Kantsnoek! (deel 76)

 

Door Sjak Kroet  

 

Het is zondagochtend 22 december, de radio staat aan en de berichten van acht uur passeren de revue. Wat doet het weer vandaag? Volgens de weerman blijft het droog, misschien een spat regen, een knipoog van de zon en de temperatuur kan in de middag oplopen tot wel tien graden.

 

Eigenlijk een kopie van een week geleden toen het ook al vrij mild was en zelfs een dikke trui nog te warm was tijdens het struinen. Omdat de zuidwestenwind wel in kracht kan toenemen gedurende deze visdag is een oud legerjasje, dat toch al vol krassen zit, ideaal tijdens de looproute die vandaag dwars door de Maasheggen gaat: 'thuiswater'!

 

Echt een prachtige beek. Bij de spoorbrug is de stroomnaad door de westenwind compleet uitgesleten tot een diepere zone, een verzamelplek voor witvis in de decembermaand. Als niet veel later alles is gecontroleerd, sta ik startklaar aan het kantje en kan de spiering aan de haak. 

 

Spiering aan de haak.

 

De wind die lekker vanachter mijn rug vandaan komt stuurt mijn aasvis sneller stroomafwaarts. Als je nu tijdens het struinen je hengeltop kort boven het viswater houdt, de beugel van de molen open en de hoofdlijn tussen duim en wijsvinger in, dan zal niet alleen de stroming maar vooral de wind je dobber in beweging brengen. 

 

Ook waggelt de spiering nu flink op en neer waardoor de flanken prima kantelen, een extra verleiding om een eventuele aanbeet uit te lokken. Langzaam nadert mijn dobber de spoorbrug. Ik trek bij de duiker kort voor de brug de spiering een aantal metertjes terug om reactie uit te lokken. 

 

Precies op het keerpunt waar het viswater onder de spoorlijn de inloopzone binnenstroomt, rem ik de spiering af, waardoor deze een fractie langer blijft hangen. Deze decembertruc heeft hier de laatste jaren behoorlijke, dikke snoeken gefopt maar voor nu lijkt er geen visje wild te worden van deze attractie. 

 

Ook de uitgesleten, diepere achterkant van de spoorbrug levert niets op behalve een vastloper tegen een ondiepe zandplaat aan, waar een aantal meerkoeten ongestoord foerageren in het laatste groen. Een boerenhekwerk, dat verder door stroomafwaarts aan de waterkant staat, wordt even een hengelsteun en is een mooie pauzeplek voor een kop koffie. 

 

Een boerenhekwerk…

 

Echt ongelooflijk, wat zijn ze vandaag passief en dat met dit prima snoekweer. Klassieker kan eigenlijk niet maar ze verroeren tot op heden geen vin… De koffie en het brood zijn rapper op dan normaal en al snel dobbert de spiering verder stroomafwaarts de bewoonde wereld binnen waar de beek kort voorlangs de woongemeente stroomt. 

 

Ook hier zijn vangkansen mogelijk want regelmatig worden hier de eenden gevoerd waar de witvissen weer attent op reageren. Het viswater is hier in de wintermaanden net effe een fractie warmer en de beschutting blijft hier iets langer overeind. 

 

Allemaal positieve factoren die de snoek zeker zal benutten bij het beslechten en doorstaan van de winter. En wat ik al dacht gebeurt snel bij een aanlegsteigertje aan een achterzijde van een woonhuis. De dobber stagneert, hangt een fractie stil, komt iets terug stroomopwaarts en zakt vervolgens traag onder…Beet! 

 

Toch gaat het allemaal heel voorzichtig want heel even komt de dobber weer bovendrijven waarna die opnieuw wegzakt en zeer traag naar de midden kruipt…Doorhalen! Gelukkig, een doorgebogen hengeltop en dat na urenlang struinen. Die ene aanbeet die je op een visdag als vandaag dan alsnog krijgt, moet je echt verzilveren…Deze hangt, pfff! 

 

De hoofdlijn die niet door de slip wordt getrokken geeft al snel aan dat het niet om een megasnoek gaat maar om een strakke kantsnoek die mijn visdag redt. Lekker uitdrillen, nekje pakken, dreg lossen, meten…66 centimeter. Nekje pakken en terugzetten: 'Saved by the bell!'

 

'Saved by the bell!'

 

En nu een kruis erover en naar huis, de Kerst staat voor de deur. En de zondag na de Kerst, is het gewoon zondag. Thuis zitten ben ik slecht in, dus snoekvissen lijkt mij een prima plan. Tot dan…

 

Sjak Kroet