Kantsnoek! (deel 71)

Door Sjak Kroet

 

Het is zondagochtend 17 november kwart over acht, ik zit op de fiets en ben onderweg naar de Maas wat voor mij niet verder is dan de hoek om! Nevel, mist en lichte motregen… Passende herfstperikelen zo halverwege november nu Sinterklaas weer op de kalender verschijnt. Tja, het gaat nu 'supersnel' met de natuurlijke omslag. Het zou me helemaal niets verbazen als binnenkort de eerste nachtvorst een feit is.

 

Een betoverd uitzicht is het wel, met de laaghangende mist over het viswater van de rivier en dan het luidkeels geschreeuw van een grote groep wilde ganzen die op het allerlaatste moment opduiken uit de mist. Wind staat er nauwelijks en het water van de Maas is spiegelglad, als ik na een aantal fietsminuten het beginpunt voor vandaag bereik.

 

Een grote beukenhaag die de achterzijde van een kippenboer afgrenst met het rivierwater biedt genoeg beschutting om de fiets te parkeren, de kanthengel visklaar te maken en voor het fotograferen de zelfontspanner op te zetten en een extra paraplu neer te zetten, als de motregen alsnog omslaat in een echte herfstbui. Als alles daarna is gecheckt, loop ik door de herfstbladeren naar de waterkant om de spiering in te zetten. 

 

Door de herfstbladeren…

 

De taludzijde loopt hiervan een halve meter, ineens naar vier, vijf tot zes meter diepte af en mijn spiering hangt op drie meter diep, kort tegen de stroomnaad van de rivier aan, een meter of 20 vanaf de kant. Hierdoor kan ik de aasvis verleidelijk terughalen, sturen en zal een eventuele pakkans mijn snoekdobber de stroming insturen van de rivier. Tja, dit is wel effe heel anders vissen dan in viswater van een wetering of een kanaaltje want de stroming van de rivier is nu sterk, wetende dat de oplopende taludzijde, vol ligt met obstakels! 

 

Een grote duiker aan mijn linkerzijde zorgt voor enige tegenstroming, het water van een boerenslootje komt hier de rivier binnen: een plekje waar witvis graag aast zodra de koude winter nadert. Het is niet alleen windstil maar ook muisstil want voor de middag gebeurt er heel weinig en kan ik regelmatig van een warme kop koffie genieten. Lijkt wel alsof alles vastligt met de komst van de volle maan?

 

Opeens is er dan toch beweging bij de dobber…een, twee, drie kringetjes, een schokbeweging en “pang”, weg is de dobber, de diepte in! Vanaf de kant richt ik mijn hengeltop de hoogte in. Het signaal volgen…Wat een heerlijke aanbeet, doorhalen! Alsnog sla ik een keertje na…Dit voelt echt bijzonder goed aan. Want direct knalt de rover de harde stroming van de rivier binnen en lopen de meters vislijn achter mijn dobber aan, de diepte in. 

 

De kanthengel die meteen hoepelrok staat vangt de eerste explosies prima op! Dan kan ik ze uit de stroming sturen, naar de rustigere zone voor de duiker links van mij. Waar ik 'inmiddels' in het water sta en een aantal grote voorns zie opspringen zodra de rover door het ondiepe gedeelte raast! Langzaam komt ze omhoog, kopschuddend, in de reservestand…Ze is binnen. Dreg lossen en voor de camera, wat een topvis!

 

Topvis!

 

De grote roversogen zijn indrukwekkend en de snoek verkeert in een bijzonder goede conditie, gezien haar brede omvang. Een echte rivierrover, die geen natuurlijke vijand heeft, in haar territorium. Naar een aantal mooie plaatjes ook als ze op de onthaakmat ligt, besluit ik ze vlug terug te zetten, daar waar ze thuis hoort in de rivier. 

 

Terug in de rivier.

 

Heel even blijft ze nog in het ondiepe rondhangen totdat ze meedeint in de stroming. Tjonge, wat een sportvismoment was dit, echt geweldig! Zo zie je maar: slechte weersignalen, superpassief aasgedrag, de volle maan die opbolt de komende dagen, je moet gewoon gaan en je momenten pakken.

 

Pakken dat ga ik nu zeker doen want deze dag is wat mij betreft geslaagd. Als alles uiteindelijk over de schouder meekan zodat fietsen nog redelijk gaat, is de weg naar huis een feit. Het plan voor aankomende zondag is er nog niet maar als ze me dan zoeken ben ik…ha ha…

 

Tot ziens…

 

Sjak Kroet