Karperpassie 193
door Co Sielhorst
24 maart 2007.
In verband met de paddentrek loop ik met enige regelmaat langs de dijk. De plas waar ze heen willen wordt ruw doorsneden door een tamelijk drukke weg. Weken geleden heb ik er al een paar salamanders naar de andere kant geholpen. Jaren geleden dat ik met die mooie beestjes in mijn handen gestaan heb.
Eenmaal in het water worden ze nog véél mooier. Staart en rug worden getooid met een vlammend gekleurde kam. De rode buik met zwarte stippen gaat dan ook nog gepaard met blauwe lengtestrepen. Zoiets kleurrijks in ons land, gewoon in de oever van de eerste de beste plas, schitterend. Een groot deel van het jaar landdier, net als padden. Verscholen overdag, op beschaduwde vochtige plekken. In de nacht pas actief. Geen wonder dat er jaren voorbij gaan dat ik ze niet zie.
Dit is de tijd om amfibieën te gaan zien. Ze wagen zich naar hun voortplantingswater. Ze zijn er van afhankelijk want hun eerste levensfase speelt zich af onder water.Vooral in de schemering gaan eerst de salamanders naar het water. Direct gevolgd door de padden. Daarbij steken ze op vochtige avonden bij een temperatuur van rond acht graden gewoon drukke wegen over. Weken geleden is het al begonnen. Door de lage temperaturen is de paddentrek stilgevallen. Wat vorig jaar binnen een paar dagen voorbij was is nu uitgesmeerd over meerdere weken. En nog steeds zijn de duizend dieren die andere jaren geregistreerd worden nog lang niet gehaald.
Het water waar ze heen willen ligt bij oostenwind heerlijk in de luwte. De paar uurtjes die ik zondag weg kan zijn zonovergoten. De keuze is dus niet zo moeilijk. Ik kruip lekker tegen de dijk aan. Het water staat vrij hoog. Dat maakt de stekkeuze eenvoudig. De strook waar vermoedelijk de snoek al gepaaid heeft ligt er mooi bij. De oeverplanten staan royaal onder water. Er zijn al groene punten van opgerolde plompenbladeren te zien. Als groene zwaarden staan ook de eerste stoere bladeren van de gele lis klaar om het beeld langs de plas te gaan bepalen.
Grote runderen beheren dit water. Ze hebben diepe putten in de zachte bodem getrapt. Er valt bijna niet te lopen. Weinig last dus van wandelaars. Die blijven wel op het hakselpad waar ze geen vieze voeten krijgen.
Strategie? Geen tijd voor gehad. Ik ga gewoon zitten. Met drie brokjes rond de haak moet het gebeuren. Voorzichtig leg ik alles voor de kant neer. Al binnen een paar minuten schokt de pen. Iets omhoog. Paar tikken. Iets omlaag. Het zet niet door. Supersnelle belangstelling. Jammer dat het hier bij blijft. Het motiveert wel om goed bij de les te blijven. De instant werking is bemoedigend voor de rest van het seizoen.
Er komt een stel padden aansjokken. Ik kijk er niet eens van op. Wél van het tijdstip waarop het gebeurt. Ik zal ze wel verstoord hebben op weg naar mijn stek. Een eirond vrouwtje met een mannetje dat zich stevig vasthoudt op haar rug. Dit heeft nog niets met paren te maken. Het heeft meer met een strategie te maken die mannetjes verzekert van een vrouwtje. De mannen zitten op de uitkijk. Leuk gezicht. Stoer rechtop. Komt er dan een vrouwtje voorbij dan haast het kereltje zich om er meteen bovenop te springen. Dat spaart een hoop gezoek wanneer het water genoeg opgewarmd is. De lift naar het water is ook nooit weg. Een derde voordeel is dat een sterk wijf dat haar vent naar het water sjouwt gegarandeerd voor sterk nageslacht zorgt.
Sterk wijf….
Een golf. Het water komt in beweging. Mooie vis zo te zien. Ieder jaar komt er wel zoiets voorbij. Ik trap er niet meer in. De bewegingen worden heftiger. Zie je wel. Even later komt er een snoekfamilie voorbij. Dikke dame, rond een meter, vergezeld van een paar kleinere mannetjes. Hier wordt meteen duidelijk waarom snoeken in deze tijd van het jaar niet eten. Er zou weinig van de soort over blijven bij deze intieme ontmoetingen. Het zien van grote vissen is altijd mooi, maar niet zo mooi als ze even lenen van een water. Terugzetten is het mooist van allemaal. Het gaat niet gebeuren vandaag.
Arie belt. Geen slecht plan. Een lange avond in het donker. Hij heeft al gevoerd. Ik heb daar wel vertrouwen in.
Tegen de schemer lopen we langs het water. Ook hier bruiloft. Langs de oeverbegroeiing volop beweging. Meerdere vissen, groot gevolgd door klein wrikt zich over de ondergelopen oever. Snoekeitjes hebben planten nodig voor hun ontwikkeling. Met een kleefklier hecht het snoekbroed zich aan de planten. Zuurstofrijk water met een wat hogere temperatuur zijn de ideale omstandigheden. Genoeg gezien weer deze week.
Het is al donker als we bij de stek aankomen. Tussen stronken en omgevallen bomen zoeken we een plek om te zitten. Het water staat hoger dan normaal. We gaan achter een loodsysteempje zitten. Er is altijd zoveel om bij te praten dat vissen met een pennetje nu niet verstandig is. Leuk, twee hengels waar ik in het verleden al eens een kurkgreep op gezet heb. Gary Savage Farstrike S/U voor de kenners. Vreemd dat ik niet met mijn eigen hengel vis? Nee hoor. Dit zijn de eerste echte wapens waar ik in mijn bloedfanatieke jaren de strijd mee aan ging. Het voelt nog steeds vertrouwd. Ik ben weer helemaal terug in de tijd. We zitten zo goed verscholen dat ganzen ons helemaal niet opmerken en heel dichtbij komen. Pas op de laatste meters strekken ze hun nekken en zwemmen ongerust weg. De maan geeft een kil zilveren licht.
Dan fluistert Arie: recht voor je!! Ik zie nog even niet wat er aan de hand is. Ik weet niet waar ik naar moet kijken. Dan rimpelt de zilveren oppervlakte even. Een bolle rug en een lange staart erachter. Wat een groot beest. Ik denk even aan een beverrat. Het grootste waterdier dat ik ooit voorbij zag zwemmen. Dit beest is groter. Heeft ons ook gezien. Een bever? Ja hoor. Het beest is snel op ons uitgekeken. Om de hoek een klap. Dat ik de karakteristieke klap op het water met de grote platte staart. We vangen niets die avond. Rond drie uur stap ik moe maar voldaan in mijn mandje.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
