TotalFishing

Kantsnoek! (deel 92)

Door Sjak Kroet

Het is zondagochtend 7 december en met grote passen baan ik me een weg door de hei, richting de oorsprong van een afwateringzone waar het viswater begint! Dit is een gebied beheerd door Staatsbosbeheer en waar de gedragscode voor de sportvisser voor het behoud van de natuur zeker zo belangrijk is als die van een wandelaar of een andere natuurliefhebber. Een koppeltje zwanen kijkt verbaasd op bij het zien van mijn doodaashengel als de dobber wordt ingezet.

De rivier ligt vanaf hier nog ruim negen kilometer stroomafwaarts wat uiteindelijk het eindpunt zal zijn. Nu de decembermaand is begonnen zullen de spieringen tijdens het snoekvissen een stuk groter zijn, nabij de 20cm. Hierdoor is de presentatie een stuk strakker en is de kans dat een zware kantsnoek mijn doodaasvis opslokt misschien wel groter.

Koppeltje zwanen…

Door de noordoostenwind en de nachtvorst van de afgelopen periode is de kille ochtendlucht goed voelbaar aan het kantje en smaakt de koffie uitstekend! Ook alle herfstbladeren zijn zo goed als van de bomen verdwenen, zoals van deze bosrand, die hier kort aan het viswater grenst en die voor de nodige beschutting zorgt tijdens het struinen.

Bosrand.

Na ruim anderhalf uur slepend vissen nadert mijn dobber een bruggetje, waar een zilverreiger gehaast wegvliegt uit een aanliggend zijslootje. Geconcentreerd stuur ik de spiering via de stroomnaad onder de brug door en lijkt het of dat de dobber van onderen tegen een object vastloopt en stagneert!

Terughalen… Maar dan ineens knalt de dobber steenhard onder en verdwijnt gestaag uit beeld, beet! Ik probeer de controle te behouden maar het oranje bolletje is in geen velden meer te zien.

De spanning loopt automatisch op en de adrenaline voelbaar is tot in mijn enkels, of wel knikkende knieën haha. Tjonge, hengeltop richten en doorhalen!

Yes, die hangt want meteen krijg ik een dreun terug en is de druk immens als een grote waterkring van onder de brug vandaan ontploft. In rap tempo vliegen de meters vislijn achter mijn dobber aan en is afremmen nog geen optie.

Dan komt het oranje bolletje weer in beeld en win ik langzaam meters vislijn terug, als plots een grote rug verschijnt in de bovenste waterlaag. Ik richt de lange kanthengel korter op het drilobject en rem hierdoor automatisch af waardoor de terugweg onder de brug wordt geblokkeerd.

De snoekexplosie die hierdoor ontstaat is geweldig en het rondjes draaien is begonnen, echt super. Inmiddels sta ik onderaan de kant, de weerstand neemt af en voor het eerst komt de snoek volledig in beeld. Tjonge, wat een dikke decemberbak. Ze zet opnieuw aan en voor de zoveelste keer ramt ze dwars door alle waterlagen heen in het midden van de sloot, powerrrrr.

Dan is ze er gelukkig klaar mee en kan de landing worden ingezet. Ik probeer de enkele dreg te zoeken maar voordat ik het in de gaten heb, prik ik mezelf aan een haakpuntje dat dus verraadt dat het dregje in de onderlip zit!

Hebbes, en met een kras in mijn wijsvinger til ik de snoek uit het koude viswater, die gezien haar omvang zeker de maat haalt! Onthaken en voor de camera deze powerrrrr-vis. December begint goed!

December begint goed!

Tja, hier doe ik het voor, wat een prachtexemplaar. Echt geen schub verkeerd en in een topconditie. Door al mijn kantviservaring, weet ik dat dit soort snoeken in slootjes rondhangen maar blijft de verbazend en natuurlijk echt fantastisch als je efkes met een forse decembersnoek in handen mag staan, top!

Na een leuk fotorondje is ze klaar om teruggezet te worden, daar waar ze thuis hoort, in het kleine viswater!
Nog een laatste groet en een ‘big smile’ aan de volgers van kantsnoek en weg is deze 90 plusser weer. Terug tussen de resterende waterplanten in haar element, om door te groeien naar de magische metergrens, wat niet meer zo heel lang gaat duren…

‘Big smile’

Zo en nu eerst een paar boterhammen met een extra kop koffie, zin in, zeker naar een dergelijke vangst. Zelfs de kanthengel blijft op de kant liggen zodat het echt nagenieten is tijdens de pauze.

Ik ruim mijn etensresten op en besluit nog een 500 meter door te slepen tot aan een zone waar een oud oorlogsbruggetje staat en waar volgende week zondag het startpunt zal zijn.

Daar waar een kudde paarden nog lekker efkes buiten mag draven voordat de lichte regen doorzet in een ware decemberbui en ze weer heerlijk warm op stal worden geplaatst.

Kudde paarden.

Zie je aankomende zondag weer, als we langzaam verder slepen in de richting van de rivier. December is de feestmaand met spiering in de aanbieding.

Tot dan!