TotalFishing

Karperpassie 150

Door Co Sielhorst

22 oktober 2005.
Een gloedvol opgekomen maan begeleidt mijn wandeling naar het water. Geel oranje, als een grote eierdooier hangt hij boven de rietkraag. Even mijn jack dichtritsen.

Arie is gisteravond bij me geweest. Kapot topoog en nog een ander klein probleempje. Dikke snoeken die dicht bij de boot toeslaan vragen om een ander soort hengel. Hij is klaar met zijn karperseizoen. Ik niet, dat weet hij. Hij heeft me al eerder overtuigd van de vangkracht van zijn aas. Ik heb de basis in het voorjaar als ingrediënt voor een deegje gebruikt. Griezelig goed spul. Nu komt hij met tien kilo keiharde diepvriesballen aan. Hij is helemaal met rovers bezig. Ik zit nog op de kruising. Links karper, rechts snoek.

“De hele nacht stil”

Ik hou nog even links aan. Er moet wel wél iets veranderen. Zoals ik nu voer gaat het niet goed. Mijn inspanningen trekken heel veel krabben aan. Voor karper is er kennelijk geen doorkomen meer aan. Andere aanpak. Twee dagen achter elkaar voeren met de harde ballen. Ik voer zeer gespreid. Met de katapult schiet ik twee kilo weg in alle richtingen. Ik ga ook dieper vissen. Neem de afstand in gedachten waar ik vorige keer grote vissen heb zien zwemmen. Daar kan ik niet meer met een pen vissen. Die dertig meter gooi ik makkelijk met alleen die knikker. Misschien is er een licht loodje nodig om de lijn op de bodem te houden. Ik heb nog de hele dag om hier over na te denken.

Het is even wennen. Een systeem zonder pen. Wartels komen er niet meer in als het niet echt nodig is. Een onderlijntje van soepele gebruikte dyneema knoop ik aan de nylon hoofdlijn. De knoop scherm ik af met dunne soepele siliconenslang. Zit mooi strak op de knoop. Kan meteen dienst doen als stoppertje waar het lood boven komt te hangen. Ik heb nog wat inhangloodjes in de tas. Alleen als het nodig is zal ik er een gebruiken.

Vrijdagavond is het om zeven uur al helemaal donker. Het begint te spetteren. Even doorwerken. Precies als ik klaar ben gaan de hemelsluizen open. De wind trekt flink aan. Ik hoop dat het lichte loodje genoeg is om het aas op zijn plaats te houden. Het regent heel lang heel hard. Ik geloof zelfs dat het water er door gaat stijgen. Reddingsplan hoeft nog niet maar ik blijf toch even opletten.

Het is de donkerste nacht tot nu toe aan dit water. De bui trekt na een uur weg. Het gaat nu echt hard waaien en het wordt grimmig koud. De lucht breekt. Er gaat ergens een vage maan schuil achter de grijze sluiers. Het is droog en het wordt nu een stuk lichter. Plotseling staat de hele hemel in helder wit flitslicht. Een gigantisch mooi gezicht. De klap blijft uit. Wat een uitvoering en wat een podium. In steeds verder afzwakkend flitsen gaat deze lichtshow nog minstens een uur door. Iedere paar minuten een doorkijkje tot in de hoogste regionen. Een geluidloos onweer, heel onwerkelijk.

De harde wind veegt de hele storing langzaam maar zeker van de hemel. Een bleke, niet meer zo volle maan prikt steeds vaker door de losse schapenwolken heen. Afgezien van een enkele zwieper van de wind blijft de pieper de hele nacht al stil. Het krabbenprobleem is kennelijk opgelost. De nacht is al een heel eind gevorderd. Ik heb nog geen enkele vis zien springen. Daar maak ik me een beetje zorgen over. Het gaat ook niet meer donker worden. De maan blijft tot ver in het daglicht hoog aan de hemel staan. Dat weet ik gewoon. Achter mijn plu kan ik tot aan de horizon kijken. Er komt alleen maar minder bewolking aan. Aan uit, aan uit. De gaten in de schapenwolkjes worden in hoog tempo voor de maan langs gejaagd. Alsof er een jengelend kind aan het lichtkoordje staat te trekken.

Het weer is toch een schitterend fenomeen. Ik ben de hele nacht klaar wakker gebleven door de enorme wisselingen in het weerbeeld. Het begint tot me door te dringen dat die karper er niet gaat komen. Nog dit weekeinde hak ik de knoop door. Op karpergebied heb ik even geen wensen meer. Ik krijg weer zin in rovers…