TotalFishing

Kantsnoek! (deel 84)

Door Sjak Kroet

Het is zondagochtend 12 oktober nabij de klok van achten. Ik rij achter het geknetter van een tractor aan. Die kort voor het riviertje met een immens geroffel een maïsveld opdraait! Tjonge, wat een gedoe zeg, nu die maïstijd weer is aangebroken.

De ene tractor na de ander schiet de autoweg op, ze rijden de gehele weg onder de modder en als je er te kort achter durft te rijden, zit je voorruit binnen ‘no time’ onder de geoogste mais. Maar goed, ik sta inmiddels, gelukkig startklaar onder aan het kantje bij de eerste brug…….

Startklaar…

Vandaag ga ik een zone uitkammen in dit riviertje waar drie bruggen liggen. Dit gaat nu nog prima met een lichte loodkop, zodat de presentatie in de bovenste waterlaag plaatsvindt en de snoek van onderen de catcher ziet komen.

Ook het viswater is hier gelukkig nog kraakhelder, waardoor er vandaag een donkerbruine shad te water gaat en de natuurlijke aftekening misschien wel vangkrachtig is. De eerste brug ligt inmiddels al een paar honderd meters, die me geen enkele aanbeet opleverden, achter mij.

Wel waren er duidelijke afdrukken van staanplaatsen in het hoge gras waar te nemen, waar enkele roofvissers tot onder aan het kantje actief waren bezig geweest. Dit kan nadelig zijn, zeker als ze gisteren nog enkele snoeken hebben gehaakt en misschien wel hebben meegenomen……

Maar niet al te lang over nadenken want misschien is het wel helemaal anders gegaan en hebben ze geen staartje gevangen, ook al waren er duidelijk roofvisserssporen aanwezig!?

De tweede brug komt al langzaam in het vizier als plots mijn shad wordt getoucheerd, de hoofdlijn iets terugloopt en een tweede tik mij in de aanslag brengt……. Baars!

Voor de zoveelste keer dit seizoen is mijn shad gepakt door een stevige baars, die voor een welkom en voldoening gevend actiemoment zorgt, na de wat negatieve denkende start van deze ochtend. Lekker zoals ook deze baars ervoor gaat tijdens de dril. Het blijft een leuke sportvis ook al vang ik persoonlijk liever snoek.

Nog een laatste rondje onder de waterplanten door, een springmomentje onder aan de kant en hebbes deze stekelridder. Het is een mooi getekende rover, die zo aan zijn postuur te zien, de laatste weken al heel wat witvisjes heeft verorberd en met een volle maag de winter tegemoet zal gaan.

Toch maar effe meten deze dikkop…… 38 centimeter, weer een prachtig exemplaar. Maar gauw terugzetten zodat het natuurlijk element weer in balans komt en ook deze baars weer lekker rondzwemt.

Dikkop…

Bij aankomst bij de tweede brug, gaat de spinhengel eerst efkes op de kant. Koffietijd! Een lekkere gevulde koek erbij, draagtas van de schouder, de fotocamera binnen handbereik en boven vanaf de brug heerlijk rondkijken naar alles wat een visochtend vanaf het kantje mijn inspireert, de natuur.

Aan de westkant van het riviertje liggen de de uitgestrekte maïsvelden die binnenkort worden verpulverd door de maaikneuzer. Aan de oostkant van het riviertje is een wei te bewonderen, waar de paarden nieuwsgierig maar wel stapvoets naar de oever toe lopen.

Paardenwei.

Na het koffiemoment wordt de gehele zone, voor, onder en achter de tweede brug uitgekamd. Geen enkele aanbeet lijkt me gegund en mijn vermoeden dat de snoeken hier misschien al gehaakt zijn, groeit met de minuut.

Want ook hier rondom de gehele brug zijn duidelijke loopsporen van roofvissers terug te vinden zoals bij het startpunt. Zelfs in het oeverzand zijn op drie plaatsen laarsafdrukken terug te vinden, waar ze hoogstwaarschijnlijk de snoeken hebben geschept!

Tja, je hebt het viswater echt niet alleen, maar hopen dat ze zijn teruggezet…… En niet zijn meegenomen want dat zou heel zonde zijn wetende dat dit altijd ten koste gaat van de snoekstand!

Ik besluit ook om niet langer bij deze brug rond te hangen en verder te lopen richting de laatste brug. Daar zijn het hoge gras en de brandnetels nog niet platgewalst. Het idee dat er misschien toch nog een kantsnoek opduikt, is alleen al voldoende om door te vissen.

Mooi uitbundig komt de shad terug naar het kantje. De actie is verleidelijk en het vertrouwen in het kunstaas is er, nog steeds wetende dat die shads dodelijk zijn, ook als je het niet meer verwacht. Maar wat ik ook nog probeer, geen snoek lijkt vandaag geïnteresseerd, ook niet zodra de laatste brug inbeeld komt. Ik denk een ‘brug te ver’…

Brug te ver….

Ook bij de laatste brug is de dekking gigantisch plat gelopen en is er kort geleden uitbundig gevist. Tja, gewoon op de verkeerde tijd, plek of wat dan ook. Maar bij drie bruggen het zelfde liedje is zeker niet leuk! Ik ga deze bruggen nog zeker opzoeken komende winter maar dan met een dode aasvis onder de dobber als het buiten steenkoud is en half Nederland aan de kachel zit gekluisterd, haha…. Wie het laatst lacht!?

Aankomende zondag steek ik de spoorweg weer over en struinen we verder aan de oevers van een oude wetering. Waar heel lang geleden mijn opa de snoeken nog met een strik wist te vangen.

Tot dan!