TotalFishing

EEN DAG GULLEN MET DE BLUE WHALE.

Door Joop Folkers

Op een een of andere manier geeft het me altijd weer een fijn gevoel als de maand december voorbij is. We hebben op dat moment tenslotte de kortste dag alweer gehad, en kunnen ons dus al weer heel voorzichtig op gaan maken voor het komende voorjaar.

Maar goed, voordat het zo ver is, trekken we er in januari en februari altijd weer een paar keer op uit om enkele grove, dikke kabeljauwen te vangen! Januari en februari zijn bij uitstek de maanden, dat je kans maakt op een vis boven de 25 pond. De dikke hommers en kuiters zoeken hun voedsel in deze tijd meestal rond obstakels als wrakken en op dieper water gelegen kleiranden. Uitgelezen hotspots voor supervissen dus!

“Een absolute topboot met dito schipper; de fameuze Blue Whale“

Na een telefoontje van Blue Whale schipper Ruud Lievaart werd besloten om op maandag 2 januari eens wat wrakken in de West aan te doen. Vorig jaar had Ruud bij toeval wat kleinere wrakken gevonden die werkelijk unieke grote vissen opleverden. De weersvoorspelling was perfect. Wind zuidwest draaiend naar oost tot noordoost kracht 2 tot 3 later afnemend. Die maandag rond half acht, passeerden we de “paddestoelen”rond de rede van Hoek van Holland.
De zee lag er bij als het bekende biljartlaken en mede geholpen door een pittige vloedstroom kanjerden we met een snelheid van 23 mijl ons zoveelste kabeljauw avontuur tegemoet.

Zoals gewoonlijk had Ruud gekozen voor een vaste route, waarbij er meerdere wrakken binnen een bepaald gebied bij elkaar liggen. Voordeel van dit soort vaste routes is dat als een wrak nauwelijks vis oplevert de afstand naar het volgende wrak relatief kort is. Na ruim een uur stomen kregen de motoren even wat rust en zoefden de eerste pilkers in het glasheldere zeewater richting wrak.

Vakkundig dirigeerde Ruud zijn Blue Whale (aangedreven door ruim 1400 pk jet geweld) zo boven het wrak dat iedereen zijn (kunst-) aas goed aan kon bieden. Het duurde niet lang voordat de eerste kleine gulletjes en steenbolken zich meldden. Na ruim 5 minuten werd het sein “ophalen”” gegeven en stoomden we door naar de volgende bonk roest! Hier moest het allemaal gaan gebeuren volgens Ruud. Dit wrak had vorig jaar in dezelfde periode prachtige grote vissen opgeleverd. Maar ja, dat was vorig jaar en zoals bekend geeft moeder natuur (helaas) geen vang garanties dus was het gewoon afwachten.

“Door waterkennis zijn deze kanjers nog steeds te vangen“

We hadden mazzel want alle wrakken waren warnet vrij en konden we dus heerlijk onze gang gaan.De eerste drift leverde direct al een aantal mooi vissen op, waarop Ruud meteen besloot voor anker te gaan. Dat dit het begin van een superdag zou worden wist op dat moment nog niemand!

Verreweg de meeste vissers beproefden hun geluk met natuurlijk aas, dat middels een tweehaaks paternoster voorzien van stalen afhouders werd aangeboden. In het begin ging dit nog wel, maar naarmate de getijde stroom van het afgaande water sterker werd was het moeilijk om het aas goed rond de bodem aan te bieden. Zelf viste ik met een grote wit/blauwe shad die ik aanbood middels een 80 grams jigkop.

Door zover mogelijk stroomopwaarts te gooien, tikte de shad net voor het wrak de bodem aan waarna ik direct een meter of 20 lijn gaf. Hierna deed ik mijn spoel dicht en wachtte tot het moment dat de stroom de shad naar boven drukte. Dit was het moment dat de vis de aanval inzette. Mijn eerste aanbeet was werkelijk snoeihard waarna de vis direct van quitte ging maar helaas de haak loste. Dit was gegarandeerd geen gul maar een zeebaars aanbeet. Links en rechts verschenen er langzaam maar zeker dikke gullen naast de boot. Vissen van 6 tot 10 pond waren eerder regel dan uitzondering. We liggen goed mompelde Ruud die inmiddels zelf een hengel had gepakt. Na hooguit twee worpen was het ook bij hem raak en ving hij twee kleinere zeebaarzen op rij. Dus toch nog zeebaars rond begin januari!!

“Sleuren aan megabiggen“

Ik verving mijn shad door een 100 grams verchroomd pilkertje, gooide weer zover mogelijk uptide en nog voordat mijn kunstaas de bodem had bereikt was het al raak. Dit moest ook zeebaars zijn dat kon niet missen. Keer op keer knalde de vis meters door mijn slip. Na een paar minuten verscheen er een prachtige zeebaars in de nering achter de boot. Even later werd deze gestekelde januari-beauty op de gevoelige plaat vastgelegd. Dit was eigenlijk wel het laatste wat ik verwacht had. Maar ja, zo zie je maar weer dat ook de zeevisserij zeker tegenwoordig met de oplopende zeewatertemperatuur nauwelijks nog voorspelbaar is! We vingen op deze dag in totaal maar liefst 14 zeebaarzen!!

Naarmate de getijdestroom wat minder werd, werden de gullen steeds actiever. Het gebeurde dan ook regelmatig dat onze Tukkers bijna allemaal met een diep gekromde hengel stonden. Ze genoten zichtbaar van deze unieke vissen. Het laatste deel van de ebstroom schakelden we weer over naar de shadvisserij. Dit leverde de ene na de andere dikke vis op. Bootmaatje Nick gebruikte een lange parelmoer gekleurde shad met een zwart doorlopende rug. De jigkop had een gewicht van 115 gram. Deze combinatie werd hooguit een meter of tien van de boot naar de bodem gedirigeerd waarna hij hem met kleine korte rukjes naar zich toe viste. Nadat de shad (op gevoel) op zo’n meter boven de bodem zweefde liet hij hem weer terug dwarrelen tot op de bodem. Meestal volgde de aanbeet op het moment dat de shad net van de bodem werd gedraaid. Het waren vrijwel uitsluitend vissen van 10 pond en zwaarder die dit kunstaas iedere keer weer vol pakten.

“Genieten van een prachtige vis“

Een aantal van onze Achterhoekers stonden verbaasd te kijken naar de kunsten van Nick en al snel werd de voorraad shads aangesproken. Lang hoefden de mannen niet op succes te wachten want reeds de eerste worp was het al direct raak. Na een felle aanbeet kon de slip van de molen nog net op tijd worden losgedraaid anders had de vis alles in een keer afgezwommen. Mazzel oke, maar nu ging de gul, want dat was het op zeker, direct richting wrak. Onze vriend had nauwelijks iets in te brengen met zijn korte boothengel. Keer op keer dook de vis de diepte weer in. Maar na ruim 5 minuten kon de enorme vis pompend naar de oppervlakte worden gedrild. Een pracht exemplaar van 103 cm. en een gewicht van 26 hele ponden!

Ook Nick had een grote vis gehaakt en moest alles in het werk stellen om de vis bij het wrak vandaan te houden. De harde droge stompen op de hengeltop bewezen dat ook hier om gul ging. De slip van de Mitchell maakte overuren, want ondanks het feit dat het tij vrijwel verdwenen was bleef de vis maar duiken. Na ruim 10 minuten verscheen er een prachtig getekende gul naast de boot. Het bleek een hommer van maar liefst 106 cm met het schone gewicht van 24 pond!

Terwijl een zwak zonnetje deze toch al unieke dag nog wat meer glans gaf viel de getijdestroom helemaal weg en was het gedaan met de aanbeten. Besloten werd het anker te lichten en op de terugweg nog wat andere wrakken aan te doen. Sommige wrakken leverden ondanks het dode tij soms nog mooie dikke gullen op. Rond drie uur werd de terugtocht aanvaard. Een heerlijke visdag met supergullen. Evenals vorig jaar willen de mannen van de Blue Whale de komende tijd zoveel mogelijk dikke kuiters na het meten en een foto weer terug zetten in hun element, tenminste als de visser daar zelf mee accoord mee gaat. Een fantastisch initiatief dat hopelijk navolging krijgt in ons land.

Een tweede topdag.
Precies een week later zou ik nog een dag meegaan om wat nieuwe platen te schieten. Tja, het is natuurlijk altijd maar afwachten wat er gevangen wordt maar we hadden er allemaal dik vertrouwen in! Toen we rond een uur of zeven de havenhoofden van Hoek van Holland passeerden was het zeetje niet echt braaf. Maar dat zou in de loop van de dag wel veranderen, althans als we de weersberichten moesten geloven.

“Ook 2 weken later kwamen er weer supervissen aan boord. Zoals deze kuitfabriek die op verzoek van de sportieve visser na de foto weer werd teruggezet“

Rond een uur of half negen arriveerden we op ons eerste wrak. Omdat er een lekker stroompje liep probeerde ik het direct met een klein (zeebaars) pilkertje van 120 gram. De vis was los en dat resulteerde dan ook direct in 6 kromme stokken. Leuke van deze groep mannen uit Dordrecht was, dat 4 van hen nog nooit in een hun leven een hengel in hun knuisten hadden gehad! De eerste gullen waren niet direct super groot maar als je nog nooit een vis hebt gevangen zijn vissen van ruim 3 kilo al behoorlijk aan de maat. Het eerste wrak leverde naast wat 10 ponds vissen wat wijting en steenbolk op.

Hierop besloot Ruud door te stormen naar een ander klein wrak. Omdat het tij ook nu weer goed liep werd besloten om direct te ankeren. Nadeel was de oosten wind die dwars op de boot beukte waardoor het behoorlijk moeilijk was om jezelf staande te houden. Al snel bleek ook nu weer dat onze schipper een goede keus had gemaakt want het barstte werkelijk van de vis. De ene gul nog mooier dan de ander. Ook nu bleek de grote zwart/witte shad weer verreweg favoriet. Twee stuiterjes op de bodem waren genoeg om onze bebaarde vrienden te foppen.

“Prachtig getekende vissen“

Ineens was het Donny die een zware vis haakte. Geholpen door het tij sleurde de vis meter na meter van de spoel.Een best vissie lachte Donny en genoot zichtbaar van zijn dril. Soms kwam de gul een paar meter van de bodem terwijl hij enkele seconden later weer richting schuilplaats kanjerde. Maar na ruim 10 minuten was het gedaan met zijn kracht en verscheen er een beauty van een kabeljauw naast de boot. Het gewicht van de vis bedroeg precies 30 pond terwijl de lengte bleef steken op 105 cm. Eindelijk weer eens zo’n echte ouderwetse kanjer.

“Het monster van Donny“

Na de nodige foto’s werd er verder gevist en sneuvelden nog de nodige tien plus ponders. De zeebaars leek wel op, helaas konden we er ondanks verwoede pogingen niet een binnen het bereik van het schepnet brengen. Maar zoals aan alle mooie visdagen kwam ook aan deze fijne dag weer een eind en besloot Ruud zijn Blue Whale rond drie uur weer richting Maassluis te brengen. Enkele dagen later kon men weer enkele mooie vissen boven de 25 pond noteren. Kortom, ze zijn er dus nog wel maar ze liggen niet opgestapeld!

Voor meer info omtrent een dag Blue Whalen kun je terecht op www.wrakvissen.nl. Naast de Blue Whale vaart Sima charters ook nog met de viskotter de Stella Belle. Deze kotter vertrekt eveneens uit Maassluis en vist tijdens zowel de winter als zomermaanden vrijwel uitsluitend rond de vele wrakken voor de kust van Hoek van Holland.