TotalFishing

De snakehead expeditie (deel 4)

door Luc Coppens

Dezelfde avond genieten we met zijn allen van het fantastische eten op het drijvende restaurant dat door Sanghop’s vrouw gerund wordt. Ze heeft in het verleden al verschillende Thai Awards gewonnen met haar kookkunst naar het schijnt, en ik twijfel er geen moment aan. Na een dag vissen wat je hier kunt omschrijven als hard werken, is er altijd nog het vooruitzicht op een lekker en uitgebreid diner. Op alle gebieden verwend worden noem ik dat.

Uiteraard sluiten we de avond af met singa’s van een halve liter (Thais bier) wat zeer goed te drinken is, misschien wel te goed. Na enkele singa’s val ik als een blok op mijn matrasje in slaap. Om 5 uur -je leest het goed- gaan we opstaan en starten we de eerste volle visdag. ‘s Nachts waakt Boeddha over ons en hij levert een goede job.

Francois is er de volgende morgen als de kippen bij om iedereen wakker te maken. Ik heb moeite om er uit te komen maar wil me niet laten kennen. Ronnie en ik, de twee Belgen van de internationale ploeg, zijn het eerst op het appel gevolgd door de Fransen. De Japanners zijn recordhouders en komen met kleine oogjes uit hun kamer als wij al sterke verhalen aan het vertellen zijn bij een tweede koffie. Het ontbijt bestaat uit spek met eieren. Ik heb niet echt honger maar besluit wat te eten tegen de honger die misschien komt. Straks zitten we immers weer 12 uur op het water.

Jerkbaithengel

Vandaag vissen we in de boot waarbij de filmploeg aanwezig is, dus gaan we extra ons best doen. Gezien de resultaten van de vorige dag zijn mijn verwachtingen niet meer zo hoog. Aanbeten genoeg, dat is het probleem niet, maar ze haken dat is een ander paar mouwen! Als ik ze al gehaakt krijg dan is het tweede probleem om ze tegen de boot te krijgen waar ze geschept kunnen worden. Geen sinecure! Toch gaan we ervoor. Op de eerste stek krijg ik al snel een paar spectaculaire aanbeten die ik niet kan haken. Tot vier keer toe per vis probeer ik de haak te zetten met mijn stugge jerkbaithengel maar telkens weten de snakes zich van de haken te ontdoen. Ronnie doet het beter en verzilvert de eerste snake - eentje van ongeveer anderhalve kilo. Onvoorstelbaar wat een kracht zo’n visje heeft en met wat voor kracht ze op het kunstaas knallen. Eén ding is zeker: je mag geen zwak hart hebben voor deze visserij. Je bent gewaarschuwd! Bij elke worp dient nagedacht te worden en probeer je je aas zo dicht mogelijk tegen of tussen de obstakels te plaatsen. Hoe beter je dit onder controle hebt hoe meer aanbeten je mag verwachten. Heb je een probleem om heel precies te werpen dan zal de visgids toch regelmatig het zaakje moeten gaan losmaken. Zelf vis ik met een 50-ponds gevlochten lijn en dat is geen overbodige luxe voor deze visserij. Het geeft je wat meer bewegingsruimte als je eens een keertje te ver gegooid hebt: je kunt dan iets meer kracht zetten om het zaakje los te werken. Ik zou voor deze visserij sowieso nooit lichter vissen dan dertig pond, de grotere vissen zijn beresterk en zullen altijd direct na de aanslag een duik tussen de obstakels proberen te nemen, een moment waarop alles gevergd wordt van het materiaal. Het is ondertussen middag geworden en de gids kiest ervoor om niet te vissen tussen 12 en 15 uur, het is gewoon veel te heet in de middagzon. Uitrusten dus in de schaduw van een paar bomen en ons lunchpakket nuttigen dat bestaat uit rijst en kip met sausjes. Bovendien niet vergeten water te drinken uit de ijsemmer, veel water. De namiddag levert helaas geen nieuwe vissen meer op, ik krijg nog wel enkele aanbeten die me gefrustreerd achterlaten.

One shy

De derde dag breekt aan en vandaag vissen we met een andere gids. Het is de jongste telg van de gidsen, ‘One shy’ is zijn naam en zelfs deze knaap weet goed wat hij doet.

“De aanbeet van deze vis vergeet ik mijn leven niet meer…”

Hij zit de hele dag met zijn peddel voor ons te werken, want deze boot heeft geen elektromotor. In de voormiddag wil het weer niet echt lukken en krijgen we geen enkele vis gehaakt ondanks een vijftal mooie explosieve aanbeten. Terwijl we staan te vissen na de middagpauze, voel ik het zweet overal tegelijk van me aflopen, zo heet is het. Ik zie eruit alsof ik rechtstreeks uit de douche kom. Zou Boeddha daar ook wel eens last van hebben, vraag ik mij af. Wanneer het thuis dezelfde temperatuur zou zijn als hier dan zou ik waarschijnlijk doodziek zijn van de warmte, maar hier kan ik het verdragen. Het is alsof het een ander soort warmte is.

Opeens komen we op een stek aan waar we drie snakeheads op 10 minuten vangen,allen rond de twee kilo, vissen kan toch zo verbazend zijn is het niet! De aanbeet van mijn vis vergeet ik nooit van mijn leven. De Rapala plug die ik zelf voorzien had van een propeller en waarvan ik de schoep de avond ervoor had verwijderd, werd aangevallen met een schot van meer dan een meter waarbij de vis volledig uit het water kwam…Werkelijk bloedstollend. (wordt vervolgd)