Kantsnoek! (deel 73)

Door Sjak Kroet

 

Het is zaterdagochtend 30 november, ik ben laat vandaag! De auto staat inmiddels wel geparkeerd bij de ingang van het herfstbos, dat in snel looptempo wordt doorkruist om toch nog voor de klok van negen uur de eerste spiering in te zetten. 

 

Vervolgens knutsel ik vlug mijn visstekkie visklaar in de beschutting om een eventuele herfstbui op te vangen. Trek een spiering uit de aastas en dump deze onder de dobber, in de zone van de voerplek. 

 

Dan kijk ik op mijn uurwerk: 08:58 uur…Yes! Zo, en nu een kop koffie, effe bijkomen. Maar als ik dan de koffiekan in de hand neem en mijn dobber zoek, blijkt deze in ene oogwenk al vertrokken te zijn en is de spiering gepakt! Zo rustig als mogelijk zet ik de koffiekan neer, pak de hengel in de hand en zoek contact met de snoekdobber. 

 

Zo, die is al een eindje weg….Op spanning draaien, richten en doorhalen! Hangen!...Meteen raast de snoek door de slip en zoekt het ruime sop op. Een lekker stevig maar vooral kort drilmoment want al snel komt de snoek hoog door de bovenste waterlaag kopschuddend naar de kant. Nog een slotoffensief, uitbollen en in de nek pakken, die groenjas. Bliksemstart! 

 

Bliksemstart!

 

Tjonge, wat is dit een rare ochtend: in alle haastigheid ligt de eerste kantsnoek binnen tien minuten op de onthaakmat. De enkele dreg, die mooi door de onderkaak hangt, is direct gelost. Een puntgave rover, mooi getekend, 72 centimeter, die misschien wel uitgehongerd was, gezien zijn gulzige, snelle aanbeet. 

 

Zo, terugzetten, takel laden, ingooien, en hopelijk effe niks! “Misschien een kop koffie inschenken?” Gelukkig, hèhè….Wat een gedoe! Eindelijk een lekkere kop koffie, na al die chaotische toestanden wetende dat de ochtend al halfweg is, op deze aangename, rustige herfstdag. 

 

Tja, het weer is prima vandaag! Een faal herfstzonnetje, geen zuchtje wind en nog een redelijk zachte buitentemperatuur voor de laatste zaterdag van november. Waardoor het winterpak gelukkig nog in de kast hangt. Nee, het kalme visweer is nu nog heerlijk, met de komst van de decembermaand.

 

Het is in ieder geval zeker geen straf om snoekvisser te zijn in je vrije tijd. Sterker nog, de natuurlijke rust aan het viswater geeft mij een gevoel van vrijheid. Wetende dat het allemaal hard kan gaan in tijden van onrust, onzekerheid, financiële beperkingen, ontslagen en nog een heleboel andere juridische, maatschappelijke tekorten waar we nog niet doorheen blijken te zijn.

 

Tjonge, wat is het dan geweldig om met beide benen op de grond te staan in de wetenschap dat de dobber zomaar weer kan onderploffen. Die op 20 meter uit de kant helaas nu al een hele poos stilstaat achter de prachtige rietsigaren….

 

Rietsigaren… 

 

Indrukwekkend is het wel, nu de natuur in de eindfase van de herfst is te rechtgekomen. De vogels trekken naar het zuiden, de beschutting wordt schaars en de paddenstoelen schieten werkelijk met honderden tegelijk uit de grond, wonderbaarlijk eigenlijk! 

 

Paddenstoelen.

 

Laat in de namiddag als de dobber nog steeds in dezelfde houding staat is het eindschot een feit en haal ik de aasvis binnen. Zo zie je maar: haastige spoed is inderdaad maar zelden goed want het eerste gewin is kattegespin. In visserstaal: ze liggen vast!!

 

Aankomende zondag gaan we op zoek naar een nieuwe uitdaging! Een haventje, een plas of misschien wel slepend vanaf de kant. Deze tafel is wat mijn betreft afgeruimd. In twee sessies vier snoeken niet slecht maar misschien is de volgende kantsnoek wel een decembermonster….

 

Wordt vervolgd!