KarperPassie 264
Door Co Sielhorst
Even nadenken over aas. Op de rivieren kan heel simpel aas het nog heel goed doen. Combinaties zoals blikmaïs met gekookte macaroni doen het zelfs op afgeragd cultuurwater.
Ik zie me nog zitten… Wil proberen om wat kleine brasempjes te vangen om mee te snoeken. Gevoerd met een halve emmer macaroni gemengd met blikmaïs. Binnen een paar minuten staan er een paar brede oranje staarten te zwaaien. Zit ik dus voor joker met mijn vaste latje en ragfijne tuigje.
Deze wetenschap heeft me op groot wild water veel vis opgeleverd. Natuurlijk ook brasem. Op de Waal en op een zandafgraving aan de Lek tot bijna tachtig centimeter. Dat is geen straf. Niet dat ze zo lekker drillen, maar het zijn gewoon imposant grote vissen om te zien.
Ik kieper los voer, deeg, knallers, blikmaïs en een bak macaroni in de aasemmer. Alles staat klaar voor de volgende dag.
Ik kan het niet laten. De avond ervoor ga ik even op twee stekken kijken. Waar ik de vorige keer niets zag is het nu een gekkenhuis; dikke boeggolven die eindigen in explosies. Schuimfonteinen spatten hoog op. Prachtig om te zien, maar het geeft ook een beetje een dubbel gevoel. Hoogzwangere vissen die leeg lopen in het net? Nee, ik dacht het niet. Het is heel bizar. Karpers die vóór de brasems paaien, ik heb het nooit eerder meegemaakt.
Ik ga verder naar stek twee. Hier heb ik ze vorige keer ook al zien paaien. Van een afstand zie ik het al. Ook hier nog volop paaigeweld. De watervogels hebben ook door dat hier iets te vreten is. Diverse soorten eenden slobberen in het ondergelopen gras.
Ik heb jaren geleden wat plantenstengels vol kleverige eitjes meegenomen en thuis in een aquarium gelegd. Luchtpompje erop voor optimale zuurstofverzadiging. Binnen een dag of vijf kwamen de larfjes uit de glazige eitjes. Minuscule streepjes, bijna doorzichtig. Opvallend roodachtig bolletje eronder. De dooierzak die de eerste basisvoeding bevat verdwijnt binnen een week. De visjes beginnen wat beter te zwemmen. Een maand later zijn de visjes een centimeter lang. Nu is al te zien of het spiegels of schubjes zijn.
Het is een vreemde benauwde dag. Het wordt zelfs als het donker wordt, nog steeds warmer. Mijn gevoel zegt dat het tot een uitbarsting komt. Dat lijkt te kloppen. Later die avond scheurt de hemel open. Splijtende bliksem en rollende donder gaan vergezeld van een zware stortbui. Dat lucht lekker op.
De volgende dag staat er een pittig windje. Ik gok niet op de Lek. Mijn ervaring is dat die paaidrift hier zomaar twee weken aan kan houden. Deze hoge waterstand lijkt minstens zo belangrijk als de watertemperatuur. Bij hoog water komt er veel voedsel beschikbaar voor vissen. De ondergelopen oevers vormen de microscopisch kleine basis voor de voedselketen. De afbraak van plantendelen is de aftrap voor nieuw leven.
Ik heb mijn aquariumkarpertjes na de dooierzakfase voorzien van troebel water. Dat troebele water komt vanzelf door bijvoorbeeld stukjes bananenschil in een glas water te leggen. Binnen een paar dagen begint het water te vertroebelen. Dat is het beleg op de eerste boterham. Niet lang hierna kunnen de karpertjes overgaan op zoöplankton, watervlooien en andere soorten roeipootkreeftjes. Er zijn ook diverse soorten slakken die hun leven lang rottende plantendelen eten, ook een voedselbron voor allerlei vissoorten.
Heldere lucht. Kil weer. De hengels mogen weer mee. Ik ga bij de Waal kijken. Ik heb de waterstand gecheckt op internet. Er is ook een teletekstpagina waar iets zinvols op staat, maar die ben ik even kwijt. Het ziet er goed uit. Er zullen wel geen paarden lopen op de eilandjes die bij laag water droog vallen.
Ik rij tot aan de waterkant. Mag niet, maar ik doe het toch. Ik zet de spullen langs de waterkant en breng de auto terug naar het parkeerterrein. Dat heb ik één keer niet gedaan met mijn vorige auto. Dát heb ik geweten. Een kudde paarden heeft zich rond mijn auto verzameld. Geen zicht meer op dus. Een rauw schrapend geluid gaat door merg en been. Het duurt even voor de betekenis indaalt.
Ik zwaai met mijn grote net. Zelfs van grote afstand maakt het indruk. De kudde gaat er in gestrekte draf vandoor. De schade die ze aangericht hebben maakt nog veel meer indruk. De motorkap is helemaal gebutst en gedeukt. Er zit bijna geen lak meer op. Zelfs de grondlaag is er grotendeels af. Ik kijk zo op het kale ijzer.
Er hangt een zware zoete geur van bloeiende meidoorns. Daar gaat de eerste echte libel die ik dit jaar zie. Een viervlek. Een soort die vroeg in het jaar uitsluipt. Raar woord misschien maar zo heet dat gewoon. Het proces van uit het water kruipen als larve. Die larve kruipt omhoog langs de oeverbegroeiing. Huid droogt uit. Knapt open aan de rugzijde.
Zoete geur.
Dan begint er een heel ander leven voor de libel. Vanuit de duistere prut pompt zich een vliegende killer op. Na soms wel een paar jaar onder water breekt er een aantal weken aan waarin een libel maar twee dingen doet: eten en paren. De vrouwtjes hebben nóg een taak: eitjes leggen. Dan is de cirkel weer rond.
De eerste dit jaar.
Na een bizarre week met tropische moessons, nachtvorst en tegelijkertijd veel paaigeweld, zit ik eindelijk achter een hengel. Er loopt een mooi stroompje langs een vrij steile zandbank. Mijn pennetje staat ertegenaan te wiegen. Losjes voeren gaat hier niet, het stroomt iets te hard. Maïs en macaroni stromen ook gewoon weg.
Ik maak van het losse voer een paar stevige ballen die niet snel uit elkaar zullen vallen. Er gaan een paar balletjes te water. Een paar meter boven het pennetje. Losse deeltjes waaieren uit over mijn stek. Ik heb ook harde knaller in de tas, maar ik begin met een deegballetje op de haak.
Binnen een kwartier knalt de lijn strak. Het is er een. Ik sta een karper te drillen. Het is zeker geen monster, maar ik ben er wel blij mee. Een schuppie, mooi gaaf visje. Keurig gehaakt. Hoekiebekkie. Ik heb de weerhaak plat geknepen dus goed strak houden. Ik schuif het net eronder. Met een wanhoopssprong knalt het visje het water uit en valt aan de verkeerde kant van het koord terug en is weer zo blij als een vis in het water.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
