inmiddels overal spierpijn van het hoesten. Ik denk dat ik dat boek maar eens dichtdoe. Een hele week rookvrij nu, kijken hoe een dag op het water uitpakt zonder een sigaar.

Even over zeven. Voor het eerst weer buiten deze week. Lekker gevoel. De prikkelende koele lucht. Ik kan een hoestbui niet helemaal onderdrukken. Voor de zekerheid heb ik een extra dikke jas in de boot gegooid. Honderd procent is het nog niet. Dat wordt vast wel beter vandaag. Ik ben hier drie weken niet geweest. Het plompenblad is bijna verdwenen. De populieren verliezen hun blad ook al in rap tempo. De boot ligt vol. Het kleine laagje water onderin is zwart. Het lijkt wel koffie, ruikt wel heel anders. Een water is net een huis. Als het blad valt is het net een huis waar het behang van de muren valt. Het ziet er heel anders uit dan een paar weken terug. Het is vooral de sfeer, de wisseling van seizoenen is in volle gang. Het is zichtbaar. Ik kan het nu zelfs ruiken. Tussen de zachte bruine plompenstoppels blijft het ingewaaide blad hangen. Een koppel graskarpers knabbelt er zorgvuldig de populierenblaadjes tussenuit. Behendig pakken ze het stengeltje vast, het blaadje kantelt en zakt weg. Hier moet ik vandaag niet zijn denk ik. Alweer een hoofdstuk klaar. Plompenvisserij is over.

Ik ga langs de dijk zitten. De zon komt er vast nog even door vandaag. Waarom kan ik niet verklaren maar ik denk dat ik in lederterritorium zit. Zon kan vandaag de doorslag geven. Het water koelt langzaam af. Toch blijven karpers vaak lang op ondiepe delen van een water hangen. Profiteren zo lang mogelijk van mooie dagen. Ik zit een paar minuten. Aan de overkant zie ik Nico in zijn boot stappen. Die gaat snoeken. Hij blijft ver uit mijn buurt. Zijn maat prikt de lange steekstokken voor de planten waar ik de graskarpers even eerder bezig zag. Wat later komt het volgende koppel de plas op. Ze slepen

                       

wat. Verticalen een poosje. Doen van alles dus het water blijft onnatuurlijk golven. Ik heb hier ook al aardig wat snoekuurtjes gemaakt. Ik geloof niet dat die jongens hier snoek gaan vangen vandaag. Ze blijven vast niet de hele dag. Daar haal ik de motivatie vandaan om te blijven. Zoveel drukte om me heen ben ik niet gewend. Meestal ontloop ik het en ben ik al weg. Als ik de uiterste hoek induik zie ik ze niet eens meer. De boot los en even kijken waar ik heen dobber. Er staat weinig wind. Ik hou de hengel in de aanslag. Heel kalm roei ik naar de omgevallen bomen. Er zit een hol tussen de takken. Ik heb er al vaak een stel schubjes gezien. Tussen de vier en de tien pond. Even later drijf ik langs het hol tussen de takken. Ze zijn er! Vier kleine schubjes, ze zijn rusteloos. Ik ook. Er komt een hoestbui aan. Ik kan het niet onderdrukken. Dat heeft verstrekkende gevolgen. De vier vissen stuiven de diepte in. Door deze paniek gaat er een schokgolf onder de elzen door. Iedere diepe kolk veroorzaakt een volgende. Tientallen vissen langs tientallen meters oever gaan er vandoor. Er valt op dit stuk niet te vissen dus het is geen ramp. Ik hou de boot strak langs de elzen. Regelmatig zwemt er een nerveuze karper onder de boot door. Ze gaan dus niet echt weg. Dit is natuurlijk de veiligste hoek. Hier vist nooit iemand. Ze lijken het te weten. Er komt een geweldige schub onder de boot door. Nooit gezien dat beest. In de hoek geen omgevallen bomen, hier ga ik het proberen. Ik neem wat afstand van de laatste omgedonderde populier. Er hangen nog wat elzen over het water. Daar gooi ik een paar handen noten overheen. Het pennetje staat op één meter. In de schaduw van een els.

Binnen een paar minuten schuift het veertje weg. Ik overbluf de vis helemaal. Beul hem onder de takken vandaan en voel dan dat het een graskarper is. Rustig uitdrillen nu. De rest van de middag wil ik hier blijven dus ik doe zo rustig mogelijk. De haak zit in de rand van zijn lip. Ik zoek de tang vast op. Als hij een keer kalm langskomt pluk ik de haak uit zijn lip. Ik heb wel weer iets geleerd vandaag. Karpers die schrikken hoeven niet per definitie onvangbaar te worden. Ik blijf lekker zitten hier. Mijn nootjes, twee onder de haak, geen foam, gaan nu naar rechts. Het duurt geen kwartier. Veertje zakt weg. Niet te hard rammen. Geen paniek, hij mag niet ver weg. Hengel kan het wel aan, ik misschien niet. Hij zoekt nu een weg naar het midden. Ik ben op van de zenuwen, hij draait door naar links. Ik trek heel hard mee dezelfde kant op. De vis raakt erdoor in de war. Keert weer om. Ik maak de lijn een stuk korter. Hij is nu weer onder de treurwilg. De lijn schraapt ineens ergens langs. Als een hand uit een graf komt er een gevorkte tak door de oppervlakte. De vis voel ik even niet. Als de tak hoger in het water komt springt de lijn er overheen Ik heb weer contact. Ik ga deze vis vangen. Ik heb hem nog steeds niet gezien. Ik voel dat dit een hele grote vis is. Hij heeft nog steeds niets geks gedaan. We gaan gewoon verder. Hij beult de hengel. De achterkant van de vijftien-voeter port in mijn ribben. Het wordt nog pijnlijk. Dan is ineens alles over. Wat is er aan de hand? De haak is er uitgerold. Na de graskarper heb ik een nieuwe haak aangezet dus daar kan het ook niet aan liggen. Het blijft natuurlijk een griezelige hoek. Ik moet er ontzettend hard in, dan loopt het risico op losschieten pittig op. Ik ga deze week verzachtende omstandigheden proberen te bedenken