TotalFishing

Karperpassie 224

door Co Sielhorst

29 februari 2008
Het stormt. Windstoten tot honderdtwintig kilometer per uur. Het regent ook al een poosje. De temperatuur is best aardig. Het duikt niet ver onder de tien graden. Volgens de verwachtingen gaat het alleen maar harder in de loop van de nacht.

Voorjaar…

Ik kruip in de supergrote regenjas. De warmtekleding en de stoel passen er ook onder. Een kilometer door de rimboe gaat goed. Met wind in de rug kan ik alles redelijk droog houden. Door het lopen blijf ik ook een beetje op temperatuur.

Op onze stek zetten we eerst de hengels op. Dan het onderkomen om het een paar uurtjes droog te houden. Ik gooi de regenjas onder de plu en trek laag voor laag de warme kleding aan. Dat is allemaal prima verlopen. Het regent nu stevig en de wind doet wat er beloofd is. Het buldert alsof we te dicht bij een landingsbaan zitten. De bomen om ons heen lijken stevig genoeg. Aan de overkant breekt er af en toe iets af. Al het dode hout zal er vanavond wel uit waaien.

Het is een bizar sfeertje. Je hoeft natuurlijk niet gek te zijn om in februari op karper te vissen onder deze omstandigheden, maar het hélpt wel denk ik. Aan de temperatuur kan het niet liggen. De kansen liggen hoog.

Toch gebeurt er niet veel. Na uren blink er héél even een kil blauw licht. Tegelijkertijd met een zware windstoot. Ik glibber meteen naar de hengel toe. Voel aan de lijn. Vals alarm. Het is zo vreselijk glad geworden dat normaal lopen haast niet meer te doen is.

Zelfs als ik stil sta voel ik me langzaam richting rietkraag glijden. Om mijn evenwicht te bewaren maak ik een rare zwaai en stoot de tweede hengel van de steun.

Dit is en blijft de enige opwinding van de hele avond.
In het holst van de nacht zwoegen we door de blubber weer terug.

Het waait nu zó hard dat ik af en toe één stap vooruit maak en twee stappen achteruit geduwd word. Hier krijg ik het best zwaar mee. Even pauze stelt Arie voor. Nee, het gaat niet hard maar ik ga wél door.

Het is hard werken maar de beloning is natuurlijk geweldig. In januari een veertig plusser en in februari wéér een veertig plusbak. We sluiten de maand in stijl af.

Er komen een paar koude nachten voorbij. Overdag is het zonnig en droog. Prachtig weer voor een andere klus. Ik ga mijn boot weer eens boven water halen. De ligplaats is met zorg gekozen. Hij kan hier niet zinken. Het water is hier maar dertig centimeter diep. Misschien is de constructie ook wel zo dat de uitsparing voor de buitenboordmotor zo diep is dat het schip min of meer zelflozend wordt als eenmaal diep genoeg zinkt. Het water moet er gewoon allemaal uit.

Daar trek ik twee dagen voor uit. De eerste dag zwoeg ik tot het zweet met straaltjes langs mijn rug loopt. Het meeste water moet er vandaag uit. De volgende dag ga ik de aangekoekte algenlaag eruit schrobben. De vlonders zijn nog in redelijke staat maar ze zijn spiegelglad. Met een stugge bezem lukt het heel aardig. Het water in de boot lijkt nu op zwarte koffie en ruikt naar beerput.

Ik besluit deze laatste laag op de kant te scheppen. Het is iets meer werk maar ik denk dat deze zwarte prut beter in de veenbodem weg kan zakken. Het laatste laagje is niet meer te scheppen met de emmer. Er ligt nu nog een stevige plakkaat rottend blad onder de vlonders. Ik gooi ze er allemaal uit en veeg de prut naar één kant. De stinkende prut duw ik met de hand in de emmer en twee volle emmers later zit het zwaarste werk erop. Met schoon water schrob ik de laatste groene vegen zo goed mogelijk weg.

Het is nog vroeg. De zon staat hoog aan de hemel. Ik ga een poosje op een droge pol zitten. Even sfeer opsnuiven. Er zijn ook vroege soorten paddestoelen. Daar ligt een kunstwerkje, het kalkskeletje van een poelslak. Overal tekenen van voorjaar dat op uitbarsten staat. Het is volkomen windstil hier. Tien graden volgens de berichten? Ik denk dat het hier wel oploopt tot vijftien. Goed gevoel dat ik hier ook al een poosje aan het voeren ben.

Vroege soorten….