**KLAAR**                Karperpassie 26

Karperpassie 26

door Co Sielhorst

                       

22 september.

Het is koud geworden. Depressies hebben bakken water naar beneden gezwiept. Ik denk niet dat het water veel warmer is dan twaalf graden.

 

Temperatuur is natuurlijk een relatief begrip. Van zes naar twaalf graden maakt vissen in het voorjaar helemaal gek. Een klap van twaalf naar zes graden zal ze compleet verlammen. Nu is de temperatuur geleidelijk teruggelopen. Ik heb er nog steeds een goed gevoel bij.

Bij het weken van granen en andere kleine aasjes spelen enzymen een belangrijke rol. Er komt een soort voorvertering op gang. Bij een temperatuur van rond de twintig graden verloopt dat proces vrij snel. Na vierentwintig uur begint graan al zacht te worden en prettig te ruiken. Ook bij de vertering door vissen spelen enzymen een belangrijke rol. Nu de watertemperatuur richting tien graden gaat neemt de werking van enzymen af. Tarwe in een emmer water ziet er na een week nog net zo uit als toen het erin ging. Er gebeurt helemaal niets meer. Karpers kijken er ook niet meer naar om. Ze kunnen het spul niet meer verteren.
Als het kouder wordt moet dit soort aas gekookt worden. Nou ben ik toch al een liefhebber van gekookt aas. Koken heeft een heel ander effect op graan. Zetmeel en suikers komen beschikbaar en zijn nu wel verteerbaar, ook bij lagere temperaturen. Vergelijk het maar met ons eigen eten. Ongekookt is heel veel voedsel niet te verteren.

Metabolisme is ook een belangrijke factor om rekening mee te houden. Bij lagere temperaturen nemen karpers minder voedsel op. Er mag dus niet te veel gevoerd worden.
Ik ga weer een grote maar dun gezaaide stek maken. Goed gaar gekookte tarwe en rode dari.

De boot staat vol water. Dat wordt een flink poosje scheppen. De boom die al enige weken op scherp stond is eindelijk ingestort. Als het hard waaide bleef ik steeds eerbiedig uit de buurt. Weer een zorg minder. Ik haal hem later wel een keer weg. Er ligt al genoeg hout in het water op deze plas.

De wind staat weer op het slootje. Ik heb een plan met touwen in mijn hoofd en een flinke klos botenkoord meegenomen. De paal die soms flink in de weg staat kan nu handig zijn. Ik trek een strop om de paal en roei met het touw naar de kant. Hier sla ik het touw om een boom. Dan trek ik mezelf rustig aan het touw naar de paal toe. Zo kom ik redelijk dicht bij de stek waar ik breed en dun gestrooid heb. Ik trek de touwen zo strak mogelijk aan. Er zit veel rek in nylon botenkoord. Lijkt wel bungy jumpen. Als ik de rek er helemaal uitgetrokken heb gaat het wel. Ondanks de stevige wind ligt de boot redelijk stil. Ik zie ook weinig gevaar in de constructie. Bij een dril kan ik met de hengel onder het touw door om uit de problemen te blijven.

Vanaf deze plek kan ik op het diepere water vissen waar ik gevoerd heb. Ik moet alleen wel met een wakersysteem vissen op deze diepte, het is ook net te ver weg voor de penhengel.
Na een uurtje of wat begint het me stierlijk te vervelen. Zelfs een gemiste aanbeet kan me niet bij de les houden. Ik hou dit niet lang vol. Het touwideetje bevalt me echter wel. Vooral het losmaken gaat erg soepel. Dat gaat nog goed van pas komen.

Ik roei de stille hoek in. Blaadjes, veertjes en van alles wat de natuur niet meer nodig heeft drijft hier op een spiegelglad oppervlak. Een paar graskarpers scharrelen voorzichtig eetbare zaken bij elkaar.
Ik probeer hier een nieuwe stek op te bouwen. Blijf ver uit de buurt van omgevallen bomen. Ga even kijken of er in de luwte langs de overhangende elzen wat te beleven is. Kom straks wel terug op de voerstek. Heel voorzichtig roei ik langs het oerwoud. Rustig dip ik de riemen in het water en trek met beleid de boot langs de takken. Probeer het stille oppervlak zo min mogelijk te verstoren. Ik kijk onder de takken. Kom verrassend dicht bij azende karpers. Er komt er een door de oppervlakte. Hij gaat direct weer naar de bodem en wroet een breed wit schuimspoor los. Ze storen zich helemaal niet aan mij. Tussen de omgevallen bomen zie ik zelfs een vis hoog in het water zwemmen.

Ze luisteren dus niet naar de wind vandaag. De hele club zit in de luwte. Ik denk terug aan het voorjaar. Ik moest toen ook vaak de hele plas afzoeken om ze te vinden. Dit is heel duidelijk. De meeste vissen zitten vandaag in de rimboe. Ik geef het op. De kans om hier een vis te vangen is zo klein. Ik kan nog even op de laatste voerstek gaan kijken maar ik verwacht er niet veel meer van.

Het is geen drama. Gewoon realistisch blijven. De mogelijkheden zijn vandaag beperkt. Als ik bij de stek kom overzie ik het speelveld. De bomenhoek waar de vissen zo actief zijn is gewoon veel te ver weg. De zon komt achter de hoge populieren vandaan. Lekker. Ik ben met wat regenkleding van huis gegaan. Een paar pittige buien hebben me flinke natte plekken bezorgd. Dampend snel droogt alles op.

De middag vordert. Er zijn nog een paar uurtjes te gaan. Kan wel wat baarzen bij elkaar gaan harken. De spinhengel heb ik de laatste weken steeds bij me. Vlak bij de boot ontstaat beroering in het water. Een grote vis duwt een boeggolf in het water. De rand van een brede bek steekt er nu doorheen. Een monsterlijk grote snoek ploegt zich steeds meer verticaal door het water. Daardoor verliest het beest alle snelheid. Ze duwt haar grote kop steeds verder uit het water. De zon glinstert in haar grote donkere ogen. Ik probeer bij te blijven met de boot. Ik haal haar zelfs in. Ik heb snoeken al heel vreemd zien doen maar dit slaat werkelijk alles. Dit is een regelrechte uitdaging……Daar gaan we wat aan doen…..

Beste lezers,
De karpers zullen zich steeds vaker terugtrekken in hun winterverblijf. Dat is op dit water niet met goed fatsoen te bevissen. Ik stap over op snoeken, dus vanaf nu wekelijks Megasnoek. Dat wil niet zeggen dat ik niet meer op karper vis de rest van het jaar. Als ik iets te melden heb van het karperfront laat ik het ook weten.

Groet, Co Sielhorst.