KarperPassie 274
Door Co Sielhorst
Ik wacht op de ideale visdag. Er komt iets aan. In het weekeinde draait de wind naar het zuiden. Dat betekent dat de wind op de kant staat die het best bereikbaar is. Ook geen nadeel is dat er geen halve marathon gelopen hoeft te worden. Voor het zover is kijk ik even in de tuin of ik mestpiertjes kan vinden. In de composthoop tref ik met een beetje mazzel een paar handenvol mooie rooie kronkelaartjes aan.
Het oerwoud begint aardig op te rukken. Er is nog maar een smal paadje dat bijna dichtgegroeid is. Ik moet de snoeischaar meenemen om achterin te komen. De eerste indruk dat alle vlinderstruiken doodgevroren zijn afgelopen winter, blijkt niet te kloppen. Van onderuit schieten krachtige uitlopers de hoogte in. De bloemknoppen zitten er al in.
De vlinderstruiken die de winter goed doorstaan hebben staan volop in bloei. Prachtige paarse bloemen die hun naam eer aan doen. Zeven soorten dagvlinders in een oogopslag. Op het laatste open plekje bij de rozen die wél bevroren zijn, snort iets groots voorbij. Ik let op waar het beest heen gaat. Ja, op de kale rozenstruik. Ik kan terugsluipen om mijn camera te halen. Het is een mannetje blauwe glazenmaker. Nog niet helemaal uitgekleurd.
Iets groots…
Op naar de mestpiertjes nu. Ik trek de onderste klep open en de piertjes rollen me tegemoet. Ik verzamel er een paar handjes vol in een bakje. Die gaan de groentenla in. Hier blijven ze nog minstens een week springlevend.
Een grote pan macaroni gaat niet helemaal op. Een flinke schep wit, alleen gekookt. Ook een royaal bord met kruiden, ui, prei en hamblokjes gaat de vriezer in. Het aas is dus geregeld. Hou het simpel denk ik. Vooral op water waar nauwelijks gevist wordt is het helemaal niet nodig om ingewikkeld te doen over aas.
Ik herinner me nog een verhaal uit de grijze oudheid. Een paar jongens uit Rotterdam zitten een paar dagen aan de Linge. Er moet ook gegeten worden. Niet moeilijk doen. De Chinees is snel gevonden. Het restant van de overheerlijke babi pangang gaat te water. De volgende ochtend staat er een brede staart te wuiven. Na een visloze nacht kijken ze toch even vreemd op als er een brede staart langs de kant staat te zwaaien. Karpers zijn gek op afhaalchinees. Ik heb zelf op alle vormen van macaroni en pasta karpers gevangen.
Voor andere vissen ben ik niet zo bang. De eerste brasems worden ook niet op maïs gevangen voordat de karpers het links laten liggen. Pas na een jaar heb ik de eerste brasem aan de Lek gevangen op blikmaïs.
Zondag is er zuidenwind beloofd. Daar gok ik dan maar op. Het is stralend weer. Langs de rivier bruist het van de activiteit. Overal bootjes, waterskiërs en jetski’s. Op de dijk janken de Japanners door de lange bochten, afgewisseld met ronkende Italianen. Overal dakloze auto’s. Iedereen heeft het naar zijn zin. Alleen ik twijfel nog. Onderweg zie ik dat de wind niet loepzuiver uit het zuiden blaast. Ik zou er zuidwest van maken.
Onderweg kom ik langs een soort zusterplas die heel veel lijkt op het water waar ik naar op weg ben. Nu weet ik het zeker. Een rand van bijeen gewaaid wier maakt duidelijk dat dit niet de gewenste windrichting is. Er is nog meer aan de hand. Tientallen grote boeggolven denderen naar de ondiepe hoek met de aangespoelde wierresten. Daar ontmoeten ze elkaar en voeren een traag ritueel uit.
Het P-woord? Ik ga het niet zeggen. Wil natuurlijk niet zeggen dat het op mijn plas ook gaande is. Hoog zwemmende karpers, het blijft een mooi gezicht. Ze reageren hier ook heel scherp op de wind. Heel even overweeg ik nog om hier een lijntje nat te maken. Niet tussen het lome ballet, maar iets verderop. Nee, niet doen. Dit is een beschermd natuurgebied. Ruigebied staat er zelfs op een bord.
Er zitten opvallend veel ganzen. Raar verhaal eigenlijk. Het hele land staat bol van de ganzen. Ze worden afgeschoten of vergast. Hier liggen ze voor het oprapen en niemand mag er in de buurt komen. Toe maar, ze liggen mij niet in de weg. Nee, ik doe het niet. Het is hier zo vlak en kaal, kan nooit goed gaan.
Ik rij het hobbelige pad af. Het is gelukkig al een poosje droog. Bij nat weer is het link. Naar beneden lukt wel maar omhoog lijkt me niet te doen op dit kapot gereden pad. Ik zet de auto vlak voor het hek. Zet mijn spullen eroverheen en zorg dan dat deze uitrit vrij blijft.
Eerst even een kijkje nemen. Zie je wel, hier geen groezelig laagje met aangespoelde flapresten en veertjes. Helemaal in de oosthoek is van honderden meters afstand al te zien dat daar waarschijnlijk de hoogzwemmende karpers rondjes maken. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat alle karpers daar in de hoek zwemmen. Ik loop een eind het pad af. Let vooral op verkleuring van het water. Glashelder overal. Er groeit veel wier dit jaar.
Van een afstand kijk ik af en toe even naar mijn spullen achter het hek. Er staat een gezellige ouderwetse emmer bij. Ik zie geen schapen maar dat zegt niet alles. Ik weet hoe je hier een hele kudde schapen achter je aan kunt krijgen. Zien ze een emmer dan komen ze meteen achter ja aan stormen. Ze zullen met dit weer wel uitgeteld in de schaduw van een boom liggen als ze er al zijn.
Ik keer om en probeer aan de andere kant langs het water te komen. Door de zware regenval van de laatste weken staat er zomaar een halve meter meer water dan normaal. Dat maakt het moeilijk om dicht bij de waterkant te komen. De kant waar het wier ligt is niet te bereiken. Het is moerassig met een ondoordringbare zware rietkraag. Ik geef het op, zomaar gaan zitten heeft hier geen enkele zin.
Ik wil mijn tijd toch nuttig besteden. Een paar weken geleden heb ik mijn oog ook op een ander water laten vallen. Een plas met een open verbinding naar de rivier. Wat ik hier zie stemt me hoopvol. Hier heb ik geweldige mogelijkheden om uit de kijker te blijven in deze uitbundige bloemenzee.
Bloemenzee
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
