TotalFishing

Karperpassie 127

Door Co Sielhorst

7 mei 2005.
Hoe kom ik er nou achter of het water op de rivier nog zo hoog staat? Kan er toch moeilijk andere mensen mee lastig gaan vallen. Even wat op internet rond wroeten misschien? Niet nodig allemaal. In de loop van de dag spreek ik al iemand die meer kan vertellen.

Later in de week bevestigen anderen het verhaal. Het water zakt snel. Ik weet hoe karpers hier op reageren. Ze zullen pijlsnel het gebied verlaten. Natuurlijk ken ik ook verhalen van karpers die hopeloos opgesloten raakten en dat niet overleefden. Op een rivier waar menselijke invloed heel groot is, waar stuwen open en dicht worden gezet kan het soms te snel gaan. Ik ga er niet van uit dat er nog wat te beleven is op de grote rivier.

Ik woon midden in het rivierenland. De Lek stroomt op tweehonderd meter van mijn voordeur. De Linge is tien minuten verderop. De Waal een kwartier. Maas twintig minuten. Redelijk gezegende situatie zou je zeggen. Dat is het ook maar af en toe heb ik moeite met kiezen. De zondvloed op de grootste vaderlandse rivier is weer voorbij. Ik zwerf wat langs de Lek. Het waait hard en er vallen enorme buien. Misschien kan ik een beschutte plek vinden om weg te kruipen met mijn plu. Op de enige plek die me te binnen wil schieten steekt een hengel omhoog. Er zit iemand met een vaste lat te vissen. Wat beteuterd druip ik af.

Nee. Niet de polder in. Ik rij een stukje zonder direct te weten waar ik heen ga. Het lijkt wel of ik op de autopilot rij. Alsof er een magneet aan me trekt wordt ik naar een van de kleinere riviertjes gezogen. Het zijn allemaal rivieren die door het rivierenland lopen. Toch zijn ze onderling zo verschillend. Het water waar ik nu naar op weg ben ontstaat door incontinentie. Door heel veel ondergrondse waterlopen wordt dit riviertje gevoed. Het hele rivierenland is een beetje lek. Ondergronds stroomt er misschien nog wel meer water naar zee dan boven de grond.

Twee compleet verschillende soorten rivieren die parallel aan elkaar door ons land naar zee stromen, ook heel apart. Het stroomgebied van de Maas vormt een heel waterlabyrint in de Biesbosch. De Maas is een regenrivier. Gevoed door de buien die neerdalen over Noord Frankrijk. In de Ardennen voegen zich er nog een hele serie kleinere riviertjes bij. Regent het een tijd niet dan kun je op sandalen de Maas doorwaden in Limburg.

De Rijn heeft een heel ander karakter. De Rijn staat nooit stil. De Rijn voert naast regenwater ook smeltwater af. In het voorjaar sneeuw en in de zomer smelten Alpengletsjers steeds sneller af. Hoog water komt in het stroomgebied van de Rijn het meest voor in zachte winters en in het voorjaar. Ik ben er regelmatig bij. Het is altijd mooi om te zien. De Rijn komt bij Lobith ons land binnen als één massieve stroom. Vlak na de aankomst in ons land is er al een verdeling.

De IJssel splitst zich af maar blijft zich vrij natuurlijk gedragen. De Nederrijn is volledig getemd. Door een aantal stuwen met turbines die nooit werken is het karakter van deze rivier om zeep geholpen. Ik denk wel eens dat onze grote rivieren veel te veel voor verkeerde doeleinden gebruikt worden. De bijna ramp die tien jaar geleden niet doorging zie ik nog steeds als een soort infarct. De rivieren zijn toch onze levensaderen? Ze worden nu gebruikt voor het afvoeren van vuiligheid, moeten enge energie leveren, dienst doen als snelweg voor steeds grotere schepen en worden ingeklemd door steeds hogere dijken. Toch kom ik er steeds weer terug. De dynamiek, het onverwachte blijft trekken.

Maar nu even niet. Ik sta op het kronkelende dijkje. Als een postduif naar zijn klep. Het lieflijke stroompje ligt hier aardig in de luwte. Het is al vier uur. Ik kan een stukje naar beneden rijden. Sta niemand in de weg daar. Ik heb hier al eens zitten vissen met dood aas. Ken dus de dieptes vrij goed. Er staat een meter water tegen de kant. De bodem is volop begroeid met ondergedoken plompen. Helder groene sla. Gele plomp kan heel wat hebben. Zelfs boven water overleven zijn bladeren . Bij tijdelijke droogte ontwikkelt de plant stevige leerachtige bladeren die stoer omhoog staan. De meest geziene verschijning is het drijfblad met in de zomer de compacte gele bloemen. Er blijft ook een flink deel van de plant onder gedoken. Dit blad is flinterdun en helder groen. In rozetten op wortelstokken staan ze boven de bodem te wuiven.

Ik voer er middenin. Ik kan redelijk diep het water in kijken. Zet dan mijn pen tussen de sla. Midden op de dag zal er wel niet veel te beleven zijn. Veel zomergasten zijn er weer. Zwaluwen kwetteren laag boven het water. Een meerkoet gaat nog wat materiaal voor haar nest halen. Een ekster komt brutaal dicht bij het nest. De meerkoet stormt furieus terug. Aan de overkant loopt met grote stappen een ooievaar het lage gras af te struinen. Die grote rode snavel schiet af en toe als een dolk naar beneden. Er is genoeg te halen zo te zien.

De korte dag raast voorbij. Het water leeft op als de zon zakt. Hier en daar een bellenspoortje. Springende vis. Lijkt me een zeelt. De wind is bijna weg. Het wordt kil. Nerveus schokje door de pen! Opletten nu. Er rommelt een vis tussen de sla. De stengels worden opzij geduwd. Ik zie af en toe een blad bewegen. Het is geen verrassing meer. Pen zakt weg. Een ongelooflijk sterke brasem. Ik kan niet voorkomen dat het beest mijn stek helemaal op zijn kop zet. Bedankt hoor. De vleermuizen vliegen nu even samen met de laatste zwaluwen. Ik geef het op.