**KLAAR**                Karperpassie 24

Karperpassie 24

door Co Sielhorst

                       

8 september

Ik ben eruit. Enerzijds wil ik iets nieuws. Anderzijds hecht ik me sterk aan deze plas. Ik heb hier zoveel energie in gestoken. Bovendien is het prettig verblijven in deze tamelijk ongerepte omgeving. Ik wil het allebei. Gewoon twee dagen vissen. Een dag op de plas en een dag op avontuur. Desnoods werk ik op zondag als ik in tijdnood kom met andere zaken.

De eerste gelegenheid doet zich eerder voor dan ik verwacht. Donderdag, mooie stille, grijze dag. Begint met miezerige regen. Kijk nog even de laatste berichten aan. Het gaat vandaag nog opknappen. Vanmiddag wordt het droog. De rest van de week wordt het tamelijk rampzalig zo te zien. Vrijdag regen, zaterdag nog meer regen en harde wind. Het is somber maar inmiddels wel droog. Bijna windstil. Mijn favoriete karperweer. Donkere rustige najaarsdagen. Hier moet ik van profiteren.

Er is een plons water gevallen afgelopen nacht. Op het laatste stuk naar de boot zak ik tot mijn enkels in de zachte, zwarte grond. Zompig, een mooi woord voor deze geur van drabbig dood blad. Eindeloze rotting waar weer alles op groeit.

Ik let onder het lopen goed op of er nog wat gebeurt in de plompen. Ik stop even, een graskarper steekt zijn kop door de oppervlakte en slaat een diepe kolk. Hij daalt af naar de bodem en produceert een grote schuimplaat. Een tiental meters verderop gebeurt bijna synchroon hetzelfde. Laat maar zitten.

Ik duw de boot af en roei naar het slootje. Nu blijf ik er net zolang zitten tot er een vis langskomt. Daarom voer ik op wat grotere schaal. Twintig meter voor de kant begin ik al te strooien met klein grut. Linzen, tarwe, mais en millet. Een breed spoor. Dichterbij de kant wordt de hoeveelheid steeds dichter. Op de plek waar ik wil vissen strooi ik het met twee handen tegelijk uit. Als de boot vast ligt gooi ik er nog een paar handen amandelen overheen.
Als er een mootje onder de haak hangt prik ik een stukje foam op de haak en punnik er net zolang stukjes af tot het aasje tergend langzaam naar de bodem zakt.

Het pennetje gaat ongeveer een meter dieper dan het hier is. De loodjes schuif ik ook verder van de haak. 0p dit vrij kale stuk van het water heb ik graag een stuk lijn op de bodem liggen.
Kijken hoe dat staat. Het minimale windje drukt het rode puntje in de oppervlakte. Pen gaat wat hoger. Nu prikt het puntje parmantig door de oppervlakte. Zo staat het lekker.

Ik hoor de ijsvogels weer. Er komt er een recht op me af, aarzelt heel even en gaat op het paaltje zitten waar de boot aan vast ligt. Adembenemend. Het beestje kijkt me aan met zijn priemende oogjes. Schudt zijn veertjes even los en gaat weer verder. Ik mis er een aanbeet door. Zie en voel alleen nog de felle tik op de top. Even later komt er nog een. Nu ben ik er wel bij. Een grote voorn.

Een uur later schuift het pennetje langzaam naar links. Nu is het ernstig raak. Heel even draait de wereld niet meer. Twee tellen. Heb nu al het gevoel dat ik meteen zoveel mogelijk tegengas moet geven. De eerste dertig meter zijn onhoudbaar voor de vis. Hij maakt nu een sierlijke zwaai onder de oppervlakte. Zie een schim. Denk aan een schub. Plaats er meteen in gedachten een gewicht bij. Dikke twintiger gezien zijn lengte. Valt me eerlijk gezegd wat tegen. Ik leg nog wat meer overtuiging in de strijd. Trek bij iedere uitval naar links keihard mee naar links. Gaat hij rechts dan trek ik uit alle macht mee naar rechts. De vis reageert steeds met een koersreactie die mij best bevalt. Plotseling komt hij vrij snel naar me toe. Hier word ik heel nerveus van. Dichtbij en onder de boot is het niet pluis. Gelukkig keert hij om en wil weer naar het midden. Hoog in het water knokt hij zich weer een aantal meters van me af. Ik zie hem nu beter. Ik heb me vergist. Het is een spiegel. Hoog en breed. Weinig schubben.
Jezus, wat ik heb ik dat beest afgebeuld. Hij geeft zich nog lang niet gewonnen. Ik schop wel vast het net te water. Die breedrug laat zich niet zomaar binnenwalsen. Hij blijft zich hoog in het water verzetten. Ik twijfel al een hele tijd niet meer aan mijn materiaal. Vol vertrouwen werk ik iedere uitval zo hard mogelijk tegen. Steeds weer komt de vis verder dan ik verwacht. Het wordt nu niet meer gevaarlijk. Ik krijg wel een paar lamme armen. Het enige nadeel van een lange hengel. De enorme hefboom van vier meter vijftig wordt bij een lange dril vermoeiend. Niet zeuren maar sleuren. Wat een genot. Ik heb het nu volledig voor het zeggen.
Hij komt binnen het bereik van de mazen. Ik steek het net rustig en diep in de richting van de vis. Doorhalen nu. Bij de eerste poging is hij binnen.

Hij is werkelijk kogelrond. Ik trek het net tegen de boot aan en onthaak hem direct. Prachtig in het randje van zijn lip. Dikke, grijze gemarmerde rug, grote schubben langs een imposante rugvin. Hij blijft fier rechtop staan. Mijn eerste schatting zit er ver naast zie ik al.
Ik maak de touwtjes los. Druk de boot in een gaatje en klauter op de kant. Even de camera opzetten. Dit is een topper. Als ik het net met de vis naar de kant trek lijkt het vast te zitten in de takken. Ik kijk even goed. Waaraan dan? Ik zie niets, het is gewoon het gewicht van de vis.
Het is wel prettig vasthouden die dikke buik. De vis blijft ook heel rustig. Wil er ook een beetje netjes opstaan natuurlijk. In rap tempo trap ik wat plaatjes af op de afstandbediening.
Het is de zwaarste tot nu toe. Zesendertig pond. Ik laat de vis voorzichtig in het heldere water zakken. Hij zwemt direct de schaduw van de wilgen in. Hij beseft dat hij niet langer gehinderd wordt. Zwiept een grote modderwolk omhoog en is weg.

Laat de fanfare nu maar komen. De rest van de middag zit met een domme grijns op mijn gezicht.

Het wordt geen latertje vandaag. Ik geniet nog een poosje van de zon. De middag vordert. Ik ga nog even iets nuttigs doen. Pak de spinhengel. Proberen wat baarzen te vangen. Ze zijn lekker los. Langs de plompenvelden stuiven ze soms met vijf tegelijk achter het nerveuze kleine plugje aan. Als ik er een tiental te pakken heb kleunt er iets groots op. Een mooie snoekbaars laat zich even zien. Furieus knalt hij de diepte weer in. Het plugje knalt uit het water. Ik kan er niet mee zitten.

De volgende visdag besteed ik aan voorbereidingen voor mijn andere passie MEGASNOEK.