TotalFishing

Kayakjagers

Daarom heet het Vissen…..en niet…Vangen

Wie zich mijn laatste verslag nog kan herinneren zal zich allicht afvragen hoe het nou met de zoektocht naar de ruwe haai is gesteld. Ik kan je vertellen dat er nog één poging is gedaan aan de zeezijde van de Oosterscheldekering.

Daar heeft deze jongen de stroming van het uitgaande getij getrotseerd waarbij ik mijzelf keurig geankerd had gepositioneerd nabij een randje van een mooi geultje dat vlak voor het Banjaardstrand loopt.

Zonsopkomst nabij de Oosterscheldekering.

Gewapend met verse makrelen als aas en een emmer met haringafval dat voor het geurspoor moest zorgen, was ik klaar voor de strijd…Om er niet omheen te draaien: afgezien van een prachtige zonsopkomst gebeurde er helemaal niks.

Hier aan de kust…Zeeuwse kust.

Zelfs op de bijhengel, die voorzien was van prachtige zagers -maatje slang-, gebeurde er niks-noppes-nada gedurende de sessie van een uur of zes.

Ik ben van plan geweest om het nogmaals te proberen. Echter, voor deze visserij ben ik sterk afhankelijk van het weer. De komst van de resten van de tropische storm Bertha veroorzaakte dat ik uitgevist was….

Een paar weken verder zijn er maar weinig rustige momenten geweest en heeft de zomer ons land al (voor even?) verlaten. Gelukkig kunnen we op het zoete water tijdens de winderige dagen altijd wel een plekje vinden waar we enigszins beschut kunnen vissen.

Zo gebeurde het dat tijdens een weekje verlof er een tripje stond gepland naar het Volkerak.

Alleen stond de wind net iets anders dan verwacht waardoor het bij tijd en wijlen overleven was… Ik moest eerst door een erg ruw stuk heen voordat ik iets meer beschut water kon bereiken. Al komt dat 'ruwe' op foto’s nooit echt over en zo ook nu niet.

Een wat ruw Volkerak…

Maar geloof me, de golven waren van dien aard dat de punt van de kayak er regelmatig vol in dook. Gelukkig is de kayak hier volledig op ingericht en kan dat geen kwaad. Ik was overigens wel blij dat ik mijn regenkleding aan had…

Nadat ik eindelijk enige beschutting had gevonden kon er gevist worden waarbij de focus deze keer op baars lag.

In eerdere sessies kwamen er best wat baarzen naar boven en zo ook tijdens deze dag. Er bleven in een ochtend een stuk of twintig baarzen hangen. Geen monsters maar wel een erg leuke bezigheid.

Één van de vele baarzen die ochtend.

Op een zeker moment, waarbij er een Salmo Hornet aan de speld hangt -ja, wéér die Hornet-, krijg ik een flauwe tik op mijn hengel en aan het gewicht te voelen hangt er duidelijk iets aan. Maar om nou te zeggen dat 'het' hard knokt… Bij het eerste visuele contact denk ik nog: "Nee hè, een brasem."

Maar als de vis dichterbij komt, is daar ineens toch opwinding. Het is geen brasem maar een winde en nog een flinke ook. Een nieuw PR zelfs. Met 54 centimeter betekent het een verbetering van 2 centimeter t.o.v. mijn oude record. Ik ben erg in mijn nopjes met deze vangst.

Nieuw PR winde 54 centimeter.

Zo zie je maar, zelfs als je het niet verwacht kan je altijd ergens tegen aan lopen. Ik heb hier toch al vaak gevist maar een winde was ik er nooit eerder tegengekomen.

De rest van mijn week verlof heb ik voor een groot deel op het water doorgebracht waarbij er diverse malen is geoefend op het water waar binnenkort het eerste heuse Europese Kampioenschap kajakvissen word gehouden. Meer hier over in een volgend artikel.

Het viel mij direct al op hoe weinig bootjes hier nog vissen op het moment (Het Hollandsdiep nabij de Haringvlietbrug). Na deze test sessies begrijp ik ook waarom….man man wat is het verschrikkelijk taai zeg. Het is te hopen dat de vangsten wat aantrekken de komende weken.

Naast al dat geploeter ben ik ook een paar keer naar meer favoriete stekken geweest maar daar moest er ook hard gewerkt worden voor een paar vissen.

Fraaie snoekbaars.

Het was qua visserij niet echt mijn week zeg maar….het zal iets zijn wat voor vele vissers een bekend fenomeen is waarbij je soms periodes hebt dat je de ene mooie vis na de ander boven haalt en dat het soms lijkt of je het kunstje verleerd bent. Het positieve aan deze ervaring is dat je het des te meer waardeert als je dan een volgende keer wel goed vangt.

Roofblei.

De term: het heet vissen en niet vangen kwam bij mij toch wel een aantal keren naar boven deze week. Gelukkig kwam er op de laatste visdag van deze vakantie nog wel een paar leuke exemplaren de kayak van dichtbij bekijken…Goed voor het zelfvertrouwen zeg maar .. 