TotalFishing

Kantsnoek! (deel 80)

Door Sjak Kroet

Het is zondagochtend 14 september kwart over zeven en door de vangst van die mega-baars van afgelopen zondag is de positieve energie gigantisch waardoor ik al gepakt en startklaar sta, op de Maaskade.

De schemering is nog in volle gang maar het idee dat vanaf het kantje toch echt alles mogelijk is, wat betreft het vangen van bijzondere rovers, lijkt mij duidelijk.

De schemering….

Een verse bruine shad van 9 centimeter, zoekt en tast de taludzijde al secuur af. Zodra de catcher terugkomt door de ondiepe oeverzone zijn daar al heel snel de eerste signalen van het jongbroed. Die zijn ruimschoots aanwezig en liggen in grote aantallen feitelijk opgestapeld.

Paniekerig springen ze op voor de had. Een gigantische kettingreactie van springende visjes zet het viswater van de rivier in beweging. De onrust die een dergelijke kettingreactie veroorzaakt is een signaal waardoor roofvissen op scherp komen te staan en hier dan het liefst makkelijk van willen profiteren.

Als kantvisser wil je toch ook wat meemaken en ik vindt dit spektakel echt geweldig. Naar een half uurtje vissen is het al raak en wordt de shad precies voor mijn voeten meegenomen! Whooo……. Kicken, wat een aanbeet!

Het viswater dat opspat zet in een oogwenk mijn spinhengel in een lichte boog. Het is een snoekje van nog geen 50 centimeter die bij het wegdraaien automatisch de haak heeft gezet.

De dril is kort en de shad die mooi voorin het bekje hangt, wordt meteen in het water gelost. Terugzetten gaat op deze manier supersnel en weg is het rovertje weer.

Tja, het zijn echt allemaal geen metervissen zo vanaf het kantje met kunstaas, maar de aanbeten blijven super, ook van de kleinere snoeken. Sensatie en scoren, dat is wat ik nu vooral wil, die grotere dames komen later wel, vanaf november, als ik weer doodaas trakteer!

Na de ondiepe oeverzone kom ik tussen de kribben terecht, een prima roverszone. Een smal pad dat door het groengewas loopt, vormt een ingang waardoor ik tot het uiteinde van de kribbe kan doorlopen.

Inderdaad, ‘ rivier in het vizier’; een uitmuntende staanplaats om vanaf de kant uit te werpen en de shad te laten ronddansen. Het ruikt hier gewoon naar roofvis, zoals het viswater van de rivier een bepaalde tegenstroming creëert tot onder je voeten, echt super!

Super!

Het mooie is dat de vaargeul nu bereikbaar is en dat bij elke inzet de shad vanuit de diepte via de taludzijde terugkomt. Hierdoor wordt de pakkans vergroot want de rover zal vanonder de shad volgen en toeslaan zodra het kunstaas in de bovenste waterlaag van de stroming terecht komt. Zie het maar als de nooduitgang wanneer je geen kant meer op kunt hahaha….

Al snel is er reactie, als de bruine shad opnieuw via het talud in de bovenste waterlaag verschijnt….. Heel even wacht ik een factie met aanslaan, maar zodra het contact met de rover een feit is, zet ik de haak! Yes, wat een sport als een tweede snoek deze ochtend, springend en kopschudden wegduikt.

Deze kantsnoek is al weer een stukje groter en ook tijdens de dril maakt de vis er een echt feestje van, wat een energie!

Uitgeraasd komt ze dichterbij, de landing wordt ingezet! De bruine shad die mooi voorin de bek hangt wordt aan het kantje gelost zodat deze zestiger ook meteen terug kan, mooi!

Mooi!

De koffie en de broodjes smaken daarna ook heerlijk op de kribbe, zeker met dat fantastisch uitzicht over de rivier. Tijdens de koffie denk even aan helemaal niks. De rust, de natuur en het water zijn een bron van ontspanning. Er komt nieuwe energie waardoor het batterijtje weer op 100% komt te staan.

Na de koffie gebeurt er eigenlijk vrij weinig meer op een aantal baarsje na, die tot aan het kantje de shad volgen maar te klein zijn om hem te pakken, de rovertjes!

Het is mooi geweest. De shad van de speld, want de inwendige mens begint te knorren. Naar huis, een hapje eten en dan de helm op, nog lekker een paar uurtjes trainen….. Aankomende zondagochtend ga ik struinen door de Kempen. Daar stromend een mooi riviertje waar vast wel iets met tandjes zwemt.