**KLAAR**                Karperpassie 33

Karperpassie 33

door Co Sielhorst

                       

13 april 2002
Ik hou het niet meer. De week is net begonnen. De hele dag stralend weer. Om twee uur in de middag ben ik weg. Een pannetje tarwe samen met pindas gekookt. Geeft de hele mix een prachtige geur.

Ik ga weer naar de rivier. Plasje zal nu toch tot leven komen. Heel voorzichtig laat ik wat handjes voer in de hoek regenen. De meerkoet komt uit de verste hoek recht op me af koersen. Op een afstand begint hij al met proefduiken. Die kent de klappen van de zweep. Systematisch zoekt het beest alle mogelijkheden af. Komt niet echt dichtbij dus het wordt helemaal geen probleem. Gefrustreerd druipt het beest af.

Vrij snel na het voeren beukt er al een vis door de oppervlakte. Ik zie de vis zelf niet. Moet toch een behoorlijke karper geweest zijn. Het gebeurde net buiten mijn gezichtsveld. Dat geeft moed. Misschien zijn ze vandaag wat actiever.

Vrij snel schuift mijn veertje weg. Is ook snel weer terug. Dat gaat zo de hele middag door. Even oppakken en weer neerleggen. Ik krijg geen schijn van kans om te reageren. Ik weet nog dat ruisvoorns hier de dienst uitmaakten. Jaren geleden heb ik hier, ook in de winter, de nodige uurtjes gevist. Zo groot als bakstenen. Prachtige vissen. Een ijsvogel suist voorbij. Zijn roep ging hem al voor. De fuut komt ook weer onder de struiken kijken. Hij krijgt een voorn te pakken. Met de nodige moeite schrokt hij de vis naar binnen.

Op precies dezelfde plek beukt weer en grote vis door de oppervlakte. Weer zie ik de vis zelf niet. Ik ben één en al aandacht voor mijn pennetje. Bij dit soort observaties is een wakerhengel toch wel handig. Zal er toch een keer aan moeten geloven. Er gaan steeds meer kleren uit. Het wordt warm. Er komt geen vis op de kant. Toch geniet ik van iedere minuut.

Zaterdag weer naar de rivier. Vrijdagavond laat ga ik nog een bodempje leggen. Om tien uur rij ik weg. Een half uur later loop ik het pad af. Nog niet gewend aan het donker loop ik met mijn gezicht recht de takken in. Ik doe wat voorzichtiger. Van onder de struik fladdert een vogel weg. Als hij verderop neerstrijkt maakt hij een geluidje. Het is een waterhoentje. Die kijkt niet naar mijn aas om. Er scharrelen veel kleine visjes rond tussen de takken. Ik begin te strooien. Twee kilo graan met noten. Uit de emmer stijgt een prettige lucht op. Duidelijk de geur van de meegekookte notenmix. Na het voeren spoel ik even mijn handen af. Ik heb zelfs een handdoek bij me. Altijd prettig als het voer vettig is. Ik droog mijn handen af. De vettigheid is weg maar de geur blijft. Voor de sfeer hoef ik niet te blijven hangen. Het is grimmig. Waait pittig. Ondanks mijn warme jas lopen de rillingen over mijn rug. Snel naar huis. Mijn spullen in orde maken. De laatste twee keren heb ik vis op enige afstand gezien dus er moet een tweede hengel mee. Het is laat als ik alles klaar heb staan.

Kwart over zes ben ik er weer. Het is grauw en koud. Er rommelt al volop vis in de hoek. Allemaal witvis. Heel voorzichtig zet ik mijn spullen op. Er kan best karper voor de kant zitten. Niet meteen wegjagen dus. Ik weet hoe scherp ze beweging op de kant waarnemen.
Ik leg mijn net klaar in de loop. Even strategie bepalen. Als er een karper komt wil ik hem niet hier in de hoek landen. De struiken staan me net iets te dichtbij. Een laatste uitval kan zomaar in de takken eindigen.

Ik begin weer met een deegballetje. Er zit een flinke scheut notenolie in mijn deeg. Dat kan de relatie met mijn voer alleen maar versterken. Binnen enkele seconden zakt het puntje weg. Ik bonk op iets vast. Schiet direct los. Kan er een geweest zijn. Misschien fout gehaakt? Ik gooi voor de zekerheid meteen de haak eraf. Even een nieuwe aanknopen en weer een deegballetje naar dezelfde plek. Zakt direct weer weg. Mis! Ik voel niets. Ik mis zomaar vijf prachtige weglopers. Zullen wel weer ruisvoorns zijn.

Het wordt rustiger. Een half uur geen teken van leven meer. Dan zakt het pennetje weer heel langzaam weg. De lijn kringelt er achteraan. Nu is het wel raak. Een brasem. Hij gaat net zo lang en zo hard tekeer als hij kan. Ik stuur hem het frisgroene riet in. Zestig centimeter of iets meer. Pond of zes schat ik. Na een tiental brasems van diverse formaten vallen de aanbeten weg. Kan iets moois betekenen. Hou de hengel nu maar in de handen. Er gaat een klein half uur voorbij. Gaat ie weer. Nu geen brasem maar ruisvoorn. Net als vroeger. Baksteenzware. Prachtige vis. Er komen er nog een paar. De spanning loopt op. Gaat net als…. Hoelang geleden is dat nu? Ik kan het me nog levendig voor de geest halen. Begin maart. Eind tachtig.
Na een aantal voorns een aanbeet. Niet te onderscheiden van de voorns. Ineens is het raak. De korte taaie glasstok houdt alles wonder boven wonder heel. Een van mijn mooiste spiegels uit die periode. Hij was zo mooi dat het me helemaal niets uitmaakte dat het net geen dertiger was. Ik zit nu wel erg ver weg te dromen maar raak het puntje geen moment kwijt.
Brasems laten zich verjagen door karper. Ruisvoorns niet. Ze zijn net even doortastender.
Het puntje verdwijnt weer naar de andere kant van de spiegel. De lijn volgt. Komt er weer een. Een dikke dertiger. Nee, geen karper. Weer een prachtige ruisvoorn.

Nu zie ik ook regelmatig wat bellen van mijn stek komen. Even een tikje, iets omhoog. Ik doe het ervoor. Goed gegokt. Een karper. Wat nu? Zo hard mogelijk meteen naar de struik toe trekken. Lijkt tegenstrijdig maar het werkt. Vol gas gaat hij er recht tegenin. Daar wil ik hem hebben. Net ligt al in de loop. Ik pak het mee als ik de vis royaal de ruimte geef om ver de hoek uit te komen. Dertig meter naar rechts ga ik er weer wat steviger in. Heerlijk. Eindelijk weer een lekkere knokker. Blij dat ik uit de hoek weg ben. Verder gaat het heel gesmeerd. Een prachtige spiegel. Pond of zeventien. Ik heb de rivier weer even een vis ontfutseld. Schubben als goudstukken. Blauwbronzen rug. Dieporanje borstvinnen. Stoere kam op zijn rug. Ik heb hem een beetje strak gedrild. Hij barst nog van de energie. Ga maar weer lekker zwemmen dan. Een riviervis is altijd een hoofdprijs.