TotalFishing

Op zoek naar de magische 50 deel 5 (slot)

Door Daniel van der Post

Het is ondertussen al ruim vijf maanden geleden dat het voorgaande deel van deze baarsspecial is verschenen. Nu met dit vijfde hoofdstuk wordt de serie voor even nieuw leven ingeblazen waarbij ik gelijk kan verklappen dat dit tevens het laatste deel is. Ik heb hier overigens erg veel plezier aan beleefd en ook zeker het nodige geleerd van de baarsvisserij.

Aan de reacties die ik heb gekregen op onder andere het water van medevissers bleek al snel dat het goed wordt gelezen en dat men het ook waardeert (wat altijd leuk is om te horen).

Ik kreeg dan ook regelmatig de vraag van: "En? Heb je hem al gevangen?" Een vraag die telkens beantwoord werd met : ‘Nee, nog niet". "Ah, komt vanzelf wel", was vaak de reactie van medevissers.

Maar afijn nu in dit laatste hoofdstuk kan ik met trots melden dat het is gelukt! Misschien niet op de manier die ik graag zou willen door er gericht op te vissen, nee het betreft hier een toevallige bijvangst tijdens het snoeken op het Volkerak.

Ik heb overigens de afgelopen maanden nog wel een paar gerichte pogingen gedaan (zonder noemenswaardig resultaat) maar vis liever gericht op deze schitterende rovers in de maanden na de zomer en net voor de gesloten tijd in maart wanneer ze kogeltjerond zijn.

Terug naar de daadwerkelijk vangst…het was dus tijdens een snoeksessie op een deel van het Volkerak waar ik pas sinds deze zomer aan het vissen ben.

Het Volkerak schitterend water in het zuiden des lands.

Het betreft een vrij groot gebied met zeer veel planten maar waar ook diep water binnen handbereik is. Een erg interessant stuk waar (althans vermoed ik) grote snoekdames moeten liggen. Ik ben er tot nu toe niet verder gekomen dan een krappe meter en diverse mooie negentigers wat natuurlijk zeker geen slecht resultaat is.

Veel baars heb ik er nog niet gevangen wat op zich ook niet vreemd is aangezien ik veel met groot rubber bezig ben van voornamelijk Artbaits (yup de bekende Creepers).

Doordat de planten al behoorlijk aan het afsterven zijn is het vrij lastig te zien waar de plantengrens naar dieper water begint zodat in plaats van gelijk met groot rubber te gaan smijten ik ervoor kies om eerst maar eens een stuk te trollen met pluggen langs de planten om te zien hoe het ervoor staat.

Het begint nog maar net licht te worden als de pluggen te water worden gelaten. Ik ben amper tien minuten bezig wanneer er een twijfelachtige aanbeet volgt op een Salmo Perch 12 in een natuurkleur. Deze loopt tot een metertje of drie diepte.
Niet één, niet twee maar drie keer heeft de vis nodig om zichzelf te haken binnen een tijdbestek van amper een seconde.

Een licht gebonk op de snoekhengel doet het vermoeden al rijzen dat het wel eens om een baars zou kunnen gaan. Luttele momenten later komt de kenmerkende kam boven water en neemt de adrenaline toe want dit is toch echt wel een serieuze baars !

Slechts gehaakt met één haakpunt volgen er spannende minuten…..Ik heb geen schepnet bij dus moet er ouderwets geland worden door middel van de duimtechniek welke stevig in de bek geplaatst dient te worden om vervolgens goed grip te houden.

De baars denkt daar echter heel anders over en telkens wanneer de dame in kwestie bijna binnen handbereik is duikt ze weer naar beneden waarbij er bij mij menig schietgebedje volgt van "Please blijf hangen".

Dit tafereel herhaalt zich naar mijn mening veel te vaak en begin me nu toch echt wel een beetje zorgen te maken. "Wat loop ik hier te prutsen", denk ik bij mezelf maar eigenlijk kan ik niet veel anders dan geduldig afwachten…

Eindelijk na misschien wel tien ontsnappogingen kan ik mijn duim in haar bek plaatsen…pfft wat een opluchting is dat zeg. Achteraf blijkt die ene haakpunt net in het harde deel te zitten van haar kaakscharnier en was ontsnappen vrijwel onmogelijk, maar ja dat is achteraf hé.

Gauw word ze in de meetgoot gelegd, zou ze het halen de magische grens van 50 centimeter waar ik al zolang naar op zoek ben?

Even lijkt het erop dat het weer nét niet is maar dan na ze nogmaals te hebben neergelegd en de staart mooi recht te hebben gelegd blijkt ze precies 50 centimeter te zijn!!

Precies 50 centimeter !)

Wat ontzettend gaaf is dat zeg en ik ben helemaal in de wolken. De rest van de dag is bonus en vermaak ik me met het vissen op snoek.

Zo zie je maar, vissen blijft onvoorspelbaar waarbij de vangst van je dromen zomaar kan bovenkomen wanneer je het totaal niet verwacht.

Dat maakt het vissen zo mooi denk ik, dat je nooit van tevoren weet wat er gaat gebeuren.

Tot slot de foto’s welke ik normaal in de tekst verwerk maar nu eigenlijk beter passen op het einde van het verhaal.

Of ik er blij mee ben? Nou dacht van wel!!

Ditmaal met flitser genomen…

Ze beginnen al aardig dik te worden.

Till the next adventure……
Heeft U nog vragen met betrekking tot dit artikel of wilt U graag meer weten over het kajakvissen in het algemeen dan kunt U altijd contact met me opnemen via daniel@yakfisfing.eu
Groetjes,
Daniel van der Post