TotalFishing

HELNESSUND, Deel 1

Door Joop Folkers

Noorwegen is en blijft het Europese eldorado voor de sportvisser. Ieder fjord, hoe uitgestrekt ook, kent natuurlijk zijn goede en minder goede stekken maar er is altijd wel een visje te vangen.

Op het moment dat we onze keuze voor een bepaalde lokatie hebben gemaakt zorgen eerst voor de nodige info omtrent dieptes en riffen in een bepaald gebied. Hierdoor kom je altijd enigszins voorbereid op je stek aan. Tijdens mijn vele Noorwegentrips dacht ik iedere keer weer dat het steeds moeilijker zou moeten worden om weer een nieuwe (betere) toplokatie te kunnen vinden! Dit heeft uiteraard veel te maken met de eisen die we stellen aan het verblijf, de boten en de vismogelijkheden tijdens alle weersomstandigheden. Na heel wat “studiewerk” in de nieuwe Din-Tur brochure werd besloten om ook dit jaar wederom richting noord Noorwegen te trekken.

Ons oog viel op het appartementenverblijf de Vestfjorden Bryggen in Helnessund, gelegen aan uitgestrekte Leinesfjorden. Tijdens de enerverende drie uur durende rit van Bodo naar het gezellige Helnessund, werden we vergezeld door vlagerige regenbuien en een overdosis koude wind. Het zag er dus allemaal wat triest uit, en dan te bedenken dat we Nederland ’s morgens hadden verlaten met een temperatuur van 25 graden. Maar goed, nadat we bij ons mooie verblijf waren aangekomen en we ons hadden geïnstalleerd op onze kamers kwam de eigenaar met goed nieuws. Het weer zou in de loop van de avond helemaal omslaan. Een sterk hogedrukgebied zou de komende week het bekende heft in handen nemen en de temperaturen opschroeven naar 25 tot 28 graden! En omdat ook de wind de pijp aan Maarten zou geven zag het er meer dan perfect uit.

Na het avondeten, inspecteerden we onze boten. Nu had ik de laatste jaren al heel wat moois op botengebied gezien, maar wat hier lag sloeg werkelijk alles. Naast een zeer stabiele, ruim 5 meter lange en bijna 2 meter brede polyester boot lagen er ook nog eens twee prachtige nieuwe aluminium scheepjes met werkelijk alles erop en eraan! De boten waren allemaal voorzien van een Lowrance kleuren DGPS/Dieptemeter en werden allen aangedreven door een (zuinige) 30 pk viertakt Suzuki bb-motor. Wat kon een visser zich nog meer wensen?

Na wat info te hebben ingewonnen besloten mijn vismaatjes alvast een paar uurtjes te gaan vissen en de omgeving aan een kleine inspectie te onderwerpen. Zelf besloot ik me op onze veranda te nestelen waar ik genoot van het fraaie uitzicht over de besneeuwde Lofoten en de op dat moment reeds doorbrekende zon! Omdat je rond de poolcirkel te maken hebt met de zgn. middernachtzon wordt het er nauwelijks donker. Mede hierdoor kan je bioritme dan ook behoorlijk van slag raken.

Noren zijn gastvriendelijke lui die, zeker in het weekend, de tijd laten voor wat die is en net zo makkelijk de gehele nacht door barbequen. Kortom, we werden ook deze vakantie weer meerdere keren uitgenodigd op dit soort gezellige feesten. Maar goed we dwalen af. Na een gesprek met wat Nederlandse vissers (want die kom je uiteindelijk overal tegen, nietwaar!) begon het zo langzamerhand lelijk te kriebelen. Er waren hier, zo bleek al snel, heel veel mogelijkheden. Hoofdmoot van de visserij bestond uit kabeljauw en koolvis. Verder barstte het verder op de oceaan van de lom en zeewolf. Kortom, een goed vooruitzicht dus. Deze gegevens werden nog even versterkt toen mijn vismaten na een krappe twee uur vissen al weer de haven binnen voeren met de eerste heilbot van ruim 12 pond! Zo, die binnen benne bennen binnen, lachte Frits die zijn eerste Noorwegen avontuur dus sterk begon.

De volgende morgen vroeg werden onze hengelspullen snel in de boot geladen, en koersten we in een streep naar de stek waar Frits de vorige avond zijn eerste heilbot had weten te verleiden. We besloten om een drift over een uitgebreid onderwaterrif te maken. De waterdiepte rondom het rif lag zo rond de 50 meter terwijl er boven het rif zelf slechts zo’n 15 tot 20 meter water stond. Hoeveel vis hier zat durf ik niet te zeggen, maar nog voordat onze pilkers de bodem hadden bereikt stonden we alle drie al met een kromme hengel. Zelfs onze Lowrance dieptemeter kon deze enorme hoeveelheden vis nauwelijks op het scherm toveren, waardoor het beeld helemaal zwart/blauw kleurde.

Het bleek al snel om enorme concentraties gul te gaan. De 75 grams geel/rood gekleurde Atomsilda’s van Shimano werden snel vervangen door 40 grams Noorse StingSilda’s (groene rug met zilveren buik) voorzien van een enkele haak. Onze spinlatten kraakten werkelijk onder dit enorme geweld. De vissen varieerden in gewicht van een tot zo’n zes kilo. Als vis nummer een je pilker miste, dan had de ander hem alweer te pakken. Naast gul vingen we veel kleinere koolvis en een enkele zeewolf. Een betere kennismaking hadden we niet durven dromen! Toen we na een paar uur een paar mooie dikke makrelen vingen, werd besloten om dieper water op te zoeken om het daar met een verse makreel strip rond de bodem te proberen.

Voor deze manier van vissen haalden we onze 3 meter lange uptide hengels en reels (Calcutta 700 voorzien van 25/00 dyneema lijn)te voorschijn. We vissen op deze grotere dieptes in de regel altijd met een eenvoudig schuifsysteem. Ook nu werd er een zippglider op de voorslag gemonteerd waaraan we ons lood bevestigden. De zippglider werd op zijn beurt weer gestuit door sterke speldwartel( voorzien van lager) waaraan we onze circa anderhalve meter lange dwarrellijn vastmaakten. Als haak gebruikten we uitsluitend de Octopus Circle hooks 7-8/0 van Gamakatsu. Om het geheel nog net even wat aantrekkelijker te maken plaats ik net voor de haak meestal nog wat lichtgevende kraaltjes.

Enfin na een krappe 5 minuten dwarrelde de eerste flap makreel richting bodem een Noors visavontuur tegemoet. De diepte ter plaatse lag zo rond de 60 meter langzaam aflopend naar een meter of 80. Belangrijkste detail tijdens deze manier van vissen is, dat je je aas altijd zo dicht mogelijk rond de bodem aanbiedt. Je kunt makkelijk zelf controleren door regelmatig wat lijn bij te geven totdat je lood de bodem weer heeft bereikt, waarna je hele spul weer even een metertje omhoog draait om vastlopen te voorkomen. Het is dus best wel een actieve manier van vissen, waarbij je geen moment kunt verslappen omdat je ieder moment de vis van je leven kunt haken!

Maar in ons geval leek het echter wel uitgestorven daar rond de bodem. Onbegrijpelijk, want werkelijk alle ingrediënten voor deze manier van vissen waren aanwezig. Een lekker zonnetje, een mooie rustige drift op de getijdestroom (je voelde je lood hierbij regelmatig tegen de uitstekende rotsen tikken) en verse makreelstrips! Het kon dus niet mooier, maar daar bleef het dan ook bij. Na ruim anderhalf uur en enkele makreelfile’s verder, besloten we dan ook terug te keren naar ons grandioze verblijf. Wie in Noorwegen met vakantie is eet vis dus was het aan Eric om wat gullen en zeewolven te fileren.

Na onze lunch wilden we het eens aan de andere kant van het eiland proberen. Volgens onze kaart, werd dit gebied gekenmerkt door tientallen kleine eilandjes en enorme diepteverschillen. Zo viste je rond een rif op 20 meter en zo liep de diepte ineens op tot ruim 120 meter! Ook hier “parkeerden’ we onze boot allereerst op een diepte van net 25 meter. Ook nu was het direct raak en werden onze pilkers direct gegrepen door gul en koolvis. Opvallend was wel dat de koolvissen hier van een groter kaliber waren, dan aan de andere kant van het eiland. Vissen van rond de 2 kilo zorgden dan ook voor de nodige afleiding. Keer op keer werd de slip van onze Twinpowertjes 5000FA dan ook behoorlijk op de proef gesteld. Maar uit ervaring, wisten we dat deze kleine helse machientjes al voor hetere vuren hadden gestaan en zich nog nooit gewonnen hadden hoeven te geven. Frits testte voor Spro de Blue Arc 750/755 uit en was zondermeer tevreden over de kwaliteit van de slip en de inhaalsnelheid. De molen kreeg de hele vakantie er goed van langs maar gaf geen krimp dus is dan ook zondermeer een aanrader voor een Noorwegentrip!

Vele tientallen gullen en koolvissen verder besloten we naar een gebied te varen waar continu twee beroepsvissers aan het slepen waren. Zij visten op koolvis voor de vismeelindustrie. De “bijvangst” bestond voor het grote deel uit kabeljauw, welke uiteraard netjes werden uitgesorteerd. Ook op deze stek barstte het werkelijk van de vis, maar verder dan koolvissen met een gewicht van 4 pond kwamen we niet. Mede omdat het weer steeds mooier werd, besloten we een stuk verder de open oceaan op te varen.

Gekozen werd voor een diepte van zo’n 50 meter waar we wederom een makreelfile richting bodem lieten zakken.Ook nu duurde het bijna een uur voordat een langzaam wegdommelende Frits een dikke aanbeet kreeg. De vis nam eerst een meter of 15 lijn en stopte daarna weer. Geprikkeld door deze “onverwachte” aanbeet waren we ineens weer wakker en wachtten we gespannen op de dingen die gingen komen. Na ruim 2 minuten nam de vis het rit weer aan en gaf Frits hem een stevige draai om zijn oren.

Het deerde de vis helemaal niets want deze bleef gewoon met dezelfde gang richting IJsland zwemmen. De slip werd langzaam maar zeker wat strakker gezet, maar ook dat bleek onze vriend nauwelijks te deren. Gezien de kracht die de vis ontwikkelde ging het gegarandeerd om een grove heilbot. Niks geen gestomp op die hengel maar gewoon in een tempo doorzwemmen naar dieper water. Gespannen en zwetend genoot Frits van “zijn” superdril. Toen ineens, stopte de linkerd en kwam eigenlijk geheel onverwachts weer richting boot kanjeren! Nu was het even lelijk opletten geblazen. Frits kon eigenlijk maar een ding doen en dat was draaien alsof zijn leven ervan af hing. Maar voordat hij besefte wat er precies gebeurde zwom onze vriend onder de boot richting rif waarbij de onderlijn een scherpe steen geraakt moet hebben want ineens werd het contact met deze grote vis abrupt verbroken. Sh…. Eindelijk een mooie vis en dan dit. Tja, dat hoort er nu eenmaal bij en juist die grote vissen zijn nu eenmaal een fractie slimmer dan hun kleinere soortgenoten. Toen zijn onderlijn aan de oppervlakte verscheen bleek inderdaad dat zijn wapperlijn van 90/00 mm. nylon lelijk was gerafeld en dus langs een rots moet zijn geschuurd. Jammer maar we hadden tenslotte nog 8 visdagen te gaan, dus…!!

(wordt vervolgd)