**KLAAR**                Karperpassie 31

Karperpassie 31

door Co Sielhorst

                       

30 maart 2002

Alle energie gaat deze week weer in één sessie zitten. Ik pak het weer net zo aan als vorige week. Als het heel stil wordt kan ik misschien wat subtieler vissen zaterdag. Lichtere pen en zo.

Het is even over achten. Vrijdagavond. Ik ga wat voeren. Gewoon een pond brokken op iedere stek. De grond is droog en keihard. Voorzichtig maak ik de steile afdaling. Zuidenwind morgen. Vandaag ook al de hele dag. Dat is dubbel voordeel. De bovenste waterlaag wordt naar de ondiepe zonkant opgestuwd. Vrij zeker dat de vissen morgen hier te vinden zijn. Ik voer in de hoek. Honderd meter verderop ligt ook een mooie ondiepe plek. Ik ga niet langs het water lopen stommelen maar klauter weer omhoog. Op stek twee gaat ook een pond brokken te water. Voor ik begin te gooien ga ik even rustig zitten. Alles is erg droog, zelfs het gras is niet nat. Er fladderen al vleermuisjes langs het water. Ze helpen altijd leuk mee om de sfeer te bepalen. Als ik in het donker vis volgen ze vaak de loodjes en de haak en komen dan soms heel dichtbij. Op het water is het heel stil. Geen spoortje van mist. Lucht en watertemperatuur zullen wel heel dicht bij elkaar liggen. Ik krijg zin om weer eens in het donker te vissen. Ik zit even te genieten. De lange drukke dag glijdt van me af. Het wordt al snel te koud. Ik ben er niet op gekleed. Ik gooi de brokken voor de linker knotwilg. Zie jullie morgen jongens.

Het is grauw en windstil als ik de hoek in roei. De boom die over het water hangt ligt perfect. Met één touwtje is het geregeld. De punt ligt in een vork van takken. Ik zet op de gok de pen op diepte. Ziet er redelijk uit. Ik strooi nog wat brokken over de stek uit. Gelukkig heb ik het wollige warmtepak onder de tuinbroek aan. Het is helemaal niet warm. De zon zie ik vandaag ook niet komen.

Achter me staat een groepje dikke oude bomen. Ruige basten met dikke plakken mos op de stam. Er scharrelt iets rond daar. Even goed opletten. Een paar vinken riedelt regelmatig een kort muzikaal deuntje. Een mezenpaar is druk in de weer om een dot schapenwol van het prikkeldraad te plukken. Maar er is nog iets. Ik kan het even niet thuisbrengen. Ja, dat is wat uit mijn ooghoek heb zien bewegen. Een boomkruiper scharrelt watervlug langs de stam omhoog. Als het vogeltje stil zit is het met geen mogelijkheid terug te vinden op de knoestige oude reus. Het diertje komt nu heel dichtbij. Prachtig gecamoufleerd. Stevige vorkstaart voor extra steun. Hele lange dunne geklauwde tenen om recht omhoog langs de schors te lopen. Lang krom snaveltje om in ieder kiertje te kunnen peuteren. Zijn grote bonte neef, een specht zit een eindje verderop in dood hout te rammen. Lijkt wel een mitrailleur. Een spreeuwenpaar vliegt af en aan naar een groot gat waar een dikke tak uitgescheurd is. Wat een bedrijvigheid om me heen. En ze doen allemaal alsof ik er niet ben.

Het water is helemaal rimpelloos. De pen staat nu al een uur doodstil. Ik heb nu twee keer het deegballetje vervangen. Ik ga het lichtste pennetje opzetten wat ik kan vinden. Er blijven nog twee snippertjes lood op de lijn zitten. Ik boetseer een nieuw balletje deeg op de haak. Binnen een paar minuten schuift het pennetje uit beeld. Dat is beter. Heel even denk ik aan een klein karpertje. Het is een gigantische brasem. Kan ik nu niet zoveel mee. Met deze lijn kan ik er wel drie van dit formaat uit tillen. De verhouding is gewoon zoek.

Er komen nog een paar kleinere brasems. Ga maar naar de volgende stek. Met een grote boog roei in rond naar de twee knotwilgen. Dat waren er vorig jaar nog drie. Veel activiteit zie ik niet. Het deeg is een beetje rul geworden. Dat komt goed uit. Ik wrijf wat in kleine stukjes en strooi het vlak voor de boot uit. Doordat het geweldig vet is komen er heel lang kleine vetvlekjes naar de oppervlakte. Moet wel heel erg opvallen als er een vis langs komt. Ook hier vang ik vrij snel een paar brasems. Als grote brasem vandaag het doel was geweest had ik nu al een topdag gehad. Gisteren dacht ik nog dat het vandaag bijna niet fout kon gaan.

De zon schijnt niet. Dat kan de reden zijn dat de karpers niet zo dicht in de kant komen vandaag. Terwijl ik het denk komt er een spiegel heel loom even door de oppervlakte. Een meter of twintig uit de kant. Daar kom ik nooit met de pen. Ik leg een spoortje van brokken over die twintig meter. Soms werkt het. Ik wacht.
Er strijkt een stel eenden neer. Opvallende beesten. Drie mannetjes en evenveel vrouwtjes. Vreemd model. Ik pak de kijker. Veel wit, roodbruin op de flanken, groene kop en een enorme zwarte snavel. Slobeenden. Met priemende heldere ogen lijken ze mij op te nemen. Ze zijn nerveus en kruipen weg in de verste hoek.

Die karper doet het niet. Ze komen vandaag niet op de ondiepe kanten.
Ik wil toch nog graag een karper vangen vandaag. Ik denk dat slim is om even de polder in te duiken. Een half uur later zit ik langs een breed stuk polderwater. Ziet er veelbelovend uit. Er wroeten een paar vissen strak in de kant. Ik probeer het heel brutaal. Laat mijn deegje zakken bij de schuimspoortjes. Ze trappen er niet in. De voerplek laat ik even sudderen. Als ik een half uur later op die plek terugkom zie ik vis azen. Heel vlot een aanbeet. Alweer een grote brasem. Ik ben er nu van overtuigd dat ik werkelijk een perfect brasem aas heb gemaakt ik heb alleen nog niet zoveel last van brasempassie. Ik de loop van het jaar kan dat zomaar een keer voorbij komen. Een jaar of wat geleden heb ik er ook eens werk van gemaakt. Tien brasems van boven de zeventig centimeter. Een haak vol dikke douwpieren. Ik ving ze alleen in het donker. Ik zal het zeker nog eens proberen, maar dan wel met sportiever materiaal. Voor volgende week maar eens een wakersysteem proberen.