**KLAAR**                Karperpassie 25

Karperpassie 25

door Co Sielhorst

                       

15 september

Ik pak weer de mooiste dag van de week. Baseer me op de weer berichten. In het weekeinde wordt er in ieder geval niet gevist. Ik ben uitgenodigd door de snoekstudiegroep regio Friesland om iets te vertellen over mijn manier van vissen met dood aas.

Het is bijna hetzelfde weer als vorige week. Dezelfde aanpak van vorige week ligt dan ook voor de hand. De mix waar ik mee voer is ook dezelfde. Een mix die me bevalt maak ik vaak in grote hoeveelheden. Hele emmers tegelijk. In handzame porties gaat het spul de vriezer in. Ik haal er twee pakken uit. Ook de amandelen kan ik zo uit de vriezer pakken. Als ik dan onverwacht besluit om het water op te gaan ligt mijn aas dus zo voor het grijpen.

Vandaag is de minst wisselvallige dag. Ik geloof niet dat het helemaal droog blijft maar dat is natuurlijk geen ramp. Helemaal niet als het zo rustig blijft. Ik laat de boot uitdrijven naar de stek voor het slootje. Ik leg een voerspoor, langer dan vorige week. Het wordt wat kouder dus de karper kan best al wat dieper zitten. Er is weinig activiteit te bespeuren op het water. Als het voerspoor er ligt veranderd dat snel. Ik ben daar niet echt blij mee. Tot vlak bij de boot wordt de bodem afgeschuimd. Zo te zien zit er een flink koppel brasems op mijn stek. De aanbeten en lijnzwemmers laten niet lang op zich wachten.

Met regelmaat zakt de pen even weg en komt op precies dezelfde plek weer omhoog. Iedere minuut gebeurt er wel iets. Na een uur zakt het pennetje eindelijk verder weg. Ik mis hem. Even later gaat er weer een door. Weer mis, nootje eraf. Ik voer wat nootjes bij. Er zijn er een paar bij die drijven. In een bakje water zoek ik snel wat drijvende nootjes uit. Ik zet er een onder de haak. Geen foam op de haak nu. Misschien wel een aardig idee om er eens een paar te grillen en zwevend boven de bodem aan te bieden. Kan ook de velletjes er nog af halen of met halfjes vissen. Nog genoeg te spelen dus.

Weer een vloeiende wegloper. Die hangt. Komt hard aan die dreun. Even wankelt er iets daar beneden. Een donkerbruine brasem gaat gestrekt. Gebeurt maar zelden dat ik hier brasem vang. Er zitten tientallen zwarte pukkels op zijn kop. Een vrij onschuldig soort huidparasiet. Verder ziet hij er goed uit. Uit het water beuren zal niet gaan. Zijn bek zou eraf scheuren. Ik probeer hem te pakken. Kan met mijn hand geen houvast achter zijn kop krijgen. Moet hem met twee handen pakken. Zal zomaar een pond of acht wegen. Op een matchhengel met lichte lijn zou het een hoofdprijs zijn. Voorzichtig laat ik hem weer in het water glijden.

Vorige week ving ik een droomvis rond twee uur. Ik wacht rustig af tot een eind in de middag. Ik krijg nog steeds veel korte tikken. Zie ook van de bodem nog steeds brasemsignalen omhoog komen. Het begint me te vervelen. Mijn blauwe vriendje suist voorbij. Ik kijk hem even na. Hierdoor wordt mijn aandacht getrokken door een subtiele beweging. Een grote vis heeft iets tegen het riet weggepakt. Waarschijnlijk de drijvende nootjes. Even wat deining. Kan niet zien of het een karper is of een grazer. Voorzichtig wat nootjes bijvoeren. Misschien dat hij zich nog eens laat zien. Ik neem de lijn in mijn hand. Kan nu even niet op mijn dobber letten. Als er iets gebeurt dan zal ik het zeker voelen en op tijd reageren. De vis gaat de rietkant verder uitpluizen. Hij gaat in rap tempo van me af. Vijftien meter verderop kan ik hem niet meer volgen. Gaat veel te snel. Moet een graskarper zijn.

Aan het eind nam mijn voerspoor komen grove bellensporen van de bodem. Dertig meter uit de kant. Ik denk aan graskarper. Het zijn zeker vier vissen die ieder hun eigen bellenbaan omhoog sturen.
Er gebeurt helemaal niets meer rond de pen. Zou er karper in aantocht zijn? Ik kijk het zeker nog een uur aan. De twijfel slaat toe. De brasems kunnen de stek wel leeg gevreten hebben. Ik denk dat mijn kant van de voerstreep weg is. Aan de andere kant van de streep is nog steeds een aantal vissen heel actief. Het kleine grut ligt daar breed en dun gezaaid. Daar hebben ze nog wel even werk aan.

Met de pen haal ik die afstand nooit. Ik wil wel graag weten wat daar gaande is. De loodjes gaan op dertig centimeter van de haak en ik hang er een schuifloodje boven van vijftien gram. Het pennetje laat ik gewoon zitten. Kan nauwelijks invloed hebben. Misschien niet het best denkbare systeem. Toch liever met een lullig systeem dicht bij azende vissen dan met een perfect systeem op een plek waar geen vis komt.
Ik gooi precies op de plek waar de vissen blazen. Voorzichtig strek ik de lijn en hang een wakertje tussen de ogen. Binnen een paar minuten loopt de lijn strak. Ik schrik er van. Reageer wel op tijd en heb ineens heibel met een supersnelle vis. De gluiperd stormt direct naar een van de steekstokken die ik er nog niet uitgekregen heb. Hij gaat er een flink eind voorbij. Moet nog iets verder. Ik geef een ram aan de hengel als hij stopt. Het werkt. Nu is hij zover dat ik de lijn over de meter narigheid heen kan leggen, waar hij ook heen gaat. Weer een groot voordeel van een vijftien-voeter. Gadver, hij stormt helemaal de kant in. In kan nog net de lijn over de steekstok leggen. Hij komt nu naar me toe. Er komt langzaam een tak omhoog bij de vis. Even later zwiept de tak weer terug. Het gaat nog steeds goed zo. Reikhalzend kijk ik uit naar de torpedo die mijn kant op komt. Bij de eerste sjorren dacht ik aan graskarper. Nu weet ik zeker dat het een karper is. Hij is nu in veilig vaarwater en vast niet erg groot. Ik stop even met trekken. Daar put de vis direct weer moed uit. Er zit geen stopknop op. Een graskarper zou bij een dergelijke actie ogenblikkelijk stoppen met zwemmen. Even later komt er een schub in beeld. Rond de twintig pond. Nog even een smerige streek. Hij knalt onder de boot door. Loopt gelukkig goed af. Hij heeft het me knap moeilijk gemaakt.

Ik heb me flink in moeten spannen voor deze vis. Dan doet het formaat er helemaal niet toe. Ik ben dik tevreden.
Als ik de spinhengel pak en de penhengel aan de kant leg lijkt het wel of er helemaal geen baars meer zit op dit water. Ik ga hetzelfde traject nog eens bestoken met een ander klein plugje en rol ineens in een orgie van gulzige bekken. Vijftien baarzen verder is het feest even plotseling afgelopen als het begon. Mooie bonus.
Ik krijg weer veel zin in MEGASNOEK.