TotalFishing

Kantsnoek! (deel 89)

Door Sjak Kroet

Wat is dit toch lekker, in onbekend viswater naar een dik uur al scoren en dan meteen een prachtige snoek, die van kop tot staart opvallend mooi getekend is, echt geen schrammetje of oude haak wond, te ontdekken.

Terugzetten is een mooi gebaar waardoor ook deze rover nog een stukje groter groeien kan en misschien nog wel eens wordt terug gevangen en een ander een mooi vismoment bezorgt. Rustig controleer ik mijn dobbermontage en de speld van het staaldraadje voordat een volgende spiering te water gaat.

Gewoon effe checken want tijdens het drillen kan je montage toch onverwachts een deukje oplopen, wat bij een volgende aanbeet finesse kan zijn en je het hele zaakje kwijt bent en de snoek onnodig een dreg met aanhangsel trakteert, echt onnodig!

Sportvissen 100%.

Als een volgende spiering dan langzaam onder de dobber meedrijft, gaat het slepen stapvoets verder en is het heel leuk maar ook spannend om in deze onbekende beek te zoeken naar snoek.
Het middaguur nadert en de inwendige mens geeft al regelmatig een signaal af, dat een boterhammetje met een lekkere kop koffie welkom is. Pauze, tussen de massale herfstbladeren aan de kant.

Pauze…

Ik leg de hengel op de kant, klik de beugel open van de vismolen waardoor de hoofdlijn automatisch meekomt en de spiering ook tijdens de koffiepauze gepakt kan worden. Dit is toch echt geweldig, zittende aan het kantje tussen de herfstbladeren, met een dampende kop koffie. De rust en de ontspanning zijn eigenlijk niet in woorden uit te leggen.

Maar ik knap hier altijd helemaal van op, in een wereld die als een sneltrein door raast en waar je als vader van een druk gezinnetje effe een momentje voor jezelf hebt en mag genieten van moedernatuur! Ik schenk een tweede kop koffie in en kijk af en toe op naar mijn snoekdobber…. Effe denk ik waar staat die!

Maar als ik dan de hoofdlijn over het viswater zie weglopen en plots de dobber in het midden van de beek zie wegzakken, sta ik binnen de seconde rechtop. Tjonge, wat een prachtige aanbeet…. De snoekdobber die verder doorzakt brengt mij in de aanslag en de haak staat, beet!

De controle is er meteen als de doodaashengel de eerste uithalen keurig pareert zodra de snoek het kantje van de knotwilgen opzoekt waar de rietkragen mooi buigen voor de wind. Ineens komt de snoek even omhoog waardoor een inschatting van de lengte van de vis redelijk te zien is! Misschien ook een zeventiger… Het mooie van dobbervissen op snoek is dat de signalen tijdens het drillen super mooi doorkomen en je gewoon weet wat de vechtersbaas aan de andere kant van je hoofdlijn uitvoert.

Dan komt ze voor het eerst onder mijn voeten door, aan het kantje voorbij geschoven. En slaat ze wild met de kop waardoor het ene dregje duidelijk in de onderlip zichtbaar goed vastzit en ik de landing kan inzetten. In de nek pakken gaat bij deze rover nog prima, waardoor ik met mijn vrije hand het ene dregje meteen kan lossen.

Vlug leg ik het meetlint efkes onder de rover… Die met 68cm toch ruim tien centimeter kleiner blijkt te zijn, als de snoek in de ochtend. Zo’ nekje pakken en terugzetten want deze mag toch echt nog groter worden de komende tijd.

Nekje pakken en terugzetten.

Ik drink mijn koffie leeg, haak een verse spiering aan de dreg en besluit nog een half uurtje verder door te slepen wat helaas geen aanbeet meer oplevert. Twee jonge futen die het ene visje naar het ander visje vangen een meter of tien vanuit de kant vandaan, geven het signaal dat ik hier toch nog maar is moet terugkeren.

Wat ik dus ook aankomende zondag zeker zal doen. Misschien ligt hier ergens in de bodem een diepe, uitgesleten kuil, waar een paar zware dames verstopt zitten… Met de hengel over de rug is het omkeren en mars…. Terug door de berm, langs de autoweg op, wat een heel eindje lopen blijk te zijn.

Omkeren en mars….

Leuk weer een prima viswater erbij! Dat er snoeken zitten dat weten we nu; misschien komt er nog wel een prima vervolg, aankomende zondag.
Tot dan!