TotalFishing

Kayak jagers 20

Op zoek naar de magische 50 (deel 2)

De zoektocht naar een ‘magische’ 50 centimeter baars is nog steeds in volle gang waarbij gezegd moet worden dat de resultaten zeer wisselend zijn. Het is zeker niet de makkelijkste periode van het jaar om deze knotsen van baarzen te zoeken en te belagen.

De laatste plantenresten zijn langzaam aan het verdwijnen waardoor het zoekterrein zich steeds meer afspeelt rond strekdammen, steenstort en andere onnatuurlijke obstakels zoals haveningangen. Op zich niet erg want het zo word het zoekgebied kleiner en kan er steeds gerichter worden gevist. Het grootste obstakel, zeker op groot water, zit hem in het winterse weer.

Menige visdag word door moeder natuur verstoord door de constante aanvoer van oceaan depressies en de daarbij behorende windvelden.

Schitterende zonsopkomst op één van de spaarzame dagen met weinig wind.

Echter als het enigszins mogelijk is en gelukkig zijn die dagen er wel (al zijn ze wel zeer spaarzaam) dan is deze jongen in zijn kajak te vinden op het Haringvliet of Hollandsdiep op zoek naar de ene echt grote baars.

Release van een dikke baars tijdens de zonsopkomst…puur genieten.

De lage watertemperatuur maakt het er zeker niet eenvoudiger op doordat de ‘bijtmomenten’ vaak maar kort zijn gedurende een dag. Maar…… Ben je op zo een bijtmomentje op de juiste plaats dan kun je een bijzonder leuke visserij meemaken waarbij de 40+ baarzen elkaar in een rap tempo opvolgen.

Dit maakte ik onlangs mee nadat het tijdens een eerdere sessie op dezelfde locatie (zeg de dag ervoor) het bijzonder lastig bleek te zijn om überhaupt een baars te vangen.

De dag erna waren ze in de ochtenduren los, althans dat wil zeggen na meerdere hotspots tevergeefs te hebben afgevist was het plots op een volgend stekje raak.

Hier lagen duidelijk meerdere baarzen bij elkaar rond een strekdam en wist ik er werpend met een shadje binnen tien worpen zo vijf dikke 40+ baarzen vandaan te plukken.

De 40+ baarzen volgden elkaar in een rap tempo op.

Wat een feest, het duurde slechts een minuut of twintig maar op zulke momenten gaat je hartslag toch naar een hogere versnelling.

Een paar stekken verder herhaalde dit tafereel zich waarbij het telkens om zeer fraaie exemplaren ging. De magische 50tiger zit er nog niet bij, al ga je mij zeker niet horen klagen met de ene na de andere hoge 40tiger. Wát een fantastische visserij is dit zeg!

Prachtig donker gekleurde baars.

Zulke dagen zijn goed voor het zelfvertrouwen. Het geeft me ook het gevoel dat ik op het juiste spoor zit in de zoektocht naar de ene magische baars. Er zijn overigens nog diverse vraagstukken waar ik (nog) geen antwoord op heb zoals de diepte waar de baarzen zich bevinden.

Het liefste vis ik werpend met klein rubber op water van één tot maximaal een meter of zes. Ondanks de lage watertemperatuur kom ik de baarzen geregeld tegen op slechts één meter water terwijl ze een volgende dag juist in dieper water blijken te zitten en met dieper bedoel ik zes meter of meer.

Het bemoeilijkt mijn zoektocht zeker en dit draagt zeker mee aan de sterk wisselende resultaten. In feite komt het erop neer dat je om succesvol te zijn snel moet kunnen vaststellen rond welke dieptes de baarzen zich bevinden tijdens een sessie.

Zodat je gerichter kunt vissen en eventueel je visserij kunt aanpassen door van tactiek of techniek te wisselen zoals de keuze: "Gaan we werpen of verticalen?" Dit is iets waar ik voor mijn gevoel nog veel progressie in kan boeken. Uiteindelijk is dit wel één van de vele details die je naar een hoger niveau tillen als visser zijnde.

Deze schoonheid werd gevangen op slechts metertje water.

In deel 1 van deze baarsspecial meldde ik dat ik nog het één en ander wilde uittesten met fluorocarbon. Zodoende is er tijdens een aantal sessies afwisselend gevist met en zonder een ruime meter fluorcarbon tussen de hoofdlijn en het dunne stalen onderlijntje van Flexonite.

Zowel werpend, maar voornamelijk slepend met kleine pluggen zoals de Salmo Hornet is mijn persoonlijke conclusie na een paar sessies is dat er geen duidelijk waarneembaar verschil is in zowel positieve als negatieve zin.

Ik ben dus weer teruggekeerd naar mijn vertrouwde setup, een 40 centimeter lange onderlijn van Flexonite met een treksterkte van een kilo of zeven (echt super spul!) welke door middel van een tonwartel aan de hoofdlijn zit geknoopt bestaande uit Daiwa Tournament 8 braid.

Ik heb niet het idee dat de Flexonite onderlijn de visserij ook maar enigszins negatief beïnvloedt. Het is lekker soepel waardoor de volledige actie van je rubber behouden blijft.

Het is echter wel een must om met zo een stalen onderlijntje te vissen daar ook vriend snoekmans in de buurt is, echter dat is een onderwerp waar menige visser anders over denkt (helaas !!) Maar we dwalen af……

Hopelijk houd de wind zich een beetje rustig de komende tijd.

Hopelijk zijn de weersgoden me een beetje goed gezind de komende weken zodat de zoektocht kan worden voortgezet.
Stay tuned voor deel 3 dat hopelijk (mits dus het weer enigszins meewerkt) binnen een aantal weken met jullie kan worden gedeeld.

Till the next adventure...