Een warm hart voor koudbloedigen…
door Han van den Eertwegh
 |
“De poel waar het om ging”
|
“De eerste vis was snel gevangen”
|
“De vis wordt bij elkaar gedreven”
|
“Een kruiwagen vol geredde vis”
|
“Op weg naar de vrijheid”
Bij Borgharen zijn de afgelopen periode door het hoge water opnieuw de uiterwaarden overstroomd. Evenals bij eerdere hoogwaterperioden, bleven bij het zakken van het water in het heuvelachtige, Zuid-Limburgse landschap diverse poelen en plassen achter. Gedurende het voorjaar drogen deze poelen langzaam op en vallen tenslotte helemaal droog. Hierdoor ontstaat een levensbedreigende situatie voor de aanwezige vissen.
Laatst kreeg ik een mail van Ludo Spronck over een grote schubkarper, die hij in een van de uitdrogende plassen had aangetroffen. Samen met zijn vrouw heeft hij deze werkelijk gigantische vis van meer dan 90 cm, via een rit met de kruiwagen in de slotgracht van Borgharen een 2e leven geschonken. Verder meldde hij, dat de grotere poelen waarschijnlijk eind april/begin mei zover opgedroogd zouden zijn, dat er daadwerkelijk vissterfte op zou gaan treden.
Op zaterdag 28 april was het zover. De grootste poel was inmiddels geslonken tot ongeveer 50 m lang en 20 meter breed, en nauwelijks een halve meter diep. De eerste brasems en een flinke snoekbaars hadden reeds het loodje gelegd.
Met Ludo als regisseur en een stuk of 8 in waadpakken gestoken vrijwilligers, waren we op deze regenachtige zaterdagmorgen present aan de rand van de poel. Door een rol geplastificeerd gaas van 20 meter lang en 60 cm hoog over de gehele breedte van de poel tegen de bodem gedrukt te houden, werden alle vissen van links naar rechts bij elkaar gedreven. Hier konden ze eenvoudig met enkele karpernetten geschept worden. Tweemaal werd de poel afgevist, en de gevangen vissen werden tijdelijk in een 1000 liter vat ondergebracht. Door Ludo en z’n vismaat werden ze daarna in enkele ritten via kruiwagen en auto naar de Maas gebracht, waar ze hun vrijheid weer terug kregen.
Als we de balans opmaken, komen we tot het volgende resultaat:
Laten we de positieve kanten van deze actie eens op een rijtje zetten:
- Het hoofddoel is bereikt: de vissen zijn gered; enkele weken later zouden ze zijn uitgedroogd.
-Een begeleider van alternatief gestraften en probleemjongeren heeft aangeboden om bij dergelijke projecten met mankracht klaar te staan.
- Een artikel in dagblad “De Limburger” over de actie, heeft Ludo Spronck veel positieve telefoontjes opgeleverd.
- De Visstand Verbetering Maas boden hulp in de vorm van waadpakken, sleepnetten, apparatuur e.d. Ook de gezamelijke sportvissersverenigingen uit het zuiden van Limburg boden hulp aan.
We benaderden eerder ook de dierenbescherming. Daar kregen wij echter nul op het rekest: “Daar houden we ons niet mee bezig, meneer”. Waarschijnlijk qua publiciteit niet interessant genoeg…
Met speciale dank aan Ludo Spronck. Een sportvisser met een warm hart voor koudbloedigen, een voorbeeld voor ons allen!
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
