**KLAAR**                Karperpassie 28

Karperpassie 28

door Co Sielhorst

                       

9 maart.

Het is al weer iets langer licht. Overal zwellen de knoppen aan de bomen. De eerste bloesem is er al. Duizenden witte bloempjes aan de kale takken van de kroos in de tuin. Ik word er wat onrustig van.

Deze week zal er niet veel van vissen komen. Er moeten nieuwe dakgoten aan het huis. De windveren zijn helemaal verrot. De hele hut is aan een pittige renovatie toe. Ik heb klusbedrijf Snel ingehuurd. Dat wil niet zeggen dat ik met mijn armen over elkaar kan gaan zitten. Na een paar dagen krijg ik het ritme door. Het werk wordt iedere dag om vier uur stil gelegd. Even opruimen en de volgende dag weer vroeg aan de slag.

Woensdag hou ik het niet meer. Voor de middag ligt mijn deeg al uit de vriezer. Ik heb ook even rap mijn ultralichte hengeltje opgetuigd. Zes honderdste dyneema. Het is net spinrag. De laatste meter is wat pluizig geworden van de karperdril vorige week. Dat zal ik steeds goed in de gaten moeten houden. Ik zoek een veel lichter pennetje op. Een simpel duivenveertje met een rood puntje. Van het stuitje laat ik één draad extra lang doorlopen. Daar knoop ik het pennetje aan vast. Twee friemels bladlood en een haakje tien maken het geheel compleet.

In de loop van de middag klaart het weer heel prettig op. Het waait hard maar daar zal ik niet zo veel last van hebben achter het gemaal. Klokslag vier uur rijdt de gele klusbus de straat uit. Ik zit al in de auto. Hengeltje, netje en een bal deeg. Meer heb ik niet nodig. Ik kruip in de luwte van het mossige gebouwtje. Langs de muur ligt een laag drijfvuil opgehoopt.

Windvlagen wervelen over de rustige hoek heen. Er staat geen kabbel maar het laagje takken en blaadjes wordt steeds heen en weer gedrukt. Dat maakt het vissen heel lastig. De lijn en het pennetje worden steeds weggetrokken. Ik blijf zo dicht mogelijk tegen de muur vissen. Hier heb ik af en toe een paar minuten rust. Er wordt ook direct op gereageerd. Pennetje komt schokkerig omhoog. Is dat karper? Een pluk rotzooi komt de boel weer verzieken. Een windvlaag maakt weer wat ruimte.

Ik zet een nieuw balletje deeg op het kleine haakje. Pennetje gaat staan. Ik reken op een snelle aanbeet. De vis is er. Schokjes. Komt ie weer. Hij rommelt met mijn aasje. Ik probeer het. Goed gegokt. Lichte sprietje staat hevig krom. Wat een trage reactie. Ineens barst het los. Als een razende rost een zeelt van links naar rechts. Ik herken hem direct. Nog best even oppassen met deze furie. Het is een prachtige vis. Vlot een halve meter. Dat robijnen oog en die grote zwarte vinnen. Met dit aangepaste materiaal is het een hele mooie visserij. Kan ik dit seizoen best eens wat meer werk van maken.

Zaterdag valt ook af. Ik heb toegezegd om te helpen. Er is echt wat snoeiwerk nodig aan de zandput. Met een ploeg van zeven man is het nog stevig aanpoten om de grote zaaghulk van staatsbosbeheer bij te benen. De doornstruiken steken door mijn werkhandschoenen heen. Dat wordt weer een sodabadje vanavond. In de loop van de middag zit de klus er op. Ben net op tijd om de loodgieter te helpen. Het zink zit in de goot. Ladders, steigerplanken en gereedschap sjouwen. Als dat klaar is heb ik nog negentien hengelgrepen te plakken. Als ik voor het donker klaar ben ga ik nog even. Dat valt dus zwaar tegen. Er komt een pittige depressie aan. De lucht wordt zwart en het begint te stormen. Als het donker is danst het tuinstel wild over de stoep. Ik stort op de bank neer. Tot op de draad versleten. Mijn handen doen zeer en mijn benen breken zowat af onder mijn knieën.

Zondag eindelijk een dag zonder herrie en verplichtingen. Schandelijk lui vandaag. Rond twaalf uur zit ik aan het ontbijt. Kijk naar buiten. Prachtig weer. Snel die deegbal in de magnetron. Binnen een paar minuten is de deegbal zacht en de koffie klaar. Ik ben weg. Dat is het mooie van penvissen. Binnen een paar minuten zit ik bij het gemaal en kijk even rustig om me heen. De muren zitten helemaal vol met algen en mossen in alle kleuren van de regenboog.

Het water staat wat lager. Stroomt niet meer zo hard. Toch ga ik in de luwte zitten.
Ik laat het pennetje zakken. Binnen twee minuten een aanbeet. Pennetje zakt iets weg. Ik aarzel geen seconde. Contact. Voelt massief aan. Schiet vrijwel direct los. Ik zie geen reactie in het water. Geloof niet dat ik iets verstoord heb. Nieuw balletje precies naar dezelfde plek. Weer een snelle aanbeet. Dit is grof. Af en toe een sjor. Heel traag komt er iets op gang. Minuten lang zeult de vis traag langs de bodem. Blijft alsmaar in het diepe gat. Ik krijg hem voorlopig niet te zien. Ineens krijgt hij er genoeg van. Hij gaat naar de sloot. Moet daarbij over een ondiepte. Daar zie ik hem. Prachtige schub. Negentig plus. Op de sloot aangekomen verwacht ik vuurwerk. Komt niet. Heel traag sjouwt de vis stroomopwaarts. Ik geloof mijn ogen niet. Twee andere vissen zwemmen met hem mee. Zelfs als ik dichterbij kom blijven ze bij hem zwemmen. Ik struikel en strompel door de braamstruiken. Hoop dat ik ver van de sluis de slag kan winnen. Plotseling keert de vis om en begint vaart te maken. Met de stroom mee heeft hij niet de minste moeite om de veertig meter winst ongedaan te maken.
Vlak voor de sluis begint er weer een partij traag touwtrekken. Hij gaat op deze manier heel zuinig met zijn energie om. Die wordt nooit moe op deze manier. Na een kwartier gaat hij hoger zwemmen. Twintig minuten na de aanslag kan ik het net onder de vis schuiven. Een groot bronzen blok van zevenentwintig pond.

Als ik de vis terugzet gebeurt er iets vreemds. Overal schuimstrepen, boeggolven en modderwolken. Ik zie zelfs regelmatig karpers over het ondiepe stuk naar de sloot zwemmen. De kikker is gekust. Ze ontwaken allemaal uit hun winterslaap. Of heeft de dril van een van de leiders van de kudde ineens alle karpers onrustig gemaakt? Een uur lang is het een komen en gaan van karpers. Overal zie ik ze. Dan keert de rust weer terug. Er is geen vis meer te zien. Ik vang nog een mooie zeelt. Prachtige dril. Ik heb nog maar zelden in zo weinig tijd zoveel spektakel gehad.