TotalFishing

Kayak jagers

Europees kampioen!

Inmiddels al weer ruim een week geleden (5 tot en met 7 September 2014) dat Hobie Europe een heus Europees kampioenschap vissen vanuit een Hobie kayak organiseerde nabij de Haringvlietbrug. Maar liefst 48 deelnemers uit heel Europa maakten in een tweedaagse wedstrijd uit wie zich de beste kayakvisser van Europa mag noemen (voor een jaartje dan…).

Na de World Predator Classic Kayak Open (W.P.C.) is het Hobie Fishing European Championship 14, een mond vol voor een prestigieuze en spraakmakende wedstrijd, het tweede grote kayakevenement wat dit jaar in Nederland plaatsvindt.

Het is natuurlijk wel altijd ff afwachten of de weergoden zo een evenement goed gezind zijn want dat draagt toch altijd wel bij aan het succes van een dergelijk toernooi.

Nou, mooi weer is het zeker geweest met vrijwel geen wind gedurende het gehele toernooi; droge condities met temperaturen rond de 20 graden Celsius maken het tot een uitstekend visweertje.

Normaal zou ik nu beginnen met een lang verhaal en aan het einde van het artikel de uitslag vertellen maar aangezien deze jongen zelf één van de deelnemers is geweest, doe ik het iets anders…

Er klinkt een tromgeroffel…………… of althans hou die ff in gedachte….. WHOEHOE……..YESSSSSSS…….. Het zal toch niet? …….JAAAAAAAA ……het is echt waar! Heb zowaar het toernooi gewonnen en mag mezelf Europees kampioen noemen!

Yesssss!

Zelfs een week later kan ik het nog amper bevatten als ik dit zit te typen…Europees kampioen. Al het harde werken van afgelopen jaren, het investeren in mijn passie, het valt allemaal op zijn plaats. Ik wil toch graag, en doe dat dan ook bij deze, alle mensen om me heen die hier in een rol hebben gespeeld enorm bedanken. Ik heb het dan voornamelijk over mijn vrienden van Team Viskayaks.nl die ook nu weer van de partij zijn geweest tijdens dit evenement en ook zelf mee hebben gevist.

Ronald Traas, Raf de Graef, Dave Teunissen, Johan Vis, Tom Verbunt, Bram Hullekes, Rob Buisman, Johan van Kooten en Rob Appleby Goudberg: super bedankt voor weer een memorabel weekend waarbij het verblijf op de camping opnieuw een absoluut hoogtepunt is geweest.

Team Viskayaks.nl.

Nu weer terug naar de wedstrijd … waarbij ik mijn kant van het verhaal zal vertellen hoe ik dit fantastische resultaat voor elkaar heb gekregen.

Vlak voor de start.

Het is zaterdag rond de klok van 7.30 uur als na het afspelen van het Nederlandse volkslied het startschot klinkt. 48 Kayaks stuiven weg om een stekkie te zoeken op het wedstrijdterrein wat loopt vanaf het eiland Tiengemeenten tot aan de haveningang van Numansdorp. Dit over de gehele breedte van het water dus het is een mooi groot gebied. Het wordt een sprint naar mijn vooraf gekozen stekkie en het lukt om daar als eerste aan te komen.

Ik doe vervolgens een kleine spinnerbait aan de speld en begin nabij een talud wat liep van een meter naar vier meter te werpen richting de planten.

Al bij de tweede worp voel ik een tikkie en een paar worpen later zie ik daadwerkelijk iets onder mijn spinnerbait zwemmen. Het lijkt een grote baars maar kan het niet heel goed zien.

Bij de volgende worp is het dan wel raak. Een snoek kan de verleiding niet weerstaan en heeft mijn aasje gearresteerd.

Yesss…die is binnen! Volgens de toernooiopzet zou je dagelijks drie snoekbaarzen, twee baarzen en een snoek moeten vangen waarbij de centimeters bij elkaar opgeteld worden.

De snoek is dus binnen en ik richt me nu op de baars en snoekbaars door mijn spinnerbait te verruilen voor een klein shadje. Ik vis nu juist in het diepere gedeelte aan de voet van het talud. Na een half uur krijg ik een aanbeet van een snoekbaars. Echter niet bij de bodem maar vlak aan het oppervlakte. Ik zie de snoekbaars ook daadwerkelijk mijn kunstaasje grijpen, alleen mist hij/zij de haak…

Een worp of tien later lukt het dan toch om deze of zijn broertje of zusje te vangen waarbij het even spannend is of -ie nou wel groot genoeg was om op het scorebord te mogen verschijnen…Eén centimeter boven de wettelijke minimummaat. Yesss!

Handig zo'n meetgoot in inches…Gelukkig is de vis net groot genoeg.

Hierna blijft het stil en ik verander van tactiek door een oppervlakteaasje, een kleine Patchinko, in te zetten.

Dit aasje wordt veel voor de zeebaars gebruikt maar ik heb al vaker met dit kunstaas vis weten te foppen in het zoete.

Na een worp of -tig waarna ik de plug boven de planten binnen vis, knalt er een grote baars compleet uit het water. Echter, hij mist mijn kunstaasje ….bril nodig?

Paar worpen later zie ik een baars (ik denk dezelfde vis) achter mijn plug maar kan hem niet verleiden tot een aanval. Inmiddels is het aardig druk geworden om me heen en ik besluit te verkassen naar rustigere visgronden.

Het blijft vervolgens erg lang stil. Het is inmiddels al rond de klok van 13.00 uur wanneer ik besluit om terug te keren naar de plek waar ik in de vroege ochtend vis ving. Wederom gewapend met de Patchinko begin ik te werpen…

Een baars valt mijn kunstaasje aan maar mist… en voordat ik wat kan zeggen…volgt er een tweede aanval en deze is wel raak. Een paar worpen later vergrijpt nogmaals een baars zich aan dit geweldige aasje. Yesss, met twee baarzen erbij op het score bord weet ik dat ik nog volop in de race zit voor een goed resultaat.

Sfeerplaatje.

Met vier vissen op het scorebord is alles nog mogelijk. Pas in de loop van de avond wordt de tussenstand bekendgemaakt terwijl wij (team Viskayaks.nl) lekker zitten te genieten van een bbq en (een paar?) biertjes. Het wordt duidelijk dat ik de ranglijst aanvoer, kort gevolgd door twee Duitse deelnemers en twee teamgenoten Dave Teunisse en Johan Vis die vierde en vijfde staan. Team Viskayaks doet het dus uitstekend!

Wie zich de World Predator Classic Kayak Open nog kan herinneren zal misschien nog weten dat deze jongen daar ook bovenaan stond na dag één en vervolgens op dag twee geen schub wist te vangen.

Misschien mede daardoor ga ik nu toch veel relaxter dag twee in. Dat klinkt raar zou je zeggen, maar ik weet nu in ieder geval dat ik gewoon mijn spelletje moest doen en me niet gek moet laten maken.

Auteur in actie.

Dag 2 start opnieuw met een sprint en een behoorlijk felle ditmaal. Gelukkig kan ik op exact hetzelfde plekje als gisteren beginnen met vissen. De blik op de Lowrance Fishfinder vertelt al een hoop….een leeg scherm! Toch doe ik nog een worp of tien maar besluit al zeer snel om de vis te gaan zoeken.

Veel andere vissers vissen nu boven de planten. Ik zoek nu de vis aan de voet van het talud op drie á vier meter water. Gelukkig zie ik nu wel behoorlijk wat vis staan op mijn dieptemeter en begin te werpen met een klein shagje. Na een aantal worpen volgt er een aanbeet en komt er een baars boven. Nadat ik deze heb gefotografeerd en teruggezet, is de eerstvolgende worp op exact dezelfde plaats weer raak.

Ditmaal geen baars maar een snoek van net boven de 70 centimeter. De vis is overigens erg licht gehaakt. Ik zie de haakpunt letterlijk aan een velletje hangen…

Er volgen enkele spannende momenten waarbij de vis herhaaldelijk naar beneden duikt en ik denk elke keer: "NEEEEE..!" De opluchting is dan ook erg groot als ik hem eindelijk met de kieuwgreep kan pakken. Twee vissen in het eerste half uur van de wedstrijd, wat een start!

Hierna zijn de meeste vissen verdwenen op mijn scherm en gebeurt er niks meer. Het was ook dermate druk dat ik verkas naar andere stekken, maar het blijft stil. Ik hoor van anderen dat er weinig is gevangen dus ik ben eigenlijk al blij dat ik überhaupt iets heb gevangen. Het is al in de middag als ik eindelijk mijn tweede baarsje van de dag kon verwelkomen. Geen grote maar deze kan wel eens heel belangrijk zijn, dacht ik bij mezelf.

De rest van de dag heb ik geen stootje meer gehad. Om 15.00 uur zit het toernooi er op en kan het lange wachten beginnen.

Het toernooi zit er op.

Ik heb op dat moment geen flauw idee hoe sommige tegenstanders het gedaan hebben dus het worden zeer spannende uren…..

Dan is het moment eindelijk daar…de uitslag wordt voorgelezen en men begint bij de nummer 10.

Jammer genoeg hebben mijn teamgenoten het niet echt super gedaan op dag twee en vallen helaas buiten de top vijf. Alleen Rob Buisman heeft het uitstekend gedaan door de grootste vis (snoek 111 centimeter) van het toernooi te vangen en uiteindelijk als achtste te eindigen in het totaalklassement. Gefeliciteerd Rob !

Rob met de grootste vis van het toernooi, 111 centimeter.

Vervolgens wordt het echt spannend: nummer vijf…, nummer vier…, nummer drie…, nog steeds zit mijn naam er niet tussen. Het wordt dus een eerste of tweede plek.

Bij het aankondigen van de nummer twee valt het kwartje…nou ja kwartje…zeg maar gerust dat er een paar duizend kwartjes vallen… een bom ontploft… Aangezien mijn naam niet wordt genoemd betekende dat maar één ding! Yesssss! Ik heb zowaar het toernooi gewonnen en mag mezelf Europees kampioen noemen!!

Ik kan het nog steeds amper bevatten…Europees Kampioen, wat klinkt en voelt dat lekker zeg! Afgezien van de schitterende bokaal mag ik mezelf ook de gelukkige eigenaar noemen van een splinternieuwe Hobie Outback kajak. Ook ben ik de gelukkige bezitter geworden van een ticket voor het komende Wereld Kampioenschap wat in Vinkeveen plaatsvind over een aantal weken.

Hobie Europe en iedereen die aan dit fantastische evenement heeft meegewerkt mag trots zijn op het resultaat. Wat een geweldig evenement!

Tot het volgende avontuur…..