TotalFishing

Kantsnoek! (deel 83)

Door Sjak Kroet

Zondagochtend 5 oktober, het is een paar minuten voor half negen, zwaar bewolkt, een spat regen en stroomafwaarts onder aan het kantje sta ik al een baars te drillen! De vis duikt telkens weer onder de brug en zorgt deze ochtend voor een bliksemstart.

Het is een dikke 40+ baars die goed weerstand biedt en met de stekelkam stoer overeind, traag door de stroming naar de kant komt. Waar ik sta om hem op te vangen, hebbes! Het oranje shadje is meteen gelost, effe meten… 45 centimeter. Strakke rover, mag meteen weer terug zijn element in.

Zijn element in.

Wat mij vooral opvalt de laatste weken is dat 30+ en 40+ baarzen mijn shad regelmatig scheppen. Een prima sportvis, wat ook aangeeft dat het viswater in een prima conditie verkeert en het kleine water weer zeker de moeite waard is om op te zoeken. Echte bikkels, die grote baarzen, want een 40+ baars heeft al heel wat jaren van alles doorstaan om door te groeien en dit formaat te bereiken.

Er is in deze omgeving waar het riviertje stroomt wat betreft natuurlijk schoon weinig te beleven. Het uitzicht wordt doorkruist door de vele maïsvelden om mij heen en het geknetter van de tractoren is een soort van orkestgeluid, op deze rustige, grijze zondagochtend!

Een aanliggende duiker nadert op mijn pad. De boerensloot die achter de duiker tussen de maïsvelden uit het zicht verdwijnt is al flink onderhanden genomen. De zijkanten van de sloot zijn tot op de bodem weggeschoren en een kraan heeft zelf de gehele dekking vanuit het midden van de aanliggende sloot, op de kant getrokken.

Opgeschoond, inderdaad wat een modderbad! Hierdoor is het water wat onder de duiker het riviertje instroomt, poepie bruin en ontstaat er een dergelijke kleurscheiding waar beide elkaar doorkruisen. Het water van het riviertje is daarin tegen kraakhelder en een donkere zand wolk ontstaat precies waar de duiker het bruine viswater van de boerensloot loost, waar witvisjes gulzig rondhappen in de bovenste waterlaag.

Langzaam komt mijn shad voor de eerste keer hoog in het oppervlakte door de bruine waterlaag, een metertje voor de duiker vandaan. De witvisjes reageren meteen paniekerig en springen wild op, voor de oranje catcher die weer goed zichtbaar is zodra deze in het viswater van het riviertje terecht komt. Ik sta nu precies voor de opening van de duiker, wat een prima hinderlaag.

Prima hinderlaag.

Meerdere malen laat ik mijn shad vanonder de duiker vandaan terugkomen in het viswater van het riviertje. Maar als ik de shad dan een fractie langer laat hangen en opnieuw optik tot aan het wateroppervlak, wordt deze met een keiharde reuk meegenomen het riviertje in…. Whauww, wat een aanval…..

Even controleren en uithalen maar, beet! Geweldig, wat is dit toch super en zo onbevangen ineens met een kromme hengel, een jankende slip en een big smile, wetende dat de truc weer heeft gewerkt!

Meerdere rondjes, worden uitgeknokt…. Een echte jager die tot het uiterste gaat tijdens de dril en vol gas de diepte opzoekt totdat ik hem pakken kan, die driftkikker…… Snoek!

Snoek!

Tjonge, dat ging allemaal snel! Die kantsnoek lag precies op de scheiding waar beide watertjes elkaar treffen en ging vol voor de shad, echt geweldig. Mooie donkere rover, een echte jager die tijdens het terugzetten zelfs zijn karakter toonde door met een wilde snoekduik, kopschudden te verdwijnen, hoezo dominant!

Zo, tijd voor een bakkie koffie en een boterham. De hengel effe op de kant en nagenieten van het sportvismoment van zonet. Je weet gewoon dat een dergelijke hinderlaag een aanbeet kan op leveren en als dat dan ook echt gebeurt geeft dat een bevredigend gevoel.

Kennis, ervaring en heel veel visuren struinend vanaf het kantje worden vroeg of laat uitbetaald in mooie vangsten. Na de koffiepauze, komt een laatste hotspot deze ochtend langszij.

Hotspot.

Ook hier komt een boerensloot het riviertje binnen, waar een stuwtje en een loopbrug kansen bieden om een vis te vangen. De kleurscheiding is ook op deze stek goed zichtbaar en de kleine voorntjes zijn alert zodra de shad passeert.

Meter voor meter wordt door mij uitgekamd maar een aanbeet komt er niet wetende dat er zeker een snoek huist, die misschien wel een ontbijtje heeft gescoord deze ochtend. Het is mooi geweest, de shad kan de draagtas in, de hengel kan over de schouder en hup in de looppas!

Langs de eindeloze, uitgestrekte maïsvelden, terug naar de auto toe. Aankomende zondag struinen we verder en keer ik hier terug, naar dit riviertje. Waar een aantal bruggen stroomopwaarts staan en misschien wel een sterke kantsnoek mij een kromme hengel bezorgd!