Kantsnoek! (deel 74)

Door Sjak Kroet

 

Het is zaterdagochtend 7 december kwart voor negen als de deurbel gaat. Jack Goverde stapt lachend binnen en onder het genot van een verse kop koffie worden de visplannen voor vandaag doorgenomen: 'Havensnoek' zoeken. Jack is een echte liefhebber, die heel graag met dood aas de veelvraat van het zoetwater belaagt: de snoek. 

 

Een metervis is voor hem geen must: "die komt gewoon op je aasvis af!" Na een gezellig koffiemoment verlaten we Boxmeer en zijn we niet heel veel later aan de haven. Als twee pakezels lopen we de betonnen trap af, de haven binnen. De achterzijde van de haven, daar waar de grote molenbeek binnenkomt, is een prima stek waar de aasvissen gelost kunnen worden. 

 

Je kunt hier statisch vissen maar ook actief slepen in de eindfase van de stroming van de grote Molenbeek, echt een topstek! Jaarlijks kom ik terug in dit haventje wetende dat de witvissen hier gestapeld liggen en de snoeken er loerend omheen hangen. Zodra de hengels staan en de dobbers hun positie hebben ingenomen, is het snoekvissen gestart. 

 

Snoekvissen gestart.

 

Hopelijk worden of de spieringen of de voorns opgemerkt en gepakt. Wat wel al heel snel blijkt, is dat ik de koffietas die Maria vanochtend had klaargezet ben vergeten. Tjonge, dat is niet best want daar zaten ook die overheerlijke koffiebroodjes in. "Als dat de snoekvangsten maar niet negatief beïnvloedt vandaag", hoor ik Jack lachend zeggen. "Want kantsnoek zonder koffie…Denk een foutje!" 

 

Inderdaad, geen koffie is echt niet leuk. Op een herfstdag waar regenbuitjes om de haverklap losbarsten en een chinees restaurant achter ons in de namiddag ook nog eens een overheerlijke geur van chinees eten over het viswater verspreidt: ”Nondepie”.

 

De uren verstrijken en de dobbers die levenloos stilhangen voorspellen niet veel goeds voor vandaan. "We hadden er al lang een paar moeten hebben Sjak, ze liggen kei vast!" En als er dan een dobber van Jack gestaagd wegloopt door de onderstroming,  wat dus geen aanbeet blijkt te zijn, moeten we allebei hartelijk lachen…Gefopt!

 

Gefopt!

 

Nee, dit worden nog taaie laatste visuurtjes maar we blijven tot het eindsignaal misschien krijgen ze zo dadelijk toch nog trek en anders wij wel van die Chinees hier achter ons...Maar wat we ook proberen, een blanco visdag lijkt onvermijdbaar want er is echt geen beweging in te krijgen. Tja, dat is ook vissen!

 

Ook al is de drive nog zo enorm, je kunt ze echt niet dwingen. De pret is er echter niet minder om want Jack die wel tegen een stootje kan, haalt nonchalant zijn schouders op en roept: "Pakken we ze gewoon een volgende keer, Sjak!"

 

Inderdaad, maar voor nu kan de stekker er toch echt uit! De dobbers naar de kant, de hengels uit de steun, de onthaakmat op de rol, de stoelen aan de kant en het schepnet wat nat is geworden van verschillende herfstbuitjes uitslaan en inklappen: einde vistijd….

 

Einde vistijd…

 

Na een gezellig intermezzo op de kade, verlaten we de haven. De autorit naar huis lijkt sneller te gaan dan normalerwijze, als ik plots weer voor de voordeur sta en mijn beide meisjes lachend zie aan komen lopen na een dagje shoppen.

 

Zo zie je maar: snoekvissen kan ook heel taai zijn! Een visserij voor de echte doorzetter wetende dat ze er gewoon liggen in die haven. Aankomende zondag ga ik een dagje struinen vanaf de kant. Meters maken en maar zien wanneer die dobber onderploft….Tot dan!

 

Sjak Kroet